Οι Έλληνες παρόλο τους βασανισμούς (βγάλσιμο οφθαλμού κτλ)και τις χιλιάδες εκτελέσεις και την διαπόμπευση τους στην κοινωνία αρνιόντουσαν να προδώσουν τους Θεούς τους,και παρέμειναν μέχρι τον 6ος αι. μ.χ. πιστοί και αντιμετώπισαν με περίσσια αντοχή και δύναμη καθότι ήσαν ΈΛΛΗΝΕΣ .Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Μανιάτες εκχριστιανίστηκαν μόλις τον 10 αι.μ.χ.
Στην Κων/πολη (την Χριστιανική Νέα Ρώμη) ο ένας επίσκοπος συναγωνιζόταν τον άλλον στην καταστροφή Ελληνικών μνημείων(όχι ρωμαϊκών η αιγυπτιακών) και στο τέλος οι πιο > σφαγείς των Ελλήνων εκκλησιαστικοί πατέρες κηρύσσονται “ΆΓΙΟΙ” και τους μνημονεύουμε ως σήμερα (η απόλυτη κατάντια της αμάθειας και του ξεπεσμού).
Αυτοί οι πατέρες της εκκλησίας διέδωσαν περί παρουσίας δαιμόνων εντός των αγαλμάτων και ερέθισαν την αρρωστημένη φαντασία των αναλφάβητων όχλων (το ίδιο συνεχίζουν και σήμερα για να χαλιναγωγούν το ποίμνιο), οι οποίοι με οδηγούς τους μοναχούς ισοπέδωναν ότι > με εργαλεία τσεκούρια και σταυρούς.
Στα χρόνια της βασιλείας του Μ.Θεοδοσίου οι χριστιανικοί όχλοι επικουρούμενοι από στρατιώτες και απο την καθοδήγηση μοναχών,με πρόφαση ότι επιβάλουν τους νόμους του κράτους κατα των > κυνηγούν τους Έλληνες (οχι τους ρωμαίους η τους αιγύπτιους “ειδωλολάτρες” ).
Ήταν προφανές το μίσος τους για την Ελλάδα,ο Λιβάνιος απεγνωσμένα διαμαρτυρήθηκε στον Μ.Θεοδόσιο για τις ενδημικές καταστροφές των ελληνικών αγαλμάτων ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΚΟΝΊΖΟΥΝ ΘΕΟΎΣ και δεν αποτελούν λατρευτικά είδωλα,όπως το άγαλμα του Αλκιβιάδη στην Βέροια της Συρίας.Στο άγαλμα του Αλκιβιάδη > ,κι όμως απο τους χριστιανούς,ήταν έργο του Φειδία,>.
