Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά κοστίζει.Για την ακρίβεια, όσο µεγαλύτερη είναι η απελπισία...
Ενα τέτοιο µαγαζί γωνία, όπως είναι ο ΟΠΑΠ, βρίσκεται στο στόχαστρο της παγκόσµιας βιοµηχανίας του τζόγου, καθώς σύµφωνα και µε τους όρους της δανειακής σύµβασης που έχει υπογράψει µε την τρόικα η ελληνική κυβέρνηση κάθε ελληνική κότα που γεννά χρυσά αυγά είναι για (ξε)πούληµα.Είναι, προφανώς, δύσκολο να οικοδοµήσει κανείς επιχειρήµατα για το ξεπούληµα µιας επιχείρησης σαν τον ΟΠΑΠ, καθώς:
♦ Όχι µόνο δεν έχει ελλείµµατα, αλλά «γράφει» κέρδη.
♦ Ο κύκλος των εργασιών του διευρύνεται.
♦ Συνεισφέρει στην κοινωνική πολιτική.
Ετσι, λοιπόν, για να εµπεδωθεί η «ανάγκη» της ιδιωτικοποίησης της κότας που γεννά τα χρυσά -ελπιδοφόρα – αυγά, απαιτούνται µεθοδεύσεις.
Επτά µήνες από τότε που βγήκαν σε δηµόσια διαβούλευση οι προτάσεις για το άνοιγμα της αγοράς των τυχερών παιχνιδιών (τεχνικών παιγνίων, όπως κοµψά ονοµάζονται τώρα), αλλά και του τζόγου γενικότερα, έχουµε:
Πρώτο: Εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συµβούλιο το σχέδιο νόµου για τη ρύθµιση της αγοράς παιγνίων που φιλοδοξεί να ρυθµίσει το απέραντο χάος που ονοµάζεται τζόγος στην Ελλάδα (µε τζίρους άνω των 10 δισ. ευρώ σε νόμιμα και παράνομα παιχνίδια, και κοντά στα 15 δισ. µαζί µε τα λαχεία). Η ρύθµιση προβλέπεται ρητά από το μνημόνιο (και µάλιστα ως προϋπόθεση της τρίτης και τέταρτης δόσης του δανείου), ώστε να εισπραχθούν κάπου 700 εκατ. ευρώ τα επόµενα δύο χρόνια.
Δεύτερο: Στο διάστηµα που µεσολάβησε (και µάλιστα πριν από µερικές µέρες) ο ΟΠΑΠ, ο οποίος έχει το αποκλειστικό δικαίωµα οργάνωσης και διεξαγωγής παιγνίων µέχρι το 2010, δέχθηκε ένα πολύ ισχυρό πλήγµα καθώς το Συµβούλιο της Επικρατείας παρέπεµψε στo Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) το µονοπώλιο του Οργανισµού, αµφισβητώντας τη νοµιµότητά του.
Τρίτο: Η καθυστέρηση αφήνει µέχρι τώρα ελεύθερο το πεδίο στους ανεξέλεγκτους τζογαδόρους του παράνοµου στοιχήµατος να συνεχίζουν να καταστρέφουν ανθρώπους και οικογένειες. Και αυτό είναι ένα τεράστιο ερώτηµα από ηθική άποψη, αφού το νέο νοµοθετικό πλαίσιο προβλέπει τη λεγόµενη «κάρτα παίκτη», η οποία θα θεσπίσει και ανώτατα όρια στοιχηµατισµού κατ’ άτοµο!
Ποιοι ωφελήθηκαν από την καθυστέρηση, που µην είστε σίγουροι ότι σταµατά εδώ µε την κατάθεση του σχεδίου νόµου; Μα βέβαια οι ξένοι τζογαδόροι, το παράνομο στοίχημα και, βέβαια, η εγχώρια Inrtalot, που πάντα βρίσκεται «εκεί» όποτε καθυστερούν οι διαδικασίες. Και όλως τυχαίως εδραιώνει τη θέση της µε το σύνθηµα… ουδείς µονιµότερος του προσωρινού. Ακριβώς δηλαδή όπως πήρε πριν από λίγα χρόνια και το κεντρικό σύστηµα του ΟΠΑΠ, µε συµβόλαιο, από την κυβέρνηση που υποτίθεται ότι την είχε «απέναντι»: της Νέας Δηµοκρατίας.
Τι γίνεται σήμερα
Θεωρητικά, σήµερα ισχύει γενική απαγόρευση διεξαγωγής τεχνικών παιχνιδιών µε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να κρίνει πως η Ελλάδα παραβιάζει τις κοινοτικές διατάξεις (και για τον λόγο αυτό η χώρα µας τιµωρείται µε πρόστιµο 31.000 ευρώ την ηµέρα). Πρακτικά όµως στην επικράτειά µας εκτιµάται πως λειτουργούν περισσότεροι από 250 διαδικτυακοί τόποι στοιχηµατισµού, περίπου 20.000 ηλεκτρονικές µηχανές ψυχαγωγικών παιχνιδιών και κάπου 150.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα γνωστά… φρουτάκια. Συνολικά ο παράνομος τζίρος όλων αυτών των παιχνιδιών υπολογίζεται πως ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, από τα οποία το Δηµόσιο δεν εισπράττει ούτε ένα ευρώ.
Το σχέδιο νόμου, λοιπόν, προβλέπει ένα ελεγχόµενο άνοιγµα της αγοράς, καθώς και την ένταξη και παρακολούθηση σε νόµιµο πια πλαίσιο των διεξαγόµενων παιχνιδιών µε διασφάλιση και είσπραξη εσόδων για το κράτος από τη ρυθµιζόµενη λειτουργία της αγοράς.
Το πρόβλημα είναι ότι οι διαδικασίες που ακολούθησε το υπουργείο Οικονοµικών για το νέο νοµοθετικό πλαίσιο των τεχνικών παιχνιδιών και την αδειοδότηση των περίπου 15.000 σύγχρονων κουλοχέρηδων (που ονοµάζονται τερµατικά βιντεολόττο ή VLT) κατέστησαν από µόνες τους ανέφικτο τον στόχο του µνηµονίου για το 2010 – 2011. Ο διαγωνισµός προβλέπεται να γίνει µε τη νοµοθεσία των δηµοσίων συµβάσεων. Κάτι που σηµαίνει ότι για να εισπράξει το Δηµόσιο το τίµηµα των αδειών θα πρέπει πρώτα να προηγηθούν τα εξής βήµατα:
♦ Η συγκρότηση επιτροπής διαγωνισµού.
♦ Η καταγραφή των απαιτήσεων και η συγγραφή τής διακήρυξης.
♦ Η δηµόσια διαβούλευση.
♦ Η καταγραφή προθεσµιών υποβολής προσφορών.
♦ Ο έλεγχος των δικαιολογητικών και η τεχνική και οικονομική αξιολόγηση.
Και μετά να εξεταστούν οι ενστάσεις, τα όποια ασφαλιστικά μέτρα και οι αγωγές (κάτι που συνηθίζονται στους δημόσιους διαγωνισμούς) και βέβαια να περάσει το θέμα από το Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια να συμβασιοποιηθεί. Πώς είπατε; Διαδικασίες μηνών; Τουλάχιστον, για να μην πούμε ετών, όπως συνέβαινε παλιά με τους δρόμους…
Ποιους εξυπηρετεί ο χρονοβόρα αυτή διαδικασία; Εδώ η λογική «οδηγεί» μάλλον στα καζίνο, που ελπίζουν ότι σε κάποιο βήμα θα μπλοκάρει ο διαγωνισμός και θα διατηρήσουν τα δικά τους προνόμια.
Μπροστά στη δυσάρεστη εξέλιξη το κράτος να μην πάρει τα 700 εκατ. ευρώ των αδειών και να συνεχίσει να «τρώει» τα ευρωπαϊκά πρόστιμα, και ενώ η παραοικονομία και ο παράνομος στοιχηματισμός ανθούν, στο τραπέζι έχει πέσει μια εναλλακτική πρόταση: θέσπιση νόμου που να περιγράφει το νέο «τεχνικό παιχνίδι» με τα τερματικά βιντεολόττο και να προβλέπει την παραχώρηση της εποπτείας και διαχείρισής του σε έναν αδειούχο.
Για να τηρηθούν τόσο οι συνθήκες ανταγωνισμού όσο και η διαφάνεια, ο νόμος θα υποχρεώνει τον αδειούχο να επιλέξει για τη διεξαγωγή και τη λειτουργία του παιχνιδιού τουλάχιστον τρεις λειτουργούς (operators) με γνωστό κύρος και αξιοπιστία. Μάλιστα, σε εκτέλεση του νόμου 2843/2000 και της σύμβασης αποκλειστικού δικαιώματος, το Δημόσιο μπορεί να προτείνει στον ίδιον τον ΟΠΑΠ την άδεια των βιντεολόττο έναντι συγκεκριμένου τιμήματος. Και ο ΟΠΑΠ αποδεχόμενος να δώσει αμέσως τα λεφτά στο Δημόσιο.
Με τον τρόπο αυτό προκύπτουν και επιπλέον έσοδα από την παράλληλη χρονική επέκταση του αποκλειστικού δικαιώματος του Οργανισμού. Και βέβαια, σημαντική αύξηση της αποτίμησης του ΟΠΑΠ (ποσοστό του οποίου κατέχει το ελληνικό κράτος) στα χρηματιστήρια. Άρα, ακόμη περισσότερο χρήμα για το κράτος, αλλά και για τους μετόχους του ΟΠΑΠ σε μερίσματα.
Ο ρόλος του ΟΠΑΠ είναι προφανέστατα κομβικός. Ο Οργανισμός, ο οποίος εξαιρείται από τη νομοθεσία περί δημοσίων συμβάσεων, μπορεί να επιλέξει άμεσα τους τρεις λειτουργούς. Παράλληλα θα θωρακίσει και το αποκλειστικό του δικαίωμα στα τυχερά παιχνίδια απέναντι σε μελλοντικές εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί λοιπόν ακόμη το σκέπτονται;
«Ροκανίζουν» τον ΟΠΑΠ
Η ανακίνηση του θέματος του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ – για πολλοστή φορά είναι αλήθεια – προοιωνίζεται την επίσπευση των ούτως ή άλλως δρομολογημένων εξελίξεων στον Οργανισμό και τον ευρύτερο χώρο του στοιχηματισμού. Καλά ενημερωμένη επιχειρηματική πηγή μας έλεγε, όμως, πως αυτή τη φορά «…τα πράγματα είναι σκούρα, καθώς το σχετικό ερώτημα απεστάλη από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας προς το Δικαστήριο της Ε.Ε.».
Πράγματι, η προσφυγή τριών εταιρειών αγγλικών συμφερόντων θεωρείται συντονισμένη και «νομικά δεμένη» – όπως δέχονται ακόμη και κύκλοι του ΟΠΑΠ – σε σημείο που να εκτιμάται ως «τεχνικά πιθανή» η ακύρωση της αρνητικής θέσης του υπουργείου Οικονομικών για τη χορήγηση άδειας διενέργειας στοιχημάτων. Οι τρεις εταιρείες υποστηρίζουν πως η μέχρι τώρα άρνηση της ελληνικής πλευράς αντιβαίνει στη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει της οποίας κατοχυρώνεται η ελευθερία εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών. Κάτι που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι οι ξένοι του ιντερνετικού στοιχήματος εξελικτικά θα μπορούν να ανοίξουν μαγαζιά στην Ελλάδα.
Σε πρακτικό επίπεδο, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με τις υπ’ αριθμ. 321 και 232/2011 αποφάσεις της διαβίβασε προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ για το εάν «είναι συμβατή με τις διατάξεις των άρθρων 43 και 49 της Συνθήκης Ευρωπαϊκής Κοινότητας εθνική ρύθμιση. Σύμφωνα με αυτή (σ.σ.: τη ρύθμιση), η δημόσια πλευρά για να επιτύχει τον στόχο του περιορισμού της προσφοράς τυχερών παιχνιδιών παραχωρεί το αποκλειστικό δικαίωμα διεξαγωγής, διαχείρισης, οργάνωσης και λειτουργίας τυχερών παιχνιδιών σε μία μόνον επιχείρηση, εν προκειμένω τον ΟΠΑΠ.
Όλα αυτά τη στιγμή που (τις τελευταίες εβδομάδες) πολλά έχουν ακουστεί για κόντρες με τους πράκτορες και ενώ το παρασκήνιο… θεριεύει. Οι ξένοι και εγχώριοι επενδυτικοί – επιχειρηματικοί κύκλοι, που επιθυμούν διακαώς το άνοιγμα της αγοράς (υπολογίζεται πως μαζί με την ενέργεια είναι οι δύο μεγαλύτερες… πίτες στην ελληνική αγορά), είναι κοινό μυστικό πως πιέζουν με κάθε τρόπο τη θεσμοθέτηση ενός ακόμη πιο ελαστικού πλαισίου λειτουργίας. Δεδομένης της ισχύος ορισμένων εξ αυτών και του εύλογου ενδιαφέροντος που εκδηλώνεται από λονδρέζικα και αμερικάνικα συμφέροντα στην αγορά θεωρείται θέμα χρόνου για να υποκύψει η ελληνική πλευρά.
Πώς θα μοιράζεται… η τράπουλα
Στον ευρύτερο χώρο του τζόγου υπολογίζεται πως σταδιακά θα δοθούν περί τις 6-10 άδειες για 150 με 250.000 μηχανήματα βιντεολόττο, έως 50 άδειες για διαδικτυακό στοιχηματισμό, άδειες για στοίχημα σε ιπποδρομίες, πόκερ, παιχνίδια καζίνο.
Με την προκήρυξη των αδειών το Δημόσιο προσβλέπει στην προσέλκυση ξένων παικτών (μέσω διεθνών διαγωνισμών), την έλευση επενδυτικών κεφαλαίων που θα έλθουν να επενδύσουν τουλάχιστον 200.000 ευρώ (ανά άδεια) και το «σπιρούνιασμα» του κλάδου για να έρθουν σημαντικά φορολογικά έσοδα. Με άλλα – απλά – λόγια αυτό που σκέπτονται οι φωστήρες της κυβέρνησης είναι το εξής: από τη στιγμή που ο στοιχηματισμός είναι πλέον… ημινόμιμος και αφού η ουσιαστική διαφύλαξη ενός διάτρητου – πλέον – μονοπωλίου για τον ΟΠΑΠ είναι ανέφικτη, ας ανοίξουμε την αγορά μπας και εισπράξουμε «γκανιότα» και καμιά ξένη επένδυση. Όμως, ρε παιδιά, γιατί δεν εξετάζετε και το ενδεχόμενο να κρατήσετε τον ΟΠΑΠ και μέσω αυτού την εποπτεία του τζόγου στην επικράτεια μπας και μαζευτεί κανένα ευρώ;
Οι προϋποθέσεις
Οι κάτοχοι αδειών για τα «φρουτάκια» θα πρέπει να είναι Ανώνυμες Εταιρείες και να διαθέτουν μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ. Στον τομέα του διαδικτυακού στοιχήματος – μέσω οθόνης και κινητού τηλεφώνου – οι άδειες θα δοθούν σε εταιρείες με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και με ελάχιστο κεφάλαιο 200.000 ευρώ. Εάν δοθούν εν τέλει οι άδειες που προβλέπονται (από το άρθρο 28 του σχετικού ν/σ του υπουργείου Οικονομικών) το Δημόσιο θα μπορεί να ελπίζει σε φορολογικά έσοδα έως 500 εκατ. ευρώ τα πρώτα 2 – 3χρό-νια λειτουργίας.
Το γεγονός ότι όλα τα μεγάλα (ξένα και εγχώρια) συμφέροντα έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους (ορισμένοι δραστηριοποιούνται ήδη έμμεσα στην ελληνική αγορά) είναι ενδεικτικό του τι παίζεται. Ας δούμε τι γίνεται ανά τομέα:
1 Για τον διαδικτυακό τζόγο το ενδιαφέρον είναι ιδιαίτερα αυξημένο με τον ΟΠΑΠ και την Intralot να θεωρείται βέβαιο πως θα είναι παρόντες στο παιχνίδι. Εταιρείες εισηγμένες όπως Centric, Avenir αλλά και ξένοι όμιλοι του μεγέθους των William Hill, StanleyBet, Lottomatica, Ladbrokes είναι ήδη στην… αναμονή για να παραλάβουν τα σχετικά τεύχη της διαγωνιστικής διαδικασίας με το που θα δοθεί το πράσινο φως από τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Εξ αυτών η Stanleybet λέγεται ότι συνεργάζεται με τον Δημήτρη Κοντομηνά, ενώ η Lottomatica με τον Δημήτρη Μελισσανίδη (της πετρελαϊκής Aegean), ο οποίος σκέπτεται να χρησιμοποιήσει και το ισχυρό δίκτυο που ήδη του προσφέρουν οι σταθμοί καυσίμων. Για τον ίδιο λόγο, ενδιαφέρον δείχνουν οι όμιλοι Cosmote και Γερμανός, ενώ το ενδιαφέρον της Centric εκφράζεται πλέον μέσω του Δημήτρη Πηλαδάκη. Στους παίκτες – διεκδικητές περιλαμβάνεται και ο όμιλος Μπόμπολα. Οι άδειες είναι τόσο πολλές, που λέγεται ότι κανένας δεν θα μείνει δυσαρεστημένος.
2 Για τα βιντεολόττο (τους ηλεκτρονικούς κουλοχέρηδες) ενδιαφέρον έχουν δείξει πάλι η Lottomatica με εσωτερικό συνεταίρο τον Δημήτρη Μελισσανίδη, η Intralot και ο Δημήτρης Κοντομηνάς, με ξένο εταίρο, ενώ στο παιχνίδι επιχειρεί να μπει (όπως ακούγεται) και η οικογένεια Κοπελούζου.
3 Για το νέο Ξυστό, που φαίνεται να καθυστερεί προς το παρόν, ενδιαφέρον δείχνουν ο όμιλος Μπόμπολα, που εδώ λέγεται ότι θα συνεργαστεί με τη Lottomatica, και η Intralot, ενώ ο ΟΠΑΠ βρίσκεται σε στάση αναμονής.
Το κράτος κρατάει «φανάρι» στον παράνομο τζόγο
Ο νόμιμος τζόγος αγγίζει τα 9 δισ. ευρώ ετησίως (ΟΠΑΠ, 9 καζίνο, ιππόδρομος, κρατικά λαχεία), εισφέρει 3 δισ. ευρώ καθαρά στον κρατικό προϋπολογισμό ετησίως, ενώ απασχολεί περίπου 8.000 άμεσα εργαζομένους και πάνω από 7.500 στα αδειοδοτημένα πρακτορεία του ΟΠΑΠ. Ο νόμιμος τζόγος είναι απόλυτα ελεγχόμενος, υπό την εποπτεία του κράτους, ενώ το κοινωνικό σύνολο προστατεύεται μέσω του τσουχτερού εισιτηρίου και της απαγόρευσης εισόδου σε άτομα κάτω των 23 ετών (στα καζίνο).
Ο παράνομος τζόγος (παράνομες λέσχες, διαδικτυακά καζίνο, διαδικτυακό στοίχημα, «φρουτάκια», Ξυστό) αγγίζει ήδη τα 4-5 δισ. ευρώ και βαίνει ραγδαία αυξανόμενος με την τεράστια διαφημιστική καμπάνια που βρίσκεται σε εξέλιξη (αποκορύφωμα το διαδικτυακό καζίνο 848com). Δεν εισφέρει τίποτα στα δημόσια έσοδα (το 70% βγαίνει στο εξωτερικό), δεν δημιουργεί απασχόληση, δεν πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές. Την ίδια ώρα αποτελεί τον πλέον διαδεδομένο δρόμο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος, με μεγάλες κοινωνικές συνέπειες: το fair play της διεξαγωγής των παιχνιδιών δεν ελέγχεται, ούτε το εγγυάται κανείς, ενώ αποτελεί μια από τις κύριες μορφές του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος. Το θέμα απασχόλησε μάλιστα και την υπηρεσία Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, λόγω κρουσμάτων αυτοκτονιών που παρατηρήθηκαν σε νέους.
Η διαφημιστική δαπάνη του παράνομου τζόγου στην Ελλάδα για το 2009 έφθασε τα 22 – 24 εκατ. ευρώ και συνεχίζει ακάθεκτη.
Κι όμως… υπάρχουν λύσεις
Ο κύριος λόγος της ραγδαίας ανάπτυξης του παράνομου και ιδίως του διαδικτυακού τζόγου στην Ελλάδα το 2008 – 2009 οφείλεται στο γεγονός ότι μια σειρά χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Πορτογαλία, Δανία, Ολλανδία, Σουηδία κ.λπ.) απαγόρευσαν με αυστηρές κυρώσεις τη δυνατότητα μεταβίβασης χρημάτων μέσω πιστωτικών καρτών σε διαδικτυακά παιχνίδια και έτσι οι εταιρείες την «πέφτουν» σε νέες αγορές (π.χ. Ελλάδα), τις οποίες λεηλατούν κανονικά, αφού τα κέρδη είναι τεράστια και πλήρως αφορολόγητα.
Το ελληνικό κράτος μόνο από την αντιμετώπιση του παράνομου τζόγου μπορεί άνετα και άκοπα να εισπράξει άμεσα (το 2011) 2 δισ. ευρώ και το 2011 πολύ περισσότερα, αφού η φορολόγηση των διαδικτυακών παιχνιδιών είναι πολύ υψηλή διεθνώς (πάνω από το 50% του ακαθάριστου τζίρου) λόγω της απουσίας μεγάλων επενδύσεων και απασχόλησης.
Πρώτο (κλασικό) παράδειγμα αντιμετώπισης του παράνομου τζόγου και αύξησης εσόδων του κράτους είναι το πόκερ. Παίζεται παντού (παράνομα), εκτός από τα νόμιμα καζίνο, αφού εκκρεμούσε επί δύο χρόνια η αδειοδότησή του από το υπουργείο (Πολιτισμού) Τουρισμού. Μόνοι ωφελημένοι, το μαύρο χρήμα και τα διεθνή κυκλώματα παράνομου τζόγου. Η αδειοδότηση του πόκερ στα καζίνο αποφέρει πάνω από 100 εκατ. ευρώ ετησίως στα κρατικά έσοδα, ποσό που θα αυξηθεί σημαντικά με τη διοργάνωση επίσημων (και νόμιμων) τουρνουά και πρωταθλημάτων πόκερ με παράπλευρα οφέλη για τον τουρισμό.
Δεύτερο παράδειγμα, τα διαδικτυακά καζίνο. Το κράτος μπορεί άμεσα: α) να επεκτείνει τις άδειες των υπαρχόντων καζίνο, β) να προκηρύξει διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό για 5 άδειες, για 20 χρόνια, με εκτίμηση εσόδου 1 δισ. ευρώ τουλάχιστον (εφάπαξ και ανάλογα ετήσια οφέλη).
Τρίτο παράδειγμα, το διαδικτυακό στοίχημα. Το κράτος μπορεί να επεκτείνει άμεσα την άδεια του ΟΠΑΠ (με υψηλό αντίτιμο τουλάχιστον 500 – 800 εκατ. ευρώ) έως τη λήξη του μονοπωλίου του το 2020, με τρομακτική εκτίναξη της τιμής της μετοχής του και ανάλογα οφέλη από την ετήσια φορολογία του. Σε δεύτερο χρόνο θα έχει ακόμα περισσότερα έσοδα, αν αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσει το management σε συνδυασμό με πώληση του 30% των μετοχών που κατέχει το κράτος (διεθνής διαγωνισμός) με πιθανή εκτίμηση τιμήματος τα 4 – 5 δισ. ευρώ.
Τέταρτο παράδειγμα, το Ξυστό. Το κράτος μπορεί άμεσα μέσω διαγωνισμού, για μία ή δύο άδειες, να εισπράξει 150 – 300 εκατ. ευρώ με ανάλογα ετήσια έσοδα από τζίρο – φόρους.
Πέμπτο παράδειγμα, η άμεση επιβολή ενιαίας τιμής εισιτηρίου εισόδου σε όλα τα καζίνο στα 15 ευρώ. Σήμερα τρία καζίνο (Πάρνηθα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα) έχουν εισιτήριο 6 ευρώ και τα υπόλοιπα έξι καζίνο 15 ευρώ. Μόνο από την επιβολή ενιαίας τιμής εισόδου στα καζίνο το κράτος άμεσα, δίχως κόπο και πολιτικό ή κοινωνικό κόστος, μπορεί να έχει επιπλέον 20 εκατ. ευρώ έσοδα ετησίως.
Τα παραπάνω σίγουρα δεν θα σώσουν τον προϋπολογισμό. Είναι όμως προκλητικό, αδιανόητο και ανορθολογικό οι Έλληνες να τροφοδοτούν με την «ελπίδα» τους τον παράνομο τζόγο στην αλλοδαπή και τα βρόμικα κυκλώματα, ενώ την ίδια στιγμή το κράτος, σε περίοδο μεγάλης κρίσης, να παριστάνει ότι δεν ξέρει τίποτα και να συμπεριφέρεται σαν «να κρατάει φανάρι στον παράνομο τζόγο» και στα κυκλώματα που καρπώνονται τα οφέλη του.
troktiko
