Τα μωρά του 2011 θα μεγαλώσουν χωρίς αδέλφια, θα πάρουν πτυχίο, θα ζοριστούν μέχρι να βρουν δουλειά, θα μείνουν με τους γονείς τους μέχρι τα 32, θα πάρουν σύνταξη...
εκεί γύρω στα 70 και θα γιορτάσουν τα 100 τους χρόνια.Tα μισά από τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα θα φτάσουν τα 100 τους χρόνια.
Βάσει μελετών αλλά και εκτιμήσεων, αυτό που φαίνεται πως αλλάζει είναι το πρότυπο της οικογένειας. Όπως τονίζει ο κ Διονύσης Μπαλούρδος, διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Πολιτικής στο ΕΚΚΕ, οι οικογένειες με ένα παιδί, οι μονογονεϊκές οικογένειες αλλά και τα παιδιά εκτός γάμου θα είναι συχνό φαινόμενο σε μερικές δεκαετίες.
Η τάση αυτή ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται. Σύμφωνα λ.χ. με την απογραφή του 2001, το 47% των ελληνικών οικογενειών έχουν ένα παιδί. Επιπλέον, τα ποσοστά των μονογονεϊκών οικογενειών σταδιακά αυξάνονται και «τις επόμενες δεκαετίες αυτό το μοντέλο οικογένειας θα γίνει ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα, στα πρότυπα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών», κατά τον κ. Μπαλούρδο.
Τα παιδιά του μέλλοντος φαίνεται επίσης πως θα μείνουν για αρκετά χρόνια στο πατρικό τους σπίτι. «Αν και είναι δύσκολο να κάνουμε προβλέψεις, ιδίως όταν υπάρχουν πολλές μεταβλητές που μπορούν να επηρεάσουν μία τέτοια εκτίμηση, διαφαίνεται η τάση πως τα παιδιά θα δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση για ανεξαρτητοποίηση», λέει η δρ Μαρία Ιακώβου, υπεύθυνη στο Ινστιτούτο Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Essex του Λονδίνου.
Έτσι, το 1995 οι νέες έφευγαν από το σπίτι στα 25 τους χρόνια, ενώ το 2005 μετά τα 27. Όσο για τους νέους, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 αποφάσιζαν να μείνουν μόνοι στα 28 τους, ενώ πλέον κάνουν μία τέτοια κίνηση στα 32.
«Η τάση δείχνει πως οι νέοι θα εγκαταλείπουν την οικογενειακή εστία όλο και μεγαλύτεροι σε ηλικία. Υπολογίζεται πως θα έχουν τη φροντίδα και τη στήριξη των γονιών μέχρι τα 32-33 τους χρόνια», προσθέτει η κυρία Ιακώβου.
Τρεις είναι οι κυριότεροι λόγοι που θα οδηγήσουν σε αυτή την αλλαγή. «Ο πρώτος είναι ότι ολοένα περισσότεροι νέοι παίρνουν πτυχία και κάνουν μεταπτυχιακά», εξηγεί. «Ο δεύτερος είναι οι δυσκολίες στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Και ο τρίτος, ότι επιλέγουν να κάνουν οικογένεια σε ολοένα μεγαλύτερη ηλικία».
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι μια άλλη αλλαγή για τα παιδιά του μέλλοντος, θα είναι η ηλικία της μητέρας τους. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΕΛ.ΣΤΑΤ. ήδη τις τελευταίες δεκαετίες ολοένα λιγότερες γυναίκες γίνονται μητέρες μεταξύ 20 και 29 ετών, καθώς επιλέγουν να αποκτήσουν παιδί μεταξύ 30 και 39 ετών.
Στην τέταρτη ηλικία
Όταν τα παιδιά του μέλλοντος μεγαλώσουν, πιάσουν δουλειά και φτάσουν σε ηλικία συνταξιοδότησης, θα τα περιμένει μια ακόμα έκπληξη: η ηλικία αυτή θα έχει αυξηθεί σε σύγκριση με ό,τι ισχύει για τους γονείς τους.
«Ο γενικός κανόνας για τη συνταξιοδότηση ακολουθεί την αύξηση του προσδόκιμου ζωής», λέει ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης. «Το 2020 έχει ήδη ψηφιστεί να είναι τα 67 χρόνια το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα κράτη, όπως η Γερμανία. Λογικά, το 2030 θα αυξηθεί στα 70 χρόνια και εκεί θα παραμείνει. Είναι δύσκολο να φτάσει η Ευρώπη στα όρια λ.χ. της Κορέας όπου η ηλικία συνταξιοδότησης είναι ήδη τα 72 χρόνια. Και αυτό, διότι θα είναι πολύ δύσκολο να κρατάς τους ηλικιωμένους στην εργασία, αφήνοντας τους νέους στην ανεργία».
Το κριτήριο για την θέσπιση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι μόνο η ηλικία, αλλά κυρίως η φυσιολογική ικανότητα του εργαζόμενου για συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία, κατά τον κ. Ρομπόλη. «Δεν μπορεί να παραμένει εργαζόμενος ένας ηλικιωμένος και να μειώνεται η παραγωγικότητα της επιχείρησης και γενικότερα της οικονομίας», λέει.
«Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης πρέπει να συνοδεύεται και από βελτίωση στην ποιότητα της υγείας, ούτως ώστε ο εργαζόμενος να παραμένει παραγωγικός. Αυτό προϋποθέτει να υπάρχει επίσης αρμονία στο εργασιακό, κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, αλλά και οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας με τρόπο που θα προσθέτουν στην βελτίωση της υγείας».
Το ερώτημα είναι αν μετά τα 70 αντέχει ένας άνθρωπος να εργαστεί. «Δεν μπορεί να είναι κανείς οικοδόμος ή να πηγαίνει στα ορυχεία στα 65 ή στα 70 του», απαντά ο κ. Τριχόπουλος. «Λίγο δεν θα ακούει ή δεν θα βλέπει καλά, σίγουρα δεν θα έχει τα αντανακλαστικά, τη δύναμη και τις αντοχές της νιότης. Αν όμως κάνει κάποιος εργασία γραφείου και το μυαλό του είναι υγιές, κάλλιστα μπορεί να δουλέψει και μέχρι τα 80 του. Αρκεί, όμως, να τον ευχαριστεί και όχι να τον ταλαιπωρεί».
Το αν το μυαλό μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς σε μεγάλη ηλικία είναι μεγάλο θέμα. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, τα κρούσματα άνοιας παγκοσμίως αυξάνονται διαρκώς. Από Άλτσχαϊμερ, λ.χ., πάσχουν σήμερα 18 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ οι εκτιμήσεις του ΠΟΥ είναι πως μέχρι το 2025 θα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί, φτάνοντας τα 34 εκατομμύρια.
Στην πραγματικότητα, τα μωρά του 2011 θα έχουν σχεδόν μία στις πέντε πιθανότητες να πάσχουν από άνοια όταν υπερβούν τα 85 τους χρόνια.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
