Ο Καντάφι παραπαίει, αλλά μέχρι να καταρρεύσει, θα χρησιμοποιεί το παλαιστινιακό ζήτημα ως αντιπερισπασμό, προκειμένου να...
διατηρηθεί στην εξουσία, και να παρουσιάζεται ως ο αρχιερέας του Αραβισμού.
Για αυτό, μόλις έπεσε ο Μουμπάρακ, με τον κίνδυνο μιας εξέγερσης στη χώρα του να πλησιάζει, ο Καντάφι κάλεσε όλους τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες να μαζευτούν στα σύνορα του Ισραήλ, κρατώντας κλαδιά ελιάς στα χέρια τους. «Πρέπει, σε αυτή την αραβική επαναστατική εποχή, οι Παλαιστίνιοι να βαδίσουν στα χώματα της Παλαιστίνης, μαζί με τα γυναικόπαιδά τους», είπε.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, οι διάφοροι ισχυρισμοί του Καντάφι σε σχέση με το παλαιστινιακό, ήταν τόσο παράλογοι, όσο και ο πρόσφατος ισχυρισμός του ότι η Άλ Κάιντα ναρκώνει τη νεολαία της Λιβύης, για να εξεγερθεί! Οι ισχυρισμοί αυτοί όμως, είναι έτσι μελετημένοι, ώστε να προβάλλουν τον ίδιο ως κορυφαίο εθνικιστή του αραβικού κόσμου, και άξιο να υποστηριχτεί τόσο από τους συμπατριώτες του όσο και από όλους τους Άραβες.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η Λιβύη είναι η μόνη χώρα που έμεινε πιστή στον αραβικό εθνικισμό, ενώ όλα τα υπόλοιπα καθεστώτα τον πρόδωσαν. «Όλες οι αραβικές χώρες που διατηρούν σχέσεις με το Ισραήλ είναι καθεστώτα δειλών», είπε στις 13 Φεβρουαρίου.
Μετά το πετυχημένο του πραξικόπημα το 1969, ο Καντάφι παρουσιάζονταν ως μαθητής του Nasser, και πάντα κρατούσε σκληρή στάση απέναντι στο Ισραήλ. Ποτέ δεν αποκάλεσε το Ισραήλ με το όνομά του αλλά πάντα αναφέρονταν σε αυτό ως «ο σιωνιστικός εχθρός». Στα λόγια τουλάχιστον, πάντα υποστήριζε πως ο αραβικός κόσμος θα πρέπει να ενωθεί για να εξαφανίσει το Ισραήλ.
Όταν πέθανε ο Nasser το 1970, ο Καντάφι είδε τον εαυτό του ως διάδοχο του. Όπως λέει ο ειδικός επί θεμάτων Λιβύης καθηγητής στο Tel Aviv Yehudit Ronen, «Μετά το θάνατο του Nasser, ο Καντάφι σήκωσε ψηλά τη σημαία της καταστροφής του Ισραήλ. Είχε συνειδητοποιήσει την απήχηση που θα είχε στις μάζες αυτή του η στάση. Χρησιμοποίησε το Ισραήλ, ως μέσο για να διασπάσει και να διαιρέσει τις διάφορες φυλές στη Λιβύη, και να τις χρησιμοποιήσει για να ενισχύσει το καθεστώς του».
Όταν ο Αιγύπτιος πρόεδρος Anwar Sadat αποφάσισε να κάνει συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ, και ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ το 1977, ο Καντάφι τον θεώρησε ως προδότη, και μάλιστα ενθάρρυνε την δολοφονία του. Στα παλαιστινιακά πολιτικά πράγματα, πάντα υποστήριζε τα πιο ακραία στοιχεία, όπως τον τρομοκράτη Abu Nidal, ο οποίος οργάνωνε δολοφονίες εναντίον μελών της Fatah του Yasser Arafat, που επιθυμούσε μια συμβιβαστική λύση με το Ισραήλ. Όπως λένε αρκετοί Παλαιστίνιοι, στην ουσία δεν ήταν φίλος του λαού τους. Αυτό φάνηκε το 1982, όταν δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει τον PLO, οι μαχητές του οποίου είχαν πολιορκηθεί από τους Ισραηλινούς στη Βηρυτό. Αντί για βοήθεια, τους είχε ζητήσει να αυτοκτονήσουν ομαδικά, ώστε να γίνουν μάρτυρες!
Κατά διαστήματα ο Καντάφι θεωρούσε χρήσιμο το να χαμηλώσει τους τόνους, ειδικά τότε που προσπαθούσε να αποσυρθούν οι κυρώσεις εναντίον της Λιβύης εξαιτίας της βομβιστικής επίθεσης στη πτήση της Pan Am, που είχε κοστίσει τη ζωή σε 270 αθώους.
Αργότερα, κατέληξε σε μια δική του λύση, πολύ πιο ευχάριστη στα αφτιά όλων, από ότι η προηγούμενη περί εξαφάνισης του Ισραήλ. Ο μόνος τρόπος, έλεγε, για να σταματήσουν οι διαφωνίες και η αιματοχυσία είναι το Ισραήλ και η Παλαιστίνη να ενωθούν σε ένα νέο κράτος, την Ισρατίνη! «Η περιοχή μεταξύ του Ιορδάνη και της Μεσογείου είναι πολύ μικρή για να σηκώσει δυο κράτη», είπε το 2002. «Είναι σαν να προσπαθούμε να φορέσουμε ένα ρούχο σε δυο κορμιά… είναι αδύνατον».
Το 2003, για να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη Δύση, παράτησε τα πυρηνικά και χημικά του προγράμματα, κερδίζοντας έτσι τη συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Πρόσφατα, ο γιος του Saif al-Islam προσπάθησε να προβάλει προς τα έξω ένα πιο μετριοπαθές λιβυκό προφίλ εξωτερικής πολιτικής. Μάλιστα ανακοίνωσε πως αναγνωρίζει το εβραϊκό ολοκαύτωμα ως ιστορικό γεγονός, κόντρα στη γενικότερη άρνηση επί του θέματος που ισχύει στον αραβικό κόσμο. Όπως είπε ο Saif al-Islam, αν οι Άραβες αναγνωρίσουν το ολοκαύτωμα, ίσως και οι Ισραηλινοί αναγνωρίσουν το Νάκμπα, ή αλλιώς την καταστροφή των Παλαιστινίων που ήταν επακόλουθο της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Αυτή όμως η άποψη του γιου του, δεν εμπόδισε τον Καντάφι να πει στη διάρκεια ομιλίας του το 2009 στον ΟΗΕ, ότι το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι. Το κίνητρο της δολοφονίας, σύμφωνα με τον Καντάφι, ήταν πως ο τότε πρόεδρος ήθελε να ερευνήσει τα περί πυρηνικού αντιδραστήρα των Ισραηλινών.
Αν και όποτε πέσει ο Καντάφι, ελάχιστοι είναι οι Παλαιστίνιοι ή οι Ισραηλινοί που θα λυπηθούν. Όπως είπε στο CNN πρόσφατα ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Ehud Barak: «Εύχομαι να ανατραπεί».
Και όπως λέει ένας Παλαιστίνιος πολιτικός αναλυτής, «Το παρελθόν του Καντάφι είναι μια σειρά από επιθέσεις στο αραβικό έθνος, και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο λαός της Λιβύης είναι αδέλφια μας. Τους στηρίζουμε. Αλλά δεν στηρίζουμε τον Καντάφι που είναι δικτάτορας. Πρέπει να φύγει».
antinews.gr
