κέρατο, τις έφτυσε δέκα φορές, μπορεί και είκοσι, που δεν τους έκανε ένα χατίρι, δεν τους πήρε ούτε μια τσίχλα, δεν τις κέρασε ένα ποτό, δεν πήγε μαζί τους διακοπές.
Και τις πηδούσε, ή μάλλον τις ξέσκιζε σαν πουτάνες, αδιαφορώντας για τη δική τους ικανοποίηση.
Αυτόν τον άντρα η γυναίκα με το που τον έβλεπε έλειωνε σαν γομολάστιχα και λειώνει ακόμα όταν τον θυμάται.
Σχεδόν όλες έχουμε ένα τέτοιο ρεμάλι στο κεφάλι, την καρδιά και το αιδοίο μας, ως ανάμνηση.
Πάντα ρωτάμε για νέα του και συχνά σκεφτόμαστε ότι με το πρώτο του κάλεσμα τα τινάζουμε όλα στον αέρα και πάμε μαζί του.
Πόσο κάθαρμα ήταν ο Homo Erectus αλλά και ο Homo Sapiens απέναντι στις γυναίκες, για να κουβαλάμε τέτοιο απωθημένο;
Και πόσο Hamo είναι οι αρσενικοί απόγονοι τους να νομίζουν πως αντίθετα από τα ρεμάλια, αν κάνουν το χατίρι της γκόμενας, την έχουν κερδίσει;
Οι γυναίκες παρ' όλη την πατημενοκουρελίαση που παθαίνουμε με τα ρεμάλια, έχουμε την τάση να βάζουμε τα δυο πόδια σε μια κάλτσα, στο γκόμενο που θα μας λέει «ναι».
Έτσι και κόψουμε στο πρώτο ραντεβού ότι ο τύπος δεν είναι ρεμάλι, θα του πιούμε το αίμα σαν φραπόγαλο.
«Πού λες να πάμε;» ρωτάει η γκόμενα.
«Όπου θέλεις εσύ» απαντάει ο γκόμενος και από εκείνη τη στιγμή προσλαμβάνεται κωπηλάτης σε Ρωμαϊκή γαλέρα.
Από εκείνη τη στιγμή, αυτή θα αποφασίζει ποιοι θα είναι οι φίλοι του, πού θα πηγαίνει, σε ποια συχνότητα, πώς θα ξοδεύει τα λεφτά του, τι ρούχα θα φοράει, πόσο θα πίνει, πόσο θα τρώει, ποια δόντια του θέλουν σφράγισμα.
Έτσι και τον παντρευτεί, δέκα φορές θα της ζητάει πήδημα και μία θα του κάθεται, θα έχει συνεχώς τα νεύρα της, θα τον λέει άχρηστο, θα του απαγορεύει να κλάνει, θα σιχαίνεται τη μάνα του και όλο του το σόι, θα απαιτεί διακοπές και εξόδους μόνο στα μέρη που γουστάρει εκείνη, θα αποκαλεί πουτάνες όλες τις πρώην του, θα του απαγορεύει να μιλάει σε γυναίκα κι ας είναι η παπαδιά, θα τον βάζει να πλένεται δυο φορές την ημέρα, μέχρι και αποτρίχωση να κάνει.
Τις υπόλοιπες ώρες, θα σκέφτεται το ρεμάλι της και πόσο ωραία θα ήταν να καθόταν πάνω στο αγενές, τεράστιο όργανο του। Γιατί ο δικός της μπορεί να μην είναι ρεμάλι, αλλά είναι μαλάκας।
Και επιπλέον μικροτσούτσουνος, αφού το πουλί του μαλάκα συρρικνώνεται από την καταπίεση, ενώ του ρεμαλιού καταλαμβάνει με θράσος όλο και περισσότερο χώρο στο σύμπαν.
Η γυναίκα δεν γουστάρει τον άντρα που κάνει ό,τι λέει αυτή. Όσο πιο πολλά του ζητάει, τόσο πιο πολλά είναι τα τεστ ανδρισμού που του βάζει. Όσο περισσότερο αυτός υπακούει, τόσο περισσότερο πέφτει στα μάτια της.
Πες ένα «όχι» ρε ανθρωπάκι, θα σου ξεριζώσει τα αρχίδια στο τέλος και θα τα πετάξει μαζί με τα κωλόχαρτα।
Τι τη θες τη γυναίκα αν δεν ξέρεις τι θέλει η ίδια;
Εμείς οι γυναίκες μάλλον δεν ξεχνάμε ότι αληθινός άντρας είναι αυτός που πριν χιλιάδες χρόνια μας έσερνε από τα μαλλιά στη σπηλιά του, μας γαμούσε σαν κτήνος και σε αντάλλαγμα μας εξασφάλιζε μονάχα ένα κομμάτι κρέας από το κυνήγι.
Σήμερα έχει βρωμίσει ο τόπος από καλά παιδιά.
Η γυναίκα αρχηγός και ο άντρας υπαρχηγός.
Μούτσος μάλλον, μούτσος και λάντζα, που δουλεύει για να γαμάνε κάποια ρεμάλια.
Γιατί η γυναίκα λέμε, ανάμεσα στο μούτσο και το ρεμάλι, θα προτιμήσει το ρεμάλι.
Εκτός κι αν υπάρξει μέση λύση, κάτι ανάμεσα στα δύο είδη, κάτι που σπανίζει:
ο άντρας που θα λέει «όχι» όταν παραβιάζονται η προσωπική ελευθερία και τα γούστα του, ενώ συγχρόνως θα της εξασφαλίζει και το κρέας από το κυνήγι, δηλαδή την ασφάλεια, την τρυφερότητα και το καλό πήδημα.
Ένας άντρας που δε θα είναι ρεμάλι, αλλά ούτε και μαλάκας.
Ο μόνος άντρας που μπορεί να την κάνει να ξεχάσει τη σπηλιά και το ωμό κρέας.
Όσοι άντρες θέλουν να έχουν δίπλα τους αληθινή γυναίκα και όχι μια δυστυχισμένη καριόλα, αύριο το πρωί να βάλουν ξυπνητήρι στις 7 και να ξυπνήσουν επιτέλους.
ΥΓ.
१। Παρακαλούνται τα ρεμάλια μην πάρουν αέρα, αυτό που τους περιμένει είναι ένας μοναχικός θάνατος και δέκα γκόμενες να κατουράνε στον τάφο τους.
२। Τα καλά παιδιά ας παραμείνουν ως έχουν, γιατί μπορεί να λέω και μαλακίες.
http://fimotro.blogspot.com
