που λάτρευε, ο πρώτος άνθρωπος που βγήκε και παρέμεινε στο διάστημα για 1 ώρα και 48 λεπτά. Δειτε το βίντεο
Πολλές φορές ξέρουμε για την προσωπική ζωή κάποιων ανθρώπων, ελάχιστα πράγματα. Πίσω από την εικόνα που βλέπουμε κρύβεται ένας άνθρωπος με τις αδυναμίες του, τις ανησυχίες του, ένας άνθρωπος χαρούμενος, η λυπημένος, ένας άνθρωπος με τα άγχη του , με τα πάνω και τα κάτω του, ένας άνθρωπος που εμείς δεν γνωρίζουμε αλλά είναι σίγουρα σαν εμάς.
Σήμερα το onalert σας παρουσιάζει το ιδιόχειρο γράμμα αγάπης που άφησε στην γυναίκα και στα 2 παιδιά του, που λάτρευε, ο πρώτος άνθρωπος που βγήκε και παρέμεινε στο διάστημα για 1 ώρα και 48 λεπτά. Ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας της Σοβιετικής Ένωσης, ο συνταγματάρχης Γιούρι Γκαγκάριν.
Ο Γκαγκάριν στις 27 Μαρτίου του 1968, σε ηλικία 34 ετών, σκοτώθηκε. Έλειπε σε εκπαιδευτική πτήση, με το αεροπλάνο του, ένα MIG 15 UTI. Το αεροπλάνο παρουσίασε μηχανική βλάβη και ο Γκαγκάριν είχε δύο επιλογές. Να εκτιναχθεί, και το σκάφος του ακυβέρνητο, μέχρι να πέσει, να ακολουθήσει μια πορεία με κίνδυνο να προσκρούσει σε ένα κοντινό νηπιαγωγείο γεμάτο παιδιά, ή να προσπαθήσει μέχρι τέλους να ανακτήσει τον έλεγχο. Προτίμησε να θυσιαστεί και μέχρι την τελευταία στιγμή πάλεψε να αποφύγει το νηπιαγωγείο...
Βρισκόμαστε στην αρχή του 1960. Ο πιλότος Γκαγκάριν έχει επιλεγεί μαζί με άλλους 19 πιλότους της ΕΣΣΔ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα VOSTOK. Η Σοβιετική Ένωση, φαινόταν να αφήνει πίσω τις ΗΠΑ στην κούρσα για την κατάκτηση του διαστήματος. Ο Γκαγκάριν παρά το γεγονός ότι είναι φρεσκοπαντρεμένος με την γυναίκα της ζωής του, την Βαλεντίνα Γκοριάσεβα - Γκαγκάρεβα, έχει το μυαλό του στο κεφάλι του και τελικά είναι εκείνος που επιλέγεται να πετάξει στο διάστημα. Οι φήμες λένε ότι στην τελική επιλογή ήταν 2 πιλότοι που είχαν ξεχωρίσει τόσο στα σωματικά όσο και στα ψυχολογικά τεστ. Ο Γκαγκάριν και ο Τίτωφ. Όμως ένα χαρακτηριστικό του Γιούρι τον έκανε να κερδίσει τη θέση. Το ύψος του. Η κάψουλα εκτόξευσης VOSTOK 1 είχε ένα πολύ μικρό και στενό κόκπιτ. Ο Γκαγκάριν των...157 εκατοστών ταίριαζε απόλυτα μέσα σε αυτό. Θα ήταν επιτέλους ο Πρώτος άνθρωπος που θα πετούσε στο μακρινό διάστημα στο απόλυτο μαύρο κενό...
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ο Γιούρι έστειλε ένα γράμμα στη Βαλεντίνα. Εκείνος βρισκόταν στις εγκαταστάσεις της βάσης του κοσμοδρομείου στη Σιβηρία και σε δυο ημέρες θα ξεκινούσε το απίστευτο ταξίδι του. Εκείνη ήταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά του στη Μόσχα.
Όπως θα διαβάσετε, το γράμμα είναι συναισθηματικά φορτισμένο, αφού ο Ρώσος κοσμοναύτης δεν ξέρει καν εάν θα επιστρέψει ζωντανός. Επίσης το ύφος του γράμματος είναι γεμάτο από την ατμόσφαιρα της εποχής, στη Σοβιετική Ένωση.
Το συγκεκριμένο γράμμα, οι αρχές θα το έστελναν στην σύζυγο του, μόνο εάν κάτι πήγαινε στραβά και ο Γκαγκάριν σκοτωνόταν κατά τη διάρκεια της πτήσης. Τελικά όλα πήγαν καλά. Όμως το γράμμα εστάλη στη γυναίκα του 7 χρόνια αργότερα, όταν ο Γιούρι, έπεσε με το αεροσκάφος του...
“Γεια σας πολυαγαπημένες μου Βαλέσκα (χαϊδευτικά το Βελεντίνα), Λενόσκα (χαϊδευτικά το Έλενα, όπως έλεγαν τη μεγάλη του κόρη ) και Γκαλόσκα (χαϊδευτικά το Γκαλίνα, όπως έλεγαν την μικρή του κόρη)
Από εδώ που είμαι αποφάσισα να σας γράψω λίγες γραμμές σε ένα γράμμα για να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά και την ευτυχία που νιώθω σήμερα. Σήμερα η κυβέρνηση αποφάσισε να με στείλει στο Διάστημα. Θα είμαι ο πρώτος.
Αγαπημένη μου γυναίκα Βαλιούσα, είμαι τόσο χαρούμενος και θέλω και εσύ να είσαι χαρούμενη μαζί μου. Μπορείς να το φανταστείς; Η πατρίδα μου εμπιστεύτηκε , εμένα που είμαι ένας απλός άνθρωπος, ένα τόσο σημαντικό καθήκον. Θα είμαι αυτός που θα χαράξει την πορεία των ανθρώπων στο διάστημα. Γράφουμε ιστορία!, μια νέα εποχή ξεκινά.
Μεθαύριο, είναι η μέρα της απογείωσης. Εσύ εκείνη την ώρα που θα πετάω για το διάστημα θα ζεις και θα κάνεις απλά καθημερινά πράγματα. Το καθήκον που νιώθω στους ώμους είναι βαρύ. Είμαι πολύ αγχωμένος. Μακάρι να είχα την ευκαιρία να βρεθώ για λίγο δίπλα σου, απλά να σου μιλήσω. Αλλά βρίσκεσαι πολύ μακριά. Να ξέρεις όμως ότι εγώ σε νιώθω κοντά μου, στο πλάι μου.
Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο σύστημα και σε εμένα και είμαι σίγουρος ότι δεν θα αποτύχω. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις... Κάποιες φορές συμβαίνει εκεί που είσαι ψηλά να πέσεις και να σπάσεις τον λαιμό σου. Έτσι και τώρα, ένα ατύχημα μπορεί να συμβεί....
Βαλιούσα προσωπικά πιστεύω ότι τίποτε κακό δεν θα συμβεί. Αλλά εάν συμβεί σου ζητώ να το αποδεχθείς Βαλιούσα μου, και να διώξεις τη θλίψη σου. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Ατυχήματα μπορεί να συμβούν και ενώ τρέχουμε με το αυτοκίνητο.
Να προσέχεις τα κοριτσάκια μας. Να τα λατρεύεις, σαν να είμαι εγώ. Σε παρακαλώ να τα αναθρέψεις όχι σαν μαμμόθρεφτα, αλλά να τους φτιάξεις προσωπικότητες που θα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε οποιαδήποτε δυσκολία της ζωής. Να τις μεγαλώσεις και να γίνουν γυναίκες που θα αξίζουν να ζουν στην νέα Κομμουνιστική κοινωνία μας. Η πατρίδα θα σε βοηθήσει να τα καταφέρεις.
Εάν πάθω κάτι να κοιτάξεις τον εαυτό σου και την προσωπική σου ζωή. Να ζήσεις όπως σου επιτάσσει η καρδιά σου και όπως νιώθεις. Δεν θα έχεις καμία υποχρέωση απέναντι μου. Δεν έχω το δικαίωμα να σου ζητώ κάτι τέτοιο.
Το ξέρω ότι το γράμμα μου είναι υπερβολικά απαισιόδοξο και δεν θέλω. Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να το διαβάσεις. Δεν θέλω ποτέ να ντραπείς για μένα και να νομίζεις ότι είμαι αδύναμος. Αλλά αν κάτι πάει στραβά θέλω να ξέρεις όλη την αλήθεια. Μέχρι τώρα έχω ζήσει μια έντιμη, σωστή ζωή και έστω και λίγο νιώθω ότι έχω προσφέρει και έχω υπηρετήσει το λαό της Σοβιετικής Ένωσης.
Όταν ήμουν μικρός στη σχολή αεροπορίας, διάβαζα πάντα τα λόγια του Βαλέρι Γκχάλωφ (σσ: Ο Βαλέρι Γκχάλωφ, ήταν κορυφαίος πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας της ΕΣΣΔ. Εθεωρείτο εκ των κορυφαίων, σχεδόν θρυλικών, πιλότων – δοκιμαστών νέων πολεμικών αεροσκαφών)
που μου έχουν αποτυπωθεί: “Αν είναι να υπάρχεις, τότε φρόντισε να είσαι πάντα Πρώτος”. Και αυτό προσπαθώ να κάνω και πάντα θα το κάνω μέχρι το τέλος.
Βαλέσκα να ξέρεις ότι αφιερώνω την πτήση μου στον λαό μας, στην πατρίδα μας, στην κοινωνία μας και τον κομμουνισμό, στην ανθρωπότητα και στην επιστήμη.
Ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά και σε λίγες μέρες θα είμαστε πάλι μαζί ευτυχισμένοι.
ΥΓ: Σε παρακαλώ να μην ξεχάσεις τους γονείς μου και όποτε μπορείς να τους δίνεις ένα χέρι βοήθειας. Δώσε τους, τους χαιρετισμούς μου και να τους ζητήσεις εκ μέρους μια μεγάλη συγγνώμη. Πες τους να με συγχωρέσουν που δεν τους έχω ενημερώσει για το τι πρόκειται να γίνει, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να μένουν μυστικά.
Αυτά είχα να σου γράψω πολυαγαπημένη μου.
ΑΝΤΙΟ
Περιμένω πότε θα σας αγκαλιάσω σφιχτά, ξανά και τις τρεις σας.
Σας φιλώ
Ο μπαμπάς σας ο Γιούρα σας
10 Απριλίου 1961
onalert
