Μετά την οικονομία, την ανάπτυξη, την παιδεία, το κοινωνικό κράτος, αυτή η κυβέρνηση ”ενταφιάζει” κάτι που στα λόγια τουλάχιστον, παρέμενε ελπίδα και προσμονή.
Μιλάμε για κάτι που μια άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε στήσει, στα μέσα της δεκαετίας του 1990: Τον ενιαίο αμυντικό χώρο με την Κύπρο, την ιερή υπόθεση της υπεράσπισης 800.000 Ελλήνων, που κάποιοι αντιμετωπίζουν ως ”ενοχλητική εκκρεμότητα”. Ίσως γιατί δεν λησμονούν το κάζο (και τα πολλαπλά εμφράγματα) που υπέστησαν το 2004 από τον Τάσσο Παπαδόπουλο.Προχθές λοιπόν, σε ερώτηση δημοσιογράφου προς τον υπουργό άμυνας αναφορικά με το αν ισχύει το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) ή όχι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε μια περίεργη απάντηση(;), δίχως να πει ένα τυπικό έστω ΝΑΙ, κάτι άρχισε να ψελλίζει αόριστα περί ”συνεργασίας δύο κρατών μελών της ΕΕ” (πως λέμε: ανάμεσα στην Πορτογαλία και τη Δανία…)”, που τυχαίνει να συνδέονται με ”κοινούς εθνικούς και ιστορικούς δεσμούς” και που ’‘μοιράζονται” το ενδιαφέρον για την ίδια περιοχή.
Εν μέρει σωστό! Η Αθήνα μοιράζεται το ενδιαφέρον, οι Κύπριοι μοιράζονται το νησί τους, με 35.000 Αττίλες και 200.000 και πλέον κουβαλητούς, την ”αφρόκρεμα” της Ανατολίας.
Επειδή οι ωραιοποιήσεις και στρογγυλοποιήσεις είναι ωραίες για τα ”σαλόνια” της αθηναϊκής παρακμής, αλλά αδιάφορες για τον Ελληνισμό της Κύπρου, ο κ. Βενιζέλος ας μην θεωρεί πως στην Μεγαλόνησο έχουμε υποστεί εθνική λοβοτομή. Τουλάχιστον όχι ακόμα!
Η ερώτηση ήταν ξεκάθαρη: ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ! Φυσικά και δεν θα περιμέναμε απάντηση. Οι Άγγλοι έφθασαν στην άλλη άκρη του πλανήτη (Φώκλαντς) και έκαναν πόλεμο για 3.000 ομοεθνείς τους, δεν θα περιμέναμε ο κος Βενιζέλος να δείξει ευαισθησία για την προστασία 800.000 παλιοκυπραίων.
Θα ήταν όμως χρήσιμο να του υπενθυμίσουμε ότι το δόγμα το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου ξεκίνησε για την αντιμετώπιση μιας συγκεκριμένης απειλής, της τουρκικής. Και ξεκίνησε από τους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεράσιμο Αρσένη το Νοέμβριο του 1993, με στόχο την αποτροπή ή αντιμετώπιση κάθε επιθετικής ενέργειας, εναντίον του ενός ή και των δύο μερών. Με την διακήρυξη του δόγματος, υπογραμμίστηκε με έμφαση η δέσμευση της Ελλάδας να θεωρεί ως αιτία πολέμου (casus belli)οποιαδήποτε τουρκική απόπειρα προέλασης στην ελεύθερη Κύπρο.
Φυσικά ο Ε. Βενιζέλος ούτε για casus belli μίλησε σε περίπτωση τουρκικής απόπειρας προέλασης στην ελεύθερη Κύπρο ούτε για τίποτα παρεμφερές. Θα έλεγε κάποιος κακόπιστα πως ”εδώ οι άλλοι έχουν φτάσει έξω από την Κάρυστο και το Σούνιο, και στη Λευκωσία περιμένετε στήριξη από τέτοια κυβέρνηση;”
Όχι, δεν περιμένουμε καμία στήριξη! Όπως δεν την είδαμε και το 2004, όταν όλος ο νεοταξικός σχηματισμός του Κολωνακίου, νεοφιλελεύθερος (Μάνος, Ανδριανόπουλος, Μπακογιάννη) και ”προοδευτικός” (Μπίστης, Τζαννετάκος, Τσίκας, Ιοί κτλ) έριχνε τόνους λάσπης κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου και όσων αγωνιστήκαμε πλάι του να κρατήσουμε την Κύπρο όρθια και την ελπίδα ζωντανή.
Απλά, θυμόμαστε! Θυμόμαστε τον πατέρα (Γεώργιο Παπανδρέου) να θωρακίζει την Κύπρο με έργα: Μια ολόκληρη ελληνική μεραρχία, την μεραρχία ”Μενέλαος”, το 1964.
Θυμόμαστε τον γιό (Ανδρέα) να θωρακίζει κι αυτός την Κύπρο: με λιγότερα έργα και πολλά λόγια. Και θυμόμαστε και τον εγγονό (και νυν πρωθυπουργό) να πετά την προστασία των Ελλήνων της Κύπρου στα αζήτητα.
Ο Σημίτης ξεκίνησε τον ενταφιασμό του δόγματος, όταν ”ενταφίασε” τους S 300 στο Τυμπάκι της Κρήτης. Η διαδικασία απλώς ολοκληρώθηκε σήμερα, με τις υπεκφυγές του Βενιζέλου. Τούτο όμως να θυμάστε: Η Κύπρος θα θυμάται…
Ακόμα κι αν στον επόμενο Αττίλα βρεθεί να μάχεται μόνη της. Το κάνει εξ΄ άλλου, τριάντα τόσους αιώνες. Υπάρχουμε εκεί, Έλληνες Ακρίτες, πολύ πριν από σας κε Βενιζέλo. Και θα υπάρχουμε και μετά, πολύ μετά από σας…του Σταύρου Καρκαλέτση
antinews.gr
