Κι έτσι από σήμερα γινόμαστε τρεις.
Μετά τους ωμούς εκβιασμούς μεσω πιέσεων στην οικονομία αλλά και τις...
επιθέσεις στα Πορτογαλικά σπρεντ, την περασμένη Πέμπτη η φτωχή η Πορτογαλία υπέκυψε. Και δεν εννοώ βέβαια το λαο της αλλά το επίσης υπόδουλο πολιτικό της σύστημα που δεν μπόρεσε να σηκώσει το όποιο ανάστημα του και τελικά υπέβαλλε την αίτηση για υπαγωγή στη “βοήθεια” της τροικας.Μετά τους ωμούς εκβιασμούς μεσω πιέσεων στην οικονομία αλλά και τις...
Ετσι σήμερα τα νέα 80δις “στήριξης” θα εγκριθούν, η Λισσαβώνα θα δεσμευθεί οτι θα λάβει μέτρα εναντίον του λαού της και απο Δευτέρα πάλι, θα αρχίσουν οι επισκέψεις των οικονομικών δολοφόνων, οι έλεγχοι και τα γνωστά μας σούρτα φέρτα εξαθλίωσης, ξεπουλήματος και υποδούλωσης άλλης μιας αδύναμης χώρας κατα τα άλλα “ισότιμου μέλους της Ευρωπαικής οικογένειας”. Μιας “οικογένειας” που μόνο συνειρμο μαφίας μας κάνει.
Αν προσπαθήσουμε να βρούμε κοινα στοιχεία αναμεσα στις τρεις περιπτώσεις της τρόικας των φτωχών θα δυσκολευτούμε λίγο.
Η Ελλάδα είχε πρόβλημα Δημοσίου χρέους και ελλείμματος αλλά οι τράπεζές της δεν ήταν ιδιαίτερα εκτεθιμένες σε περίεργα “τοξικά ” προιόντα. Η Ιρλανδία -το πριν λίγο οικονομικό θαύμα- είχε χρεοκοπημένες τράπεζες και μια φούσκα ακινήτων, που βύθισαν την πλεονασματική οικονομία σε χρόνο μηδέν, αλλά όχι προβλημα ελλειμμάτων του Δημοσίου (μέχρι τη διάσωση των τραπεζών της), ενώ η Πορτογαλία ένα χρεος στο 90% του ΑΕΠ (δηλαδή πολύ καλά για την εποχή), χωρίς φούσκα ακινήτων, χωρίς χρεωκοπημένες (έως τώρα) τράπεζες αλλά ένα έλλειμα στο 8%(λίγο μεγαλύτερο από πέρσι) κι ένα ξαφνικό πρόβλημα ρευστότητας που ζητούσε λύση. Σε τι έμοιαζαν λοιπόν; Ας το βρουν οι σοφοί των αγορών που θα προτείνουν το ίδιο πάνω κάτω κοκτέιλ μέτρων, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός στόχος τους.
Σε λίγο λοιπόν και οι τρεις χώρες θα μοιάζουν σε όλα. Θα είναι απλά φτωχές και οι πολίτες τους στη χειρότερη θέση σε όλα μεσα στην ΕΕ. Ετσι είναι οι μοντέρνες δομές των Παγκοσμιοποιημένων οικονομιών όμως. Για να είναι κάποιοι πλούσιοι και πλεονασματικοί, κάποιοι άλλοι πρέπει να είναι υποχρεωτικά φτωχοί και ελλειμματικοί. Τι αντίφαση για μια ένωση με ένα κοινό νόμισμα…
Καλώς ήρθες στο κλαμπ Πορτογαλία λοιπόν.
Καλώς ήρθες στη γειτονιά των τεμπέληδων, άχρηστων με το “τεράστιο δημόσιο” που πρέπει να περικοπεί, με τους δημόσιους υπαλλήλους που καταδυναστεύουν τον ιδ.τομέα, με την δημόσια περιουσία που πρέπει να ξεπουληθεί άρον άρον, με τους πενιχρούς μισθούς που πρέπει να γίνουν αόρατοι γιατί “δεν γίνεται αλλιώς”.Καλώς ήρθες στους δρόμους της φωτιάς, τους γεμάτους κόσμο, συνθήματα και δακρυγόνα.
Μια δυσάρεστη μεν εξέλιξη αλλά κι ένας σύμμαχος κι ένας ακόμα πυλώνας πίεσης κι αντίστασης μες την Ευρωπαική ένωση, αν το δούμε σωστά και εμείς και αυτοί.
Η Ελλάδα είχε πρόβλημα Δημοσίου χρέους και ελλείμματος αλλά οι τράπεζές της δεν ήταν ιδιαίτερα εκτεθιμένες σε περίεργα “τοξικά ” προιόντα. Η Ιρλανδία -το πριν λίγο οικονομικό θαύμα- είχε χρεοκοπημένες τράπεζες και μια φούσκα ακινήτων, που βύθισαν την πλεονασματική οικονομία σε χρόνο μηδέν, αλλά όχι προβλημα ελλειμμάτων του Δημοσίου (μέχρι τη διάσωση των τραπεζών της), ενώ η Πορτογαλία ένα χρεος στο 90% του ΑΕΠ (δηλαδή πολύ καλά για την εποχή), χωρίς φούσκα ακινήτων, χωρίς χρεωκοπημένες (έως τώρα) τράπεζες αλλά ένα έλλειμα στο 8%(λίγο μεγαλύτερο από πέρσι) κι ένα ξαφνικό πρόβλημα ρευστότητας που ζητούσε λύση. Σε τι έμοιαζαν λοιπόν; Ας το βρουν οι σοφοί των αγορών που θα προτείνουν το ίδιο πάνω κάτω κοκτέιλ μέτρων, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός στόχος τους.
Σε λίγο λοιπόν και οι τρεις χώρες θα μοιάζουν σε όλα. Θα είναι απλά φτωχές και οι πολίτες τους στη χειρότερη θέση σε όλα μεσα στην ΕΕ. Ετσι είναι οι μοντέρνες δομές των Παγκοσμιοποιημένων οικονομιών όμως. Για να είναι κάποιοι πλούσιοι και πλεονασματικοί, κάποιοι άλλοι πρέπει να είναι υποχρεωτικά φτωχοί και ελλειμματικοί. Τι αντίφαση για μια ένωση με ένα κοινό νόμισμα…
Καλώς ήρθες στο κλαμπ Πορτογαλία λοιπόν.
Καλώς ήρθες στη γειτονιά των τεμπέληδων, άχρηστων με το “τεράστιο δημόσιο” που πρέπει να περικοπεί, με τους δημόσιους υπαλλήλους που καταδυναστεύουν τον ιδ.τομέα, με την δημόσια περιουσία που πρέπει να ξεπουληθεί άρον άρον, με τους πενιχρούς μισθούς που πρέπει να γίνουν αόρατοι γιατί “δεν γίνεται αλλιώς”.Καλώς ήρθες στους δρόμους της φωτιάς, τους γεμάτους κόσμο, συνθήματα και δακρυγόνα.
Μια δυσάρεστη μεν εξέλιξη αλλά κι ένας σύμμαχος κι ένας ακόμα πυλώνας πίεσης κι αντίστασης μες την Ευρωπαική ένωση, αν το δούμε σωστά και εμείς και αυτοί.
