Τα περισσότερα παιδιά πιθανότατα το βλέπουν ως ευκαιρία για να χαθούν ώρες...
μαθημάτων στις πρόβες ή για παιχνίδι. Για τον συγκεκριμένο μαθητή, όμως, ήταν όνειρο ζωής.
Να παρελάσει όπως και τα υπόλοιπα παιδάκια, να ακούσει τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες του κόσμου, να νιώσει το ρίγος που νιώθει κανείς όταν τιμά εθνικούς ήρωες που έχυσαν αίμα για την ελευθερία μας.
Ο δάσκαλος του 33ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας δεν το σκέφθηκε ούτε στιγμή. Ο μικρός μαθητής της 4ης τάξης με το σύνδρομο Asperger (υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό) έπρεπε να βρει έναν άξιο συμπαραστάτη για την παρέλαση. Όχι βοηθό. Συμπαραστάτη, γιατί έτσι αισθάνεται ένας παιδαγωγός και όχι απλά δάσκαλος.
Η εικόνα του μαθητή να παρελαύνει χέρι με χέρι με το δάσκαλο του επισκίασε κάθε άλλο εκείνη την ημέρα και υπενθύμισε σε όλους ότι τιμούμε τους εθνικούς ήρωες αλλά έχουμε ξεχάσει τους ήρωες της καθημερινότητας…
Όλοι γνωρίζουμε πως το εθιμοτυπικόν της παρέλασης προβλέπει οι μαθητές (και γενικότερα όσοι παρελαύνουν) γυρνούν το κεφάλι τους στους επίσημους. Ως ένδειξη τιμής. Αν δείτε τη φωτογραφία, θα παρατηρήσετε πως το ίδιο γίνεται και εδώ, αλλά όχι από το μαθητή και το δάσκαλο. Από τους «απλούς θεατές» που γυρίζουν το κεφάλι τους ακολουθώντας την πορεία τους. Όχι από περιέργεια αλλά ως ειλικρινής ένδειξη τιμής και συγκίνησης. Τιμής στο άνθρωπο και τις αξίες που εκπροσωπεί: το μεγαλείο ψυχής, το ήθος και την περηφάνια…
«Η εικόνα του συναδέλφου μας που παρελαύνει μαζί με τους μαθητές του κρατώντας σφιχτά το χέρι ενός μαθητή του (ο οποίος το είχε ανάγκη λόγω της ιδιαιτερότητάς του) ήταν δικαίωση για όλους μας» αναφέρει μεταξύ άλλων το δελτίο Τύπου από τον σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων Ν. Λάρισας και τον σύλλογο Διδασκόντων 33ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας.
Ο μικρός μαθητής μία μόνο απορία είχε μετά το πέρας της παρέλασης: «Έκανα καλή παρέλαση κύριε;»…
Την καλύτερη που έχει γίνει ποτέ, μικρέ μας... Γιατί βγήκε με σιδερένια θέληση μέσα από την ψυχούλα σου.. Να είσαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ περήφανοι για εσένα όλοι αυτοί οι ήρωες της επανάστασης που τίμησες...
Pinnokio: Ο δάσκαλος και ο μαθητής που μας συγκίνησαν
