Δεν ξέρω αν οι ομάδες
είναι «ιδέες».
Τραβηγμένο μου
ακούγεται.
είναι «ιδέες».
Τραβηγμένο μου
ακούγεται.
Οι ομάδες είναι πάνω από όλα οι παίκτες. Αυτοί που ιδρώνουν και ματώνουν μέσα στο γήπεδο. Οι παράγοντες, οι προπονητές, οι φίλαθλοι είναι κομπάρσοι. Οι πραγματικοί, οι διαχρονικοί πρωταγωνιστές είναι αυτοί που αποθεώνονται στα γήπεδα. Οι σταρ είναι αυτοί που φεύγουν μέσα σε καθολική αποδοχή και αποθέωση όπως ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος «κρέμασε» οριστικά τα γάντια του την προηγούμενη Κυριακή.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων και ο 40χρονος γκολκίπερ, έκλεισε μια καριέρα βγαλμένη από παραμύθι. Τίποτα δεν έδειχνε ότι θα έφτανε τόσο ψηλά. Το μακρινό 1987 -ο γεννημένος στις 14/1/1971- Αντώνης ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα της γενέτειράς του, την Αναγέννηση Άρτας. Τον Ιούνιο του 1989 ο Νικοπολίδης θα γίνει ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού», εκεί όμως έχει να αντιμετωπίσει το «βουνό» Γιόζεφ Βάντσικ. Ο Αντώνης μαθαίνει να έχει κουράγιο και υπομονή. Το ντεμπούτο του θα γίνει τη σεζόν 1989/90 σε ματς που απεδείχθη προφητικό: ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 3-4 στο παλιό «Καραϊσκάκη».Φανέλα βασικού παίρνει ουσιαστικά τη σεζόν 1997/98 αλλά οι κακές γλώσσες ψιθυρίζουν με νόημα ότι «άσπρισε στους πάγκους». Όμως αυτός κλείνει τα αυτιά του, δείχνει σταθερότητα και χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και καλύτερος. Το 2002 είναι από τους «στυλοβάτες» του Παναθηναϊκού στην καταπληκτική πορεία του «τριφυλλιού» εκείνης της σεζόν, απολαμβάνει πλέον την καθολική εκτίμηση των Ελλήνων φιλάθλων και είναι βασικός στην Εθνική ομάδα.
Κι ενώ όλα είχαν πάρει το δρόμο τους στα τέλη του 2003, τα ρεπορτάζ της εποχής δείχνουν τον έμπειρο τερματοφύλακα να είναι δυσαρεστημένος με το θέμα της υπόθεσης του συμβολαίου του με τον ΠΑΟ. Οι οπαδοί του «τριφυλλιού» τάσσονται αρχικά με το μέρος του, αφού ο Νικοπολίδης είναι ο αρχηγός της ομάδας ο πιο σταθερός σε απόδοση ποδοσφαιριστής και σίγουρα δικαιούται κάτι καλύτερο. Οι ιθύνοντες του ΠΑΟ εκτιμούν ότι στα 33 του, έχει δύο-τρεις το πολύ ακόμη καλές ποδοσφαιρικά χρονιές. Εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ, η φιέστα όμως στη Λεωφόρο θα είναι εφιαλτική για τον 33χρονο τότε γκολκίπερ, αφού αποδοκιμάζεται από περίπου 16.000 φίλους του συλλόγου. Οι φήμες ότι πιάνει λιμάνι οργίαζαν.
Αμέσως μετά είναι τα τελικά τα Πορτογαλίας . Ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι από τους κορυφαίους της Εθνικής αν και έχει να αγωνιστεί αρκετούς μήνες. Ο Ρεχάγκελ τον εμπιστεύεται τυφλά και αυτός πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις: στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης μαζί με όλη την παλιοπαρέα. Θα γυρίσει στην τρελαμένη Ελλάδα του μαγικού καλοκαιριού του 2004 και θα υπογράψει στον Ολυμπιακό. Θα βρίσκεται κάτω από τα δοκάρια του ΟΣΦΠ στον πρώτο αγώνα στο νεόδμητο «Γ. Καραϊσκάκης», και οι κόκκινοι οπαδοί τον υποδέχονται με το σύνθημα «Αντωνάκη, είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα».
Συμμετέχει σε διαφημιστικές καμπάνιες (ενδεικτικά αναφέρουμε exalco, vodafone, folie-folie), δέχεται πρόταση να παίξει τον ρόλο του ηθοποιού στα «σκετσάκια» . Πλέον είναι ο έλληνας Τζορτζ Κλούνεϊ. Με τον Ολυμπιακό θα κατακτήσει συνολικά έξι πρωταθλήματα ενώ είχε ήδη 5 με τον ΠΑΟ, καθώς και δύο ακόμη νταμπλ. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε μία εμφάνιση θα ήταν στο «Εμιρέιτς» κόντρα στην Άρσεναλ: εκείνο το βράδυ ήταν μία ομάδα μόνος του και νικήθηκε μόνο όταν οι παίκτες της Άρσεναλ μπήκαν σχεδόν με τη μπάλα στα δίχτυα. Μετά το τέλος του αγώνα τον αποθέωσαν οι Αρσέν Βενγκέρ και Ρόμπιν φαν Πέρσι.
Ή ίσως εκείνον το τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ με τα ατελείωτα πέναλτι, όπου βάζοντας το τελευταίο θα δείξει τη φανέλα του στους οπαδούς της ΑΕΚ «για να δουν ότι δεν με λένε Κηπουρό». Ο Αντώνης λίγο καιρό πριν είχε γίνει αντικείμενο χλεύης, καθώς είχε κάνει χρήση του νόμου, όντας πρωταθλητής Ευρώπης, για πρόσληψη στο Δημόσιο. Η θέση ήταν αυτή του δενδροκηπουρού στο δήμο Κηφισιάς.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε μια σεζόν αυτή είναι η 2007/2008, τότε που έπιανε τα πέναλτι με το τσουβάλι και σχεδόν μόνος του δίνει το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Πέρυσι είχε αποφασίσει να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, ωστόσο δέχεται πιέσεις από τη διοίκηση της ομάδας και πείθεται να παραμείνει για έναν ακόμη χρόνο. Κερδίζει ένα ακόμη πρωτάθλημα και φεύγει υπό την αποθέωση 33.000 οπαδών και όλων των συμπαικτών του. «Ο Παναθηναϊκός με έμαθε πολλά, αλλά τον Ολυμπιακό τον αγάπησα περισσότερο», είπε στην τελευταία του συνέντευξή του. Δεν είχε την αλτικότητα του Σαργκάνη, τον τσαμπουκά του Κελεσίδη, τα σωματικά προσόντα του Βάντσικ, το παιχνίδι εκτός περιοχής του Ατματζίδη, την πληρότητα του Οικονομόπουλου, το φυσικό ταλέντο του «Ελέ». Υπερτερούσε όμως έναντι όλων εγκεφαλικά.Ήταν ο πιο ταπεινός από όλους. Έγινε ο μεγαλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας όλων των εποχών.
Μικρός Οδυσσέας
