Έλαβα τις προάλλες στο ηλεκτρονικό μου...
ταχυδρομείο ένα mail, η ανάγνωση του οποίου αρχικά με διασκέδασε, εν συνεχεία μου έδωσε τροφή για σκέψη και στο τέλος με προβλημάτισε σφόδρα. Επρόκειτο για ένα χειμαρρώδες κείμενο δοσμένο με τη δέουσα νεοελληνική μάγκικη απόχρωση και μια μπλαζέ απολυτότητα, που απαριθμούσε τους 100+1 λόγους, για τους οποίους είμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε στην εκλεκτή φυλή των απανταχού Ελλήνων.Κάποιοι από αυτούς δεδομένοι και αδιαπραγμάτευτοι: Εννοείται ότι γουστάρουμε τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων μας και εξυπακούεται ότι η χώρα μας είναι βασανιστικά σαγηνευτική, μια πανδαισία ήλιου, απέραντου γαλάζιου (όχι κομματικού ρε…) και μαγευτικών τοπίων. Κάποιοι άλλοι αδιαμφισβήτητα διασκεδαστικοί, παρότι γαρνιρισμένοι με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, όπως για παράδειγμα ότι για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο ή ότι όταν οι άλλοι φορούσαν αρκουδοτόμαρα, εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες!
Περνώντας στην ταμπακιέρα, σας παραθέτω μερικά από τα ευφυολογήματα του εν λόγω κειμένου που κονιορτοποίησαν κάθε εύθυμη ατμόσφαιρα και ξεγύμνωσαν τον ψωνισμένο και ημίγυμνο βασιλιά. “Πας μη Έλλην βάρβαρος” λοιπόν γιατί:
-Δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος.
-Τα καταφέρνουμε πάντα… έστω και την τελευταία στιγμή.
-Αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο.
-Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους.
-Ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε.
Τελειώνω με αποκορύφωμα τα αμίμητα τσιτάτα – αποδείξεις μαγκιάς, παντελονιών και διαφορετικότητας από τους «αλλόθρησκους»:
-Ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει»(!!!)
-Κατά μέσο όρο ο καθένας από εμάς παραβιάζει το νόμο 22 φορές τη μέρα. Και οι φυλακές είναι γεμάτες μόνο με αλλοδαπούς. (!!!)
Με αυτά τα τελευταία ας υποκλιθούμε όλοι στο νεοελληνικό τρίπτυχο μαγκιά, φιλαρέσκεια και πουστιά (“με την καλή έννοια” που λέει και ο Ηλίας..), η καθολική επικράτηση του οποίου για ακόμα μια φορά είναι γεγονός! Ετούτο το αποκύημα ευστροφίας (τρομάρα μας) θα μπει στο πάνθεον και άλλων τέτοιων, όπως η τύφλωση του Κύκλωπα από τον Κανένα – Οδυσσέα, τα διφορούμενα “ήξεις αφήξεις” της Πυθίας, η λύση του γόρδιου δεσμού από τον Μεγαλέξανδρο, η ευφυής αντιμετώπιση του πολυπληθούς στρατού του Ξέρξη από τους 300, στο κλειστοφοβικά στενό «Στενό των Θερμοπυλών», το πιο πρόσφατο κόλπο των Χιωτών που προκειμένου να μην φορτώνονται στις πλάτες τους τον κάθε θρασύ δυνάστη Τούρκο, που τους έβλεπε σα μέσο μεταφοράς, φορτωνόταν ο ένας τον άλλο, μένοντας στην ιστορία, και το ακόμα πιο πρόσφατο τρικ του Καποδίστρια με το οποίο η «σατανική» πατάτα μπήκε στην ημερήσια διαιτολογική διάταξη και του πιο δύσπιστου πολίτη.
Στοιχηματίζω ότι ένα χρόνο πριν, σχεδόν όλοι θα προσυπέγραφαν με υπερηφάνεια και υποχθόνια χαμόγελα αυτό το μανιφέστο. Μέσα από την ανάγνωση εκατό αράδων, εμπνευσμένων φανερά από την π.Χ (προ Χρεοκοπίας) εποχή, διαπιστώνει κανείς πόσο λάθος πορεύτηκε το τρένο 30 χρόνια τώρα, που με καύσιμο το αυτοπαραμύθιασμα και τη ντόπα, έτρεχε σαν το Eurostar, ενώ ήταν ένας πολύ καλά μασκαρεμένος καρβουνιάρης.
Με σύμμαχο την απαράμιλλη μαγκιά, τον εξυπναδικισμό και τον ξερολισμό, χτίσαμε μια κοινωνία που κατήργησε τη νομιμότητα, μετατρέποντάς τη σε δακτυλοδεικτούμενη αδυναμία ή και μαλακία. Μια κοινωνία εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να χορέψει το χορό του Ζαλόγγου. Καταλύσαμε οτιδήποτε στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται υγιές και αυτονόητο, φτιάξαμε δικούς μας κανόνες, πορευτήκαμε με αυτούς, καταστώντας την κομπίνα και το ναρκισσισμό εθνικά σπορ.
Μετά τον Αδάμ και την Εύα, αυτοχριστήκαμε ετσιθελικά και αυθαίρετα οι δεύτεροι αναντικατάστατοι στην ιστορία. Προμηθευτήκαμε ως έθνος τον καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, να μας υπενθυμίζει καθημερινά πόσο γαμάτοι είμαστε και πόσο κορόιδα τους έχουμε πιάσει όλους. Νυχθημερόν κοιτάζαμε λάγνα το παραμορφωμένο είδωλό μας και ηδονιζόμασταν με τα κατορθώματά μας. Κατορθώματα ασύλληπτα που λάμβαναν διαστάσεις αστικών μύθων στις καθημερινές μας συζητήσεις.
Ένας τέτοιος αστικός μύθος θέλει κάποιον Ελληνάρα να οδηγεί σουρωμένος πίνοντας ούζο, παρέα με τον 3χρονο γιο του, που πίνει κι αυτός από το μπουκάλι κατόπιν προτροπής του πατέρα του. Στο μπλόκο της τροχαίας για αλκοτέστ, ο αστυνομικός ετοιμάζεται να κόψει βαρύ πρόστιμο στο μεθυσμένο ήρωα της ιστορίας μας, καθώς τον βρίσκει κατά πολύ πάνω από το επιτρεπτό όριο, αλλά εκείνος επιμένει: «Δεν είμαι εγώ μεθυσμένος, το μηχάνημα είναι χαλασμένο. Αν δε με πιστεύεις κάνε αλκοτέστ και στο μωρό!». Ο τροχονόμος κάνει αλκοτέστ και στο μωρό, το οποίο και βρίσκει αισθητά πάνω από το όριο. Ο τροχονόμος έντρομος και ντροπιασμένος ζητά συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του, και αφήνει πατέρα και γιο να συνεχίσουν, ως θριαμβευτές πλέον, απρόσκοπτα το ταξίδι τους.
Βάλτε στη θέση του πατέρα το λαμογιόφρων μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος και την πολιτική του «ιντελιγκέντσια», βάλτε στη θέση του παιδιού το Νεοέλληνα που μέθυσε κι αυτός μέσα στο γενικότερο κλίμα αλκοολούχας πλαστής ευδαιμονίας, και στη θέση του αστυνόμου την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους «κουτόφραγκους» εταίρους μας, τον κόσμο ολόκληρο, που όταν ανακάλυπταν την κρεατοφαγία, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
Αν κάνουμε μία και μοναδική προσθήκη σε τούτη εδώ τη χαβαλεδιάρικη ιστορία νεοελληνικής καθημερινής τρέλας, αυτή μετατρέπεται ως δια μαγείας σε μια σύγχρονη καθόλα διδακτική και εύστοχη παραβολή για την Ελλάδα της χρεοκρατίας. Που λίγα έχει να ζηλέψει από τους ρηξικέλευθους αλληγορικούς μύθους του Αισώπου. Μια προσθήκη, φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, που επιτηδευμένα φροντίσαμε να παραλείψουμε, γιατί η αλήθεια πονάει, δεν μας συμφέρει και ουδέποτε θελήσαμε να την αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα.
Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν, δεν έχουμε κανένα λόγο πια να στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι καιρός να πούμε την ιστορία ολόκληρη. Ο μπαμπάς με το παιδί λίγο αργότερα όντας τύφλα στο μεθύσι τράκαραν και σκοτώθηκαν.
*Ο Αλέξης Πολίτης είναι ιατρός του Ε.Τ.Α.Α. στη Λάρισα και σύντομα θα ξεκινήσει την ειδίκευσή του στην πνευμονολογία – φυματιολογία.
