η αβάσταχτη ελαφρότητα του Νιάου (...κι όταν οι άντρες λένε “αβάσταχτη”, το εννοούν!)
Ένα από τα σκοτεινά μυστήρια της Φύσης, παραμένει ακόμα το γιατί φυσιολογικές, έξυπνες και συχνά πολύ πάνω από την εφηβική ηλικία γυναίκες αρέσκονται να...
παλιμπαιδίζουν μιλώντας με υποκοριστικούλια, νιαουρίζοντας και αναπαράγοντας με κάθε δυνατό τρόπο ένα πρότυπο παιδιού ηλικίας από 2 έως 3 χρονών. Πού αποσκοπούν; Και, κυρίως, το πετυχαίνουν;
Κακή κατάληξη
Έχω φίλους που κάνουν εμετό. Θεωρητικά. Θα ήθελαν και πρακτικά, αλλά κρατιούνται (με κίνδυνο της ψυχικής τους υγείας), για να μην “κινδυνεύσει η σχέση τους”. Κι αυτοί, όπως οι περισσότεροι άντρες, δεν το αντέχουν όταν η γκόμενά τους αρχίζει να νιαουρίζει και να μπεμπεκίζει. Δεν αντέχουν τον υπερ-γλοιώδη καταιγισμό των γούτσου-γούτσου με καταλήξεις σε -ινο, -ακι, -ουλι, -ακο, -ιτσα και -ουτσικο. Θέλουν να ουρλιάξουν “Από πού κι ως πού ΔΟΥΛΙΤΣΑ; Τηρουμένων των αναλογιών, θα με ρωτούσες ΄Πώς πήγε ο ΠΟΛΕΜΑΚΟΣ΄ ”.
Βέβαια, η παρεξήγηση προκύπτει από το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ κανένας άντρας δεν τολμάει να κάνει τόσο ρηξικέλευθες δηλώσεις. Αντίθετα, μερικοί παριστάνουν ότι τους αρέσουν κιόλας οι μωρουδιές, για να μη σε προσβάλουν και μπουν στον αστερισμό της γκρίνιας, ενώ όλοι φροντίζουν μόλις ξεκινήσουν τα νιαουρίσματα να κάνουν όποιο χατίρι είναι εύκαιρο, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Προφανώς αυτό παρεξηγείται από τις γυναίκες. “Του αρέσουν του μωρού μου οι κουτσικιές και μου κάνει τα χατιράκια” σκέφτεται η πανέξυπνη, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι ο άλλος της κάνει τα χατίρια για να σταματήσει ο ορυμαγδός της γλίτσας, πριν φτάσει ο ίδιος στο point of no return. Από πού ξεκινάει όμως όλο αυτό το δράμα;
Σπηλιά από πλατίνα
Ήταν μια ομιχλώδης και δαιμονισμένα παγωμένη μέρα κάπου 250.000 χρόνια πριν. Μια ομάδα αντρών τυλιγμένοι με γούνες από (κάτι που πολύ αργότερα θα λέγαμε) τάρανδο, διέσχιζαν με δυσκολία μέσα στον παγωμένο αέρα την τούνδρα (την οποία πολύ αργότερα θα λέγαμε Δανία,Γερμανία κλπ). Κρατούσαν ξύλινα ακόντια και μιλούσαν μια γλώσσα που αποτελούταν από οκτώ μόνο λέξεις, από τις οποίες οι δύο είχαν σχέση με φαγητό (τόση πείνα). Έψαχναν απεγνωσμένα για κάποιο θήραμα. Εννοείται ότι η τελευταία σκέψη τους σ' αυτή την κατάσταση ήταν το σεξ ή οτιδήποτε σχετιζόταν, έστω και αμυδρά με αυτό (σ.σ για όσους δεν το ξέρουν, να πω ότι σε συνθήκες υπερβολικού ψύχους το αντρικό μόριο γίνεται μικρότερο από φιστίκι και η λίμπιντο πέφτει σε επίπεδα υπό το μηδέν). Και ξαφνικά, την είδαν, μια γυναίκα φωτεινή, λαμπερή σαν την άνοιξη. Έμειναν άναυδοι να τη χαζεύουν, ενώ κι εκείνη τους κοιτούσε με νάζι μέσα από την είσοδο της σπηλιάς. Ξαφνικά, ξέχασαν τους ταράνδους, τους πιγκουίνους και τις αρκούδες και πλακώθηκαν μεταξύ τους, γρυλίζοντας με τρέλα.
Μετά από λίγο κάποιοι από την ομάδα είχαν μείνει κόκαλο στο παγωμένο χώμα (τώρα θα λέγαμε “αποδήμησαν εν τόπο αναψύξεως”), κάποιοι άλλοι λάκισαν σα λαγοί κι έμεινε μόνο ο παλικαράς. Νικητής και τροπαιούχος. Ο πιο δυνατός, ο πιο τσαμπουκάς, το αρχέγονο αρσενικό. Πλησίασε τη λαμπερή γυναίκα και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε τι την έκανε τόσο λαμπερή. Τα μαλλιά της ήταν κίτρινα (ξανθά, όπως θα λέγαμε χιλιάδες χρόνια αργότερα). Και καθώς αυτός ήταν απασχολημένος να περιεργάζεται τα μαλλιά και τα άλλα σωματικά της προσόντα., εκείνη χάιδεψε με χάρη την ομολογουμένως πρωτόγονη ενδυματολογική του επιλογή (που όμως σήμερα θα τη λάτρευαν 1.000 Κωστέτσοι για το brutal της) και ψιθύρισε με σέξι φωνή “Αρκουδίτσα είναι;”. Εκείνη την κρύα μέρα ο πλανήτης (και μαζί του ο άντρας) ανακάλυψε δύο πράγματα που θα τον στοίχειωναν για πάντα : την ξανθιά και τα υποκοριστικά.
Ό,τι δηλώσεις είσαι
Οι επιστήμονες συμφωνούν πλέον απόλυτα. Ο πρώτος ξανθός άνθρωπος που εμφανίστηκε στον πλανήτη ήταν γυναίκα (δεν κάνω πλάκα -ψάξε Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Οξφόρδη κλπ). Και η Φύση τη δημιούργησε για συγκεκριμένο λόγο και μάλιστα σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Ο λόγος ήταν ότι οι κλιματικές συνθήκες (παγετώνες, ανακατατάξεις γεωλογικών πλακών κλπ) είχαν επιφέρει πανωλεθρία στο γυναικείο πληθυσμό και οι άντρες που είχαν επιβιώσει πάσχιζαν για τα προς το ζην, οπότε κινδύνευε το ανθρώπινο είδος. Έτσι, σ' αυτές τις περιοχές η Φύση έκανε ένα τρελό κόλπο : έφτιαξε μια γυναίκα-φάρο. Μια γυναίκα που ξεχώριζε, που φαινόταν από μακριά. Μια γυναίκα που ήταν μάλιστα πιο θελκτική, γιατί ενσωμάτωνε όλα τα μηνύματα που είχε ήδη περάσει η Φύση στο υποσυνείδητο των αντρών ως κριτήρια επιλογής συντρόφου. Έμοιαζε μικρότερη από την ηλικία της (σημαντικό προτέρημα σε μια πρωτόγονη κοινωνία που το ένστικτο έψαχνε την πιο fit για να κάνει υγιή, δυνατά παιδιά), λόγω “χρωμάτων”, αλλά και λόγω συμπεριφοράς. Η γυναίκα αυτή, σε αντίθεση με τις προκατόχους της, διέθετε νάζι, υποδυόταν δηλαδή παιδικότητα-νεότητα, με λίγα λόγια αν το ξανθό δεν ήταν αρκετό, σε έπειθε με το μπλα μπλα και τη γλώσσα του σώματος.
Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη αυτό δε χρειαζόταν, οπότε η Φύση δεν μπήκε στον κόπο να το κάνει. Όταν όμως οι άλλες γυναίκες είδαν τις ξανθές που έφερναν οι άντρες τους μαζί με τα υπόλοιπα λάφυρα από τις εκστρατείες, έπιασαν το υπονοούμενο και προσπάθησαν να προσαρμοστούν. Άλλες έβαψαν τα μαλλιά κι άλλες υιοθέτησαν τα νιαουρίσματα. Πολλές, για να μη ρισκάρουν καθόλου, με τη χαρακτηριστική αποφασιστικότητα που διακρίνει τις γυναίκες, έκαναν και τα δύο.
Αλλάζεις, αλλάζεις
Αυτό που δε διευκρινίζουν ο επιστήμονες είναι πότε οι άντρες άρχισαν να ξενερώνουν με τα νιαουρίσματα (με τις ξανθές το ξέρουμε -ποτέ). Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να εντοπίσει το σημείο-καμπή, αλλά θα διακινδυνεύσω μια υπόθεση. Είναι προφανές ότι όταν οι γυναίκες του 20ου αιώνα χειραφετήθηκαν, όταν διεκδίκησαν και πέτυχαν όλα τα αντρικά “προνόμια” (δηλαδή το δικαίωμα στη δουλειά μέχρι ψυχοσωματικής ανατίναξης, το δικαίωμα στο έμφραγμα και το εγκεφαλικό, το άγχος και το έλκος), τότε μάλλον επήλθε η ρήξη. Το μοντέλο της γυναίκας που προβάλει μια αέναη “παιδικότητα”, για να είναι πιο θελκτική ήρθε σε τρελή κόντρα με το πρότυπο της γυναίκας-τσαούσας, που μπορεί και δρα σαν άντρας.
Το αντρικό μυαλό είναι εκπαιδευμένο να αντιλαμβάνεται “σειριακά” (όχι παράλληλα όπως το γυναικείο). Οπότε, καταλαβαίνει ένα πράγμα τη φορά, ταυτίζει κάποια συγκεκριμένα σύμβολα με ένα νόημα, με κάθε συγκεκριμένη οντότητα (σου πετάω και λίγη σημειολογία από Ουμπέρτο για το ψάρωμα). Ένας νορμάλ άντρας π.χ μπορεί να μην τρομάξει ιδιαίτερα αν δει φάντασμα, γιατί ξέρει ότι τα φαντάσματα είναι μπλα μπλα μπλα..., αλλά αν δει ένα ποντίκι να μουγκρίζει σαν αγελάδα ή ένα λιοντάρι να κακαρίζει σαν κότα, ε, τότε θα τρομάξει πολύ. Ίσως γι' αυτό, ακόμη και σήμερα, οι άντρες που βλέπουν παλιές ταινίες με τη Μέριλιν Μονρόε δεν ενοχλούνται καθόλου από το νάζι της, την (πολύ καλά μελετημένη) μπεμπεκοσύνη και το έντονο αυτοπλασάρισμά της ως “χαζούλας”, που θέλει την προστασία σου. Γι' αυτό άλλωστε η Μέριλιν δεν ξεπεράστηκε και μάλλον δε θα ξεπεραστεί ποτέ ως το αρχέγονο πρότυπο του είδους. Φαντάσου όμως στον ίδιο ρόλο να σου σκάσει η Βάσω Παπανδρέου...
Αν παρόλα αυτά θέλεις να συνεχίσεις να νιαουρίζεις και να μιλάς με υποκοριστικούλια, γιατί νομίζεις ότι προσδίδει πόντους στην εικόνα σου και βοηθάει τη σχέση σου, τότε φρόντισε:
Να κόψεις το τσιγάρο και τα straight ποτά, γιατί τα γούτσου-γούτσου ακούγονται πολύ παράταιρα με φωνή Σωτηρίας Μπέλλου.
Να έχεις πάντα μαζί σου μια φιάλη με ήλιον και να εισπνέεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Για να τονίσεις την παιδικότητά σου, φόρα πάμπερ αντί για στρινγκ.
Αν επιμένεις στις γόβες στιλέτο, παίρνε τες 4 νούμερα μεγαλύτερες για να μοιάζουν ότι είναι της μαμάς σου.
Και το χειμώνα προτίμησε όχι γουναρικά και δερμάτινα μπουφάν, αλλά ροζ “παπλωματέ” φορμίτσες (με φερμουάρ στον ποπό, για να προλαβαίνεις να μην λερώνεις το πάμπερ).
mixed.gr
