τρόπο για να ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό την ανοσία απέναντι σε διάφορους ιούς. Το παραπάνω επιτεύχθηκε με την ενίσχυση των φυσικών αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού μέσω της γενετικής. Αποτέλεσμα ήταν η ανοσία (σε πειραματόζωα αρχικά) απέναντι σε ιούς όπως αυτόν της γρίπης αλλά και άλλων.
Τα πρώτα πειράματα έγιναν σε ποντίκια, στα οποία εξουδετερώθηκαν δύο γονίδια τα οποία καταστέλλουν την παραγωγή της ιντερφερόνης.
Οι ιντερφερόνες είναι φυσικές πρωτεΐνες που παράγονται από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στον οργανισμό μας, σαν απάντηση, όταν κάποιος ξένος παράγοντας (ιός, παράσιτο) εισέλθει στον οργανισμό. Οι ιοί είναι μικροσκοπικοί μολυσματικοί παράγοντες οι οποίοι δεν έχουν δικό τους σύστημα αναπαραγωγής. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούν τα κύτταρα του οργανισμού στον οποίο επιτίθενται για την αναπαραγωγή τους με αποτέλεσμα την ασθένεια ή και τον θάνατο (σε θανατηφόρους ιούς). Ο σκοπός των ιντερφερονών είναι το μπλοκάρισμα της αναπαραγωγής ενός ιού μέσα στα κύτταρα (που χρησιμοποιεί για να αναπαραχθεί). Με λίγα λόγια η ιντερφερόνη είναι απαραίτητη για την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος απέναντι σε έναν επιβλαβή ξένο παράγοντα.
Τα γονίδια που αφαιρέθηκαν από τα ποντίκια, καταστέλλουν την παραγωγή ιντερφερόνης. Με την αφαίρεσή τους τα κύτταρα των ποντικιών μπορούσαν να παράγουν πλέον μεγαλύτερα ποσά ιντερφερόνης , πράγμα το οποίο είχε ως αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα της αναπαραγωγής των ιών. Συγκεκριμένα τα ποντίκια αντιστάθηκαν αποτελεσματικά στον ιό της γρίπης, στον ιό της εγκεφαλομυοκαρδίτιδας και της φυσαλιδώδους στοματίτιδας.
Τα γονίδια (4E-BP1 και 4E-BP2) οι επιστήμονες τα εξουδετέρωσαν στο παραπάνω πείραμα, μέσω γενετικής μηχανικής. Ο επόμενος στόχος είναι εξουδετέρωση των συγκεκριμένων γονιδίων με φαρμακευτικό τρόπο, δηλαδή με κάποια φαρμακευτική ουσία. Όταν αυτό γίνει εφικτό (και εγκριθεί) , ουσιαστικά θα μπορέσουμε να έχουμε νέες αντιικές θεραπείες ένα πολύ σημαντικό όπλο απέναντι ακόμα και σε πιθανές πανδημίες. Η συγκεκριμένη έρευνα είναι πολύ σημαντική και έχει εντυπωσιάσει την επιστημονική κοινότητα, παρ ‘όλα αυτά βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο ,οπότε δεν γίνεται λόγος προς το παρόν για εφαρμογή της σε ανθρώπους.
Μπορεί σε μερικούς να μην φαίνεται εντυπωσιακή η ανακάλυψη, αλλά φανταστείτε μια τέτοιου τύπου θεραπεία, να υπήρχε το 1918,τότε που εκδηλώθηκε η φονική επιδημία Ισπανικής γρίπης (που όλοι έχουμε ακούσει), κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 20.000.000 άνθρωποι. Μερικοί μάλιστα ανεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων σε 40.000.000. Πόσες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί…
Μην ξεχνάμε ότι τέτοιου τύπου επιδημίες δυστυχώς έχουν σαν “στόχο” ευαίσθητες ομάδες, όπως ηλικιωμένους, βρέφη αλλά και άτομα που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες, ή άτομα με κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα (των οποίων ο οργανισμός τους δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε μια μόλυνση, ακόμα και απλή).
Σε πολλές από τις παραπάνω περιπτώσεις μια τέτοια θεραπεία θα μπορούσε να αποβεί σωτήρια για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού (και αυτό γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε από τώρα σε ποιους θα μπορεί να εφαρμοσθεί).
Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/
