Γράφει η Λίλα Σταμπούλογλου...
Αυτό τα ποίημα γράφτηκε μια νύχτα με φεγγάρι
που με βασάνιζαν φριχτά της ενοχής τα βάρη.
Γιατί κάποτε είχα πει πως ένιωσα ωραία,
για το γιαούρτι που ‘φαγε κάποιος στην Κερατέα.
Εκείνο το γιαούρτωμα το έφαγε ο έρμος,
αφού μια μέρα δήλωσε στους Έλληνες ενθέρμως,
ότι τα φράγκα σώθηκαν από το πορτοφόλι,
Αυτή η φράση στην αρχή μ’ έκανε να πονέσω.
Κι αυτόν που την ξεστόμισε ήθελα να βαρέσω.
Μα όσο ο καιρός περνά κι όσο στο νου τη φέρνω,
θαρρώ όλο και πιο πολύ το μέρος του πως παίρνω.
Δίκιο είχε ο άνθρωπος. Μας είπε μιαν αλήθεια.
και η αλήθεια ειν’ πικρή και σου τρυπά τα στήθια.
Τη φτώχεια προκαλέσαμε και την παραλυσία,
πολίτες και πολιτικοί. Λαός και εξουσία.
Στον Έλληνα που τόλμησε να πει αυτή τη γνώμη,
για το γιαούρτι που ‘φαγε θέλω να πω συγγνώμη.
Κι αν οι πολίτες θέλουνε τη μοίρα τους ν’ αλλάξουν,
στον εαυτό τους πρώτιστα γιαούρτι να πετάξουν.
Κι αφού εξιλεώθηκα και έχω αλαφρύνει,
καλό Πάσχα του εύχομαι, να τρώει και να πίνει.
Κι όταν τελειώσουν οι γιορτές, κι αν είναι μάγκας βέρος,
κι αυτός με μια παραίτηση να υποδεχτεί το θέρος.
Από το group του friendshipiseverything.gr στο facebook
