συναντουν την συσταδα αφιλοξενων θαμνων,
ματια με εναν θλιμμενο θυμο,
οι ρομαντικοι στο Παρισι περπατουσαν στο ποταμι.
Εκαναν μια συγκεκριμενη επανασταση,
καποιοι εψαχναν πισω απο τις πορνες την μητερα τους,
καποιοι σκαλιζαν την αμνησια με το οπιο,
κι εγω,
εγω θρυμματισμενο κομματι του βυθου,
δεν...
ψαχνω τιποτε πισω απο ωραιοποιημενα προσωπα παρα την αληθεια τους.
Χερια αλλειμενα με παχυρευστο αρωμα,
συναντα σε σεντονια μεταξωτα παχυρευστη συσταδα των υγρων του σωματος,
ματια ξενυχτισμενα με μαυρους κυκλους και θολωμενα,
περπατουν στο Παρισι ξοδεμενοι,
κανουν μια συγκεκριμενη επανασταση,
αλλοι τους ειπανε ρομαντικους, εγω τους ειπα απλα ευθραστους σαν πορσελανη,
παντα ο ανθρωπος εχει αναγκη να βαζει εττικετες για να ξεχωριζει,
κι εγω,
εγω μεσα σε ενα εγω απο κοχυλι περιφερομαι,
ποτε στο Θησειο, ποτε στην Πλακα ποτε στην κολαση..
http://press-gr.blogspot.com
