Το εξοργιστικό με τους 300 ή 350 ή 800 συνταξιούχους βουλευτές που ζητούν αναδρομικά περί τις 250-400 χιλιάδες ευρώ ο καθένας...
ή 80 εκατομμύρια ευρώ όλοι μαζί (επικαλούμενοι ένα ψήφισμα του 1975!) δεν είναι ότι δεν μιλάμε καν για υπέργηρους, αλλά για οποιονδήποτε πρώην βουλευτή έχει δύο θητείες στην πλάτη του.Δεν είναι ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν πώς θα φανεί η πράξη τους στους μη προνομιούχους συνταξιούχους άλλων κλάδων, που τη βγάζουν δεν τη βγάζουν κάθε μήνα. Περιμένατε κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που έθρεψαν με τις αποφάσεις τους το πολιτικό σύστημα που έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση και δεν έχουν πλέον την ανάγκη μας για να επανεκλεγούν;
Αυτό που είναι το απολύτως εξοργιστικό είναι η στάση των 300 της σημερινής βουλής απέναντι σ’ αυτές τις διεκδικήσεις. Μα, θα πείτε, αφού τις απορρίπτουν. Ναι τις απορρίπτουν, αλλά με το δικαιολογητικό της παρούσας κατάστασης. Σας παραθέτω μερικές δηλώσεις που διάβασα στο Vima.gr:
«Είναι πέρα από κάθε λογική, θα το χαρακτήριζα προκλητικό ακόμη και ανήθικο, σε μιαπερίοδο κρίσης που κόβονται συντάξεις, τέως βουλευτές αξιώνουν υπέρογκα ποσά έστω και αν περιέχουν στοιχεία νομιμότητας».
«Αποτελεί πρόκληση, με όλα τα μέτρα που έχουν παρθεί, προσφυγές για αναδρομικά».
«Μουντζώνει η κοινωνία και οργίζεται με τους 800 βουλευτές που διεκδικούν αναδρομικά.Είναι νόμιμο αλλά είναι και ανήθικο, είναι νόμιμο αλλά είναι και προκλητικό».
«… (οι προσφυγές των πρώην βουλευτών) είναι ξεκούδουνη ενέργεια γιατί είναι εκτός τόπου και χρόνου όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις».
Δηλαδή για να καταλάβω, σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο θα ήταν λογικό να διεκδικεί έκαστος τέως βουλευτής 250-400 χιλιάδες ευρώ; Αν δεν είχαμε κρίση, οι βουλευτές δεν θα είχαν κανέναν πρόβλημα με αυτές τις οικονομικές διεκδικήσεις των προηγούμενων, που ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο και για τις μελλοντικές δικές τους; Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι η απόφαση για την καταβολή αυτών των αναδρομικών, δεν είναι θέμα της βουλής, αλλά απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Οπότε, μπορούν να βγαίνουν όλοι και να παριστάνουν τους ήρωες και μετά να αισθάνονται ωραία που έκαναν το καθήκον τους.
Η μόνη γραπτή δήλωση που έγινε σε διαφορετική λογική ήταν εκείνη του ΚΚΕ, που θεωρεί «απαράδεκτη και προκλητική για το λαό δεν είναι μόνο η απαίτηση για αυξήσεις και αναδρομικά στις βουλευτικές συντάξεις, αλλά και η ίδια η ύπαρξη των βουλευτικών συντάξεων, που το ΚΚΕ με επιμονή θέτει ζήτημα κατάργησής τους και οι βουλευτές να ασφαλίζονται από τα ασφαλιστικά τους ταμεία». Ήταν η μόνη ανακοίνωση που είδε συνολικά τη διεκδίκηση, χαρίζοντας στο ΚΚΕ μία στιγμή διαύγειας, που δεν επέδειξε κανένα άλλο κόμμα.
Δυστυχώς, σε μία χώρα που δεν ξέρεις ποιος νέος φόρος σου ξημερώνει αύριο και ποια οικονομική πολιτική θα θεωρηθεί η κατάλληλη σε ένα μήνα από τώρα, που δεν ξέρεις ακόμα ποια μείωση μισθού σε περιμένει γιατί η συμπίεση προς τα κάτω δεν έχει όριο, η «οργή» των βουλευτών δεν πείθει. Ας προνοούσαν να σταματήσουν νομοθετικά αυτές τις διεκδικήσεις, οι οποίες –ας μη γελιόμαστε- τους αφορούν άμεσα. Προφανώς, το νόμο 3691/2008 σύμφωνα με τον οποίο οι διατάξεις περί καθορισμού της διαφοράς αποδοχών για τους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι έλαβαν το 2008 αναδρομικές αυξήσεις, «δεν εφαρμόζονται σε όσους εξομοιώνονται μισθολογικά με δικαστικούς λειτουργούς», δηλαδή τους βουλευτές, έχουν βρει έναν τρόπο να τον παρακάμψουν οι πρώην, για να ζητούν σήμερα αναδρομικά.
Αλλά τι λέω; Εδώ ακόμη σέρνεται εκείνη η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας. Υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουν ποτέ νόμο που τους αφαιρεί χρήματα;
