που θα πάρει το νερό που πότιζε τον κήπο της ευδαιμονίας για να το ρίξει στο μύλο του φόβου και της δυστυχίας.
Όλοι όμως, είναι σε θέση να δουν τα σημάδια...
Όλοι μπορούν, ν’ ακούσουν το στρίγγλισμα των σκουριασμένων γραναζιών...
Ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Οι πρώτοι νεκροί έχουν ποτίσει με το άιμα τους το πεδίο.
Πριν ένα χρόνο, οι τρεις εργαζόμενοι της MARFIN.
Πριν δύο μήνες, δύο νεαροί αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ.
Χθες , ένας ανυποψίαστος συμπολίτης μας που κανονικά θα ζούσε την ομορφότερη ημέρα της ζωής του.
Ένας άλλος χαροπαλεύει...
Μη γελιέστε. Όλοι νεκροί του ίδιου πολέμου. Όλοι νεκροί από τον ίδιο εισβολέα.
Αύριο; Ποιός. Ποιοί. Πόσοι. Εσύ; Εγώ;
Ο πόλεμος δεν γνωρίζει μισόλογα. Δεν αποδέχεται στρογγυλέματα. Δεν κατανοεί συμφηφισμούς.
Ευπατρίδης ή προδότης. Θύτης ή θύμα. Υπόδουλος ή Ελεύθερος. Διαλέγεις πλευρά. Είτε το θέλεις, είτε όχι!
Καναπέδες, πολυθρόνες, σκαμπώ και καρέκλες πάνε περίπατο...
Θέλω να εκφράσω την αγωνία μου. Θέλω να εκφράσω την αγωνία εκείνου που βλέπει τον εισβολέα να γκρεμίζει ένα- ένα τα τείχη και να αλώνει την χώρα και τα ιδανικά της.
Είμαι μικρός για να την εκφράσω. Γι’ αυτό δανείζομαι αυτούσια τα λόγια του ιστορικού εκφωνητή Κ. Σταυρόπουλου, από το ραδιοφωνικό σταθμό, λίγο πριν οι τότε εισβολείς εισέλθουν την πόλη των Αθηνών στις 27 Απριλίου 1941 (70 ακριβώς χρόνια πριν!) και τα μοιράζομαι μαζί σας:
«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι…
Έλληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών.
Αδέλφια! Κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου.
Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια.
Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές!
Προσοχή! Προσοχή!
Η πρωτεύουσα περιέρχεται εις χείρας των κατακτητών. Επάνω εις τον Ιερόν Βράχον της Ακροπόλεως δεν κυματίζει πλέον υπερήφανη η γαλανόλευκος. Αντ’ αυτής εστήθη το λάβαρον της ΒΙΑΣ. Ο φρουρός της σημαίας μας, διαταχθείς να την υποστείλει διά να ανυψωθεί η γερμανική, ηυτοκτόνησε ριφθείς εις το κενόν από του σημείου όπου ευρίσκετο η γαλανόλευκος.
Ζήτω η Ελλάς!
Προσοχή!
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα!
Έλληνες! Μην τον ακούτε!
Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης!
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!»
Ο καθένας από μας, μπορεί να επικαιροποιήσει τα παραπάνω λόγια στο παρόν...
Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες...
Ο Θεός ας μας βοηθήσει στην κρίσιμη, ύψιστη και ιστορική επιλογή: Να διαλέξουμε τη σωστή πλευρά.
Η Ιστορία πάντα κάνει έναν αμείλικτο κύκλο.
Κανείς και ποτέ δεν μπορεί να γνωρίζει με ακρίβεια, πότε το ακροτελεύτιο σημείο του κύκλου θα έρθει να συναντήσει το αρχικό.
Κανείς και ποτέ δεν γνωρίζει, πότε τα σκουριασμένα γρανάζια του χρόνου θα αρχίσουν να γυρίζουν τον τροχό, που θα πάρει το νερό που πότιζε τον κήπο της ευδαιμονίας για να το ρίξει στο μύλο του φόβου και της δυστυχίας.
Όλοι όμως, είναι σε θέση να δουν τα σημάδια...
Όλοι μπορούν, ν’ ακούσουν το στρίγγλισμα των σκουριασμένων γραναζιών...
Ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Οι πρώτοι νεκροί έχουν ποτίσει με το άιμα τους το πεδίο.
Πριν ένα χρόνο, οι τρεις εργαζόμενοι της MARFIN.
Πριν δύο μήνες, δύο νεαροί αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ.
Χθες , ένας ανυποψίαστος συμπολίτης μας που κανονικά θα ζούσε την ομορφότερη ημέρα της ζωής του.
Ένας άλλος χαροπαλεύει...
Μη γελιέστε. Όλοι νεκροί του ίδιου πολέμου. Όλοι νεκροί από τον ίδιο εισβολέα.
Αύριο; Ποιός. Ποιοί. Πόσοι. Εσύ; Εγώ;
Ο πόλεμος δεν γνωρίζει μισόλογα. Δεν αποδέχεται στρογγυλέματα. Δεν κατανοεί συμφηφισμούς.
Ευπατρίδης ή προδότης. Θύτης ή θύμα. Υπόδουλος ή Ελεύθερος. Διαλέγεις πλευρά. Είτε το θέλεις, είτε όχι!
Καναπέδες, πολυθρόνες, σκαμπώ και καρέκλες πάνε περίπατο...
Θέλω να εκφράσω την αγωνία μου. Θέλω να εκφράσω την αγωνία εκείνου που βλέπει τον εισβολέα να γκρεμίζει ένα- ένα τα τείχη και να αλώνει την χώρα και τα ιδανικά της.
Είμαι μικρός για να την εκφράσω. Γι’ αυτό δανείζομαι αυτούσια τα λόγια του ιστορικού εκφωνητή Κ. Σταυρόπουλου, από το ραδιοφωνικό σταθμό, λίγο πριν οι τότε εισβολείς εισέλθουν την πόλη των Αθηνών στις 27 Απριλίου 1941 (70 ακριβώς χρόνια πριν!) και τα μοιράζομαι μαζί σας:
«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι…
Έλληνες! Οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών.
Αδέλφια! Κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου.
Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τας προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια.
Έλληνες! Ψηλά τις καρδιές!
Προσοχή! Προσοχή!
Η πρωτεύουσα περιέρχεται εις χείρας των κατακτητών. Επάνω εις τον Ιερόν Βράχον της Ακροπόλεως δεν κυματίζει πλέον υπερήφανη η γαλανόλευκος. Αντ’ αυτής εστήθη το λάβαρον της ΒΙΑΣ. Ο φρουρός της σημαίας μας, διαταχθείς να την υποστείλει διά να ανυψωθεί η γερμανική, ηυτοκτόνησε ριφθείς εις το κενόν από του σημείου όπου ευρίσκετο η γαλανόλευκος.
Ζήτω η Ελλάς!
Προσοχή!
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ύστερα από λίγο δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέμματα!
Έλληνες! Μην τον ακούτε!
Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης!
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!»
Ο καθένας από μας, μπορεί να επικαιροποιήσει τα παραπάνω λόγια στο παρόν...
Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες...
Ο Θεός ας μας βοηθήσει στην κρίσιμη, ύψιστη και ιστορική επιλογή: Να διαλέξουμε τη σωστή πλευρά.
http://logia-starata.blogspot.com/2011/05/70_15.html
