Κατ’ αρχήν θεωρείται πλέον δεδομένου ότι η χώρα εξωθείται σε νέο και επαχθέστερο μνημόνιο.
Έχω μερικές απορίες:
Πρώτον, η κυβέρνηση και ο κ. Παπανδρέου, προσωπική επιλογή του οποίου ήταν το πρώτο μνημόνιο, οφείλουν να εξηγήσουν και να απολογηθούν στον ελληνικό λαό για την αποτυχία του πρώτου μνημονίου. Γιατί οι θυσίες ενός έτους πήγαν στον βρόντο. Κυρίως να μας εξηγήσουν ποιοι βγήκαν κερδισμένοι από το πρώτο μνημόνιο. Ποιοι διασώθηκαν, με άλλα λόγια, στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Δεύτερον, επειδή το νέο μνημόνιο θα υπερβαίνει τη συνταγματικά προβλεπόμενη θητεία της παρούσας κυβέρνησης, δηλαδή θα παρατείνεται και πέραν του 2013, τίθεται, εκ των πραγμάτων, ένα ζήτημα αν η κυβέρνηση διαθέτει την λαϊκή εντολή να δεσμεύσει τη χώρα σε μια τόσο επαχθή συμφωνία. Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί με την ακολουθούμενη πολιτική, συνάγεται ότι θα διαφωνεί και με την επαχθέστερη εκδοχή της. Άρα το νέο μνημόνιο πρέπει να εγκριθεί από τον ελληνικό, λαό και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εκλογές.
Τρίτον, δεδομένου ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν μια παταγώδης αποτυχία που έχει φέρει τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ποιος μας εγγυάται ότι και το νέο μνημόνιο δεν θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα; Αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε με το πρώτο μνημόνιο, ποιος μας λέει ότι θα τα καταφέρει με το δεύτερο;
Τέταρτον, πριν η χώρα υποθηκευθεί και με το δεύτερο μνημόνιο, μήπως πρέπει να προηγηθεί ένας εκτενής διάλογος, αν υπάρχει και άλλη εναλλακτική οδός εξόδου της χώρας από την κρίση, χωρίς την υποδούλωσή της στις αγορές. Και αν υπάρχει, τότε γιατί να επιλέξουμε τον επαχθέστερο δρόμο; Επειδή μας τον επιβάλλουν και αυτός συμφέρει στους δανειστές μας;
Πέμπτον, όπως φαίνεται το νέο μνημόνιο θα συνοδεύεται και με εμπράγματες εγγυήσεις. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει υποθήκευση της χώρας. Ποιος και με ποια κριτήρια θα αποφασίσει τι θα υποθηκευθεί; Αν πρέπει να υποθηκευθεί; Πως θα εκτιμηθεί η αξία τους; Για πόσο χρονικό διάστημα θα υποθηκευθούν;
Για να έχουμε μια αίσθηση μεγέθους, αυτή τη στιγμή με τις τρέχουσες χρηματιστηριακές αποτιμήσεις, η ΔΕΗ κοστίζει περίπου 2 δις, ο ΟΠΑΠ 4 δις, το ΤΤ 1 δις, η ΑΤΕ 500 εκατομμύρια. Αντιλαμβάνεστε τι πρέπει να υποθηκευθεί για 50 δις;
Και όλα αυτά θα τ’ αποφασίσουν, κατά τη ρήση του κ. Ρέππα, οι «τζιτζιφιόγκοι»;
Κώστας Ροδινός
antinews.gr
