Πραγματοποιήθηκε συνάντηση της υπουργού Περιβάλλοντος με...
εκπροσώπους του Δήμου Λαυρεωτικής, για να συζητήσουν την απεμπλοκή από το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί στην Κερατέα. Διάβασα προσεκτικά τις ανακοινώσεις και τις σχετικές ειδήσεις. Εν αναμονή, λοιπόν, της επόμενης συνάντησης (σε μια εβδομάδα) μου δημιουργήθηκαν μερικές απορίες.1. Γιατί η συνάντηση αυτή δεν μπορούσε να γίνει πριν από 5 μήνες; Τελικά τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και οι μολότοφ βοηθάνε;
2. Η θέση «να διαχειριστούμε μόνοι μας τα δικά μας και μόνο αυτά» περιορίζεται στα σκουπίδια ή αφορά και άλλα θέματα όπως την ύδρευση, τα τρόφιμα, την αποχέτευση κοκ; Η Λαυρεωτική θα δέχεται επισκέπτες ή όχι; Μήπως βιώνουμε τη δημιουργία μικρών αυτόνομων κρατιδίων-δήμων; Αν ναι, να δοθεί το μήνυμα και αντί για Καλλικράτη να μιλάμε για μικρά ανεξάρτητα φέουδα. Σε αυτή την περίπτωση αξίζει να δούμε και το μέλλον των μεγάλων αστικών κέντρων…
3. Η ανακοίνωση του υπουργείου Περιβάλλοντος αναφέρεται στην ανάγκη να γίνουμε από μια κοινωνία ΧΥΤΑ, μια κοινωνία ανακύκλωσης και αξιοποίησης των απορριμμάτων. Πολύ σωστά. Ξεχνάει, όμως, τη μείωση του όγκου των παραγόμενων απορριμμάτων. Ξεχνάει πάλι την πρόληψη και επικεντρώνεται στην τελική διαχείριση. Ξεχνάει ότι αυτή είναι και η πρώτη προτεραιότητα, σύμφωνα με τη σχετική ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία;
4. Παραδόξως, το κενό αυτό δεν εντόπισε ούτε η δημοτική αρχή που φαίνεται να ήρθε με έτοιμη λύση, όπως η αεριοποίηση (άλλη μορφή καύσης). Αλήθεια, γι’ αυτό πάλευαν οι δημότες της Λαυρεωτικής, για να μην έρθει χωματερή και να έρθει μονάδα καύσης;
5. Τους μίλησε κάποιος ειλικρινά για το κόστος; Τους διευκρίνισε κάποιος την εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα μια τέτοια επιλογή να οδηγήσει τελικά σε διπλασιασμό του κόστους διαχείρισης απορριμμάτων;
6. Η απαραίτητη μονάδα για την καύση (θερμική επεξεργασία) του προϊόντος θα γίνει και αυτή στη Λαυρεωτική; Η ταφή των τοξικών αποβλήτων που θα παραχθούν από την καύση θα γίνει και αυτή στη Λαυρεωτική;
7. Όταν άλλοι οδεύουν ολοταχώς προς τις «πόλεις χωρίς σκουπίδια» εμείς έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο αν θα τα θάβουμε ή αν θα τα καίμε;
8. Τελικά, εκτός των εργολάβων, ποια άλλα εμπόδια πρέπει να ξεπεράσουμε για να προχωρήσουμε στη μείωση του όγκου των παραγόμενων απορριμμάτων, το διαχωρισμό τους στην πηγή (δηλαδή στο σπίτι μας), την κομποστοποίηση των οργανικών και την ανακύκλωση ώστε, τελικά, ο όγκος των απορριμμάτων που πρέπει να διαχειριστούμε να είναι το 10-15% του σημερινού;
Απορίες, απορίες, απορίες. Ξέρω, η περιέργεια σκότωσε τη γάτα…
Από την άλλη, πάλι, τέσσερις περιβαλλοντικές ΜΚΟ έχουν καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση που στηρίζεται στους παρακάτω άξονες: Πρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, οικιακή κομποστοποίηση, διαλογή στην πηγή, ελαχιστοποίηση των υπολειμμάτων, βελτιστοποίηση και επέκταση των ρευμάτων εναλλακτικής διαχείρισης, δημιουργία δια-δημοτικών κέντρων ανακύκλωσης, δημιουργία μονάδων κομποστοποίησης και ενημέρωση. Η υλοποίησή της μπορεί να ολοκληρωθεί εντός 5ετίας και το κόστος της είναι το χαμηλότερο, σε σχέση με κάθε άλλη. Στηρίζεται στην αρχή της πρόληψης, προστατεύει το περιβάλλον αλλά και την τσέπη μας και δημιουργεί τις περισσότερες θέσεις εργασίας. Αλήθεια, ποιο από τα παραπάνω χαρακτηριστικά της είναι μειονέκτημα;
*Ο Νίκος Χαραλαμπίδης είναι γενικός διευθυντής του ελληνικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Greenpeace».
