Είναι, βέβαιο, πλέον ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα οτιδήποτε και οποιοσδήποτε είχε σχέση με την εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια θα καεί και θα αποτεφρωθεί, ελπίζω όχι κυριολεκτικά (αν και πολύ το φοβάμαι, δυστυχώς) αλλά μεταφορικά.
Με πολύ βίαιο τρόπο, ακόμα και οι απλοί άνθρωποι, θα προσπαθήσουν να αποκαθηλώσουν όλα αυτά και όλους αυτούς που θεωρούν ότι εδώ και πολλά χρόνια, με άπληστο τρόπο, έπαιξαν με τις ζωές τους.
Ακούγοντας με προσοχή κουβέντες δεξιά και αριστερά αποφάσισα να καταγράψω όσα μπορώ να θυμηθώ από τις κατηγορίες που καταλογίζει ο κόσμος σε όλους αυτούς που όρισαν την τύχη του μέχρι σήμερα και που, στο δικό μου μυαλό, ηχούν σωστές .
Χωρίς να έχω, φυσικά, μεγαλύτερη ενημέρωση από οποιοδήποτε άλλο πολίτη αυτής της χώρας και με κύριο γνώμονα το ένστικτο μου , παραθέτω μερικά απ’τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα απόψεων και συζητήσεων στα οποία έτυχε να είμαι παρών.
Πριν αρχίσω την καταγραφή θα ήθελα ως προσωπικό συμπέρασμα να πω ότι η οργή οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ.
1. «Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να υπογράφει μια συμφωνία (νομίζω το Δουβλίνο 2 ) που να δέχεται ότι όποιος παράνομος μετανάστης συλληφθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης και δηλώσει ότι ήρθε από την Ελλάδα , η Ελλάδα να είναι υποχρεωμένη με δικά της έξοδα να τον δεχθεί πίσω, χωρίς να έχει θέσει ως προϋπόθεση για να ισχύσει αυτό να συμβαίνει το ίδιο και με τις χώρες που συνορεύει; Δηλαδή, ως το σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δέχεται την πίεση από την Ευρώπη προς τη μεριά της, χωρίς να έχει εξασφαλίσει ότι η Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη πύλη μεταναστών θα είναι υποχρεωμένη να κάνει το ίδιο! Για να δεχθεί οποιοσδήποτε Έλληνας να υπογράψει κάτι τέτοιο θα πρέπει να έχει τρομερά μεγάλο προσωπικό συμφέρον ή να είναι βλάκας. Το δεύτερο είναι πιο επικίνδυνο από το πρώτο.
Όλη αυτή η ηλιθιότητα έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευτεί σε μία χώρα με τόσα προβλήματα κάποια εκατομμύρια φτωχοί και πεινασμένοι άνθρωποι επιπλέον, που έχουν βιώσει πολέμους, βία και εξαθλίωση αλλά δεν διαφέρουν οι περισσότεροι σε τίποτα από μας με αποτέλεσμα να είμαστε έτοιμοι να κατασπαράξουμε ο ένας τον άλλον. Το παλικάρι στην 3η Σεπτεμβρίου δεν το έφαγαν μόνο αυτοί που κρατούσαν το στιλέτο , αλλά και ο κρετίνος που υπέγραψε αυτή την συμφωνία.»
2 . «Στα Τέμπη βλέπεις δεξιά και αριστερά στο δρόμο μικρά εικονοστάσια που έχουν φτιάξει οι συγγενείς για να θυμούνται όλους αυτούς που σκοτώθηκαν σ’αυτή την καρμανιόλα. Ειδικά όταν βλέπεις το σημείο που έφυγαν αυτά τα μικρά παιδιά σε πιάνει τρέλα. Κι όμως στα 30-40 αυτά χιλιόμετρα μέχρι το Λιτόχωρο και για ένα δρόμο που δεν έχει ποτέ φτιαχτεί υπάρχουν 3-4 διόδια που πρέπει να πληρώσει κανείς 10euro για να περάσει. Αν ήσουν γονιός ενός απ’αυτά τα παιδιά που σκοτώθηκαν εκεί χωρίς να φταίνε, δεν θα ‘θελες να τους βάλεις φωτιά
Πολύ θράσος ρε φίλε…
Το ίδιο ισχύει για τον περίφημο δρόμο Κορίνθου-Πατρών όπου για να γνωρίσεις τον ορισμό του ‘’δρόμου καρμανιόλας ‘’ πρέπει να πληρώσεις 3.10 euro.»
3 . «Μας ξεζουμίζουν από παντού για να πληρώσουμε – λέει – τις υποχρεώσεις μας. Εντάξει, να το δεχτώ. Αλλά όταν έχεις ένα χρέος πρέπει να ξέρεις από πού προήλθε. Για ποιο λόγο χρωστάς. Εδώ έχουν φτάσει ακόμα και σε δικαστήρια υποθέσεις που ο δανεισμός της χώρας έγινε με απίστευτες λαμογιές και εξαπατήσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και το πιο απλό μυαλό λέει ότι δεν χρωστάς αυτά που θέλει αυθαίρετα ο άλλος να χρωστάς , αλλά αυτά που πραγματικά είναι το χρέος σου. Γιατί δεν γίνεται συζήτηση πολύ γι’αυτό και γίνεται μόνο για το τι θα εισπράξουν. Κι όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά κι από όλη την αντιπολίτευση δεν βλέπω ιδιαίτερο ζήλο πάνω σ’αυτό το θέμα. Οπότε πρέπει να έχει πέσει πολύ μάσα σε πάρα πολλά επίπεδα απ’αυτές τις λαμογιές.»
4 . «Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλουν από κανένα υπουργό τίποτα στη φόρα.Μόλις πάνε να πλησιάσουν κάποιον, βγαίνει απροκάλυπτα και απειλεί τους υπόλοιπους. Αυτοί μεταξύ τους ξέρουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Οι παλιότεροι μάλιστα, που είναι και πιο ‘’παλιές πουτάνες’’ πρέπει να έχουν καταγράψει τους υπόλοιπους σε κασετοφωνάκια ή κρυφές κάμερες για να είναι καλυμμένοι. Οπότε τους λένε, αν με βουλιάξετε θα πνιγείτε κι εσείς μαζί μου. Πάλι η μάσα στη μέση.»
5 . «Πολύ λίγα από τα δανεικά που μας λένε ότι χρωστάμε έμειναν στην Ελλάδα. Τα περισσότερα μας τα ξαναπήραν κυρίως Γερμανικές , Γαλλικές και Αμερικάνικες εταιρίες οι οποίες δωροδοκώντας Έλληνες πολιτικούς έκαναν αισχροκερδείς συμφωνίες 5 και 6 φορές πάνω από την πραγματική τιμή σε οτιδήποτε μας πουλούσαν. Αλλά στην δωροδοκία υπάρχουν 2 πλευρές. Η πλευρά των διεφθαρμένων Ελλήνων πολιτικών που ξέρουμε ότι είναι λαμόγια, αλλά και η πλευρά αυτών που δωροδοκούν, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει στην αναξιοπρέπεια και στην φτήνια. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε».
6 . «Αν ισχύει ότι έχουν πολλά Ελληνικά ομόλογα Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες, τότε αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα κινδυνεύσουν κι αυτές οι χώρες με πολύ άσχημα παρατράγουδα. Αυτό δεν είναι ένα διαπραγματευτικό όπλο; Κι αν ναι, γιατί δεν το παίζουμε; Το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό όπλο του απελπισμένου είναι ότι δεν έχει να χάσει τίποτα. Εκτός κι αν έχει… Είναι απορίας άξιον που ακόμα και Έλληνες δημοσιογράφοι, όταν υπήρξε η παραπληροφόρηση για την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή, χτυπιόντουσαν με επιχειρήματα όχι για το πόσο καταστροφικό θα είναι κάτι τέτοιο για την Ελλάδα , αλλά με το πόσο καταστροφικό θα είναι για τις μεγάλες χώρες τις Ευρώπης . Ζούμε το θέατρο του παραλόγου».
7 . «Η Ελλάδα έχει πολύ πλούσιους φυσικούς πόρους . Πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Γι’αυτό θέλουν να την εξαθλιώσουν οικονομικά για να τους αγοράσουν και να τους εκμεταλλευτούν τζάμπα. Κι αν είναι έτσι, υπάρχουν πολιτικοί που ενώ το ξέρουν αυτό δεν κάνουν τίποτα; Το αφήνουν στην τύχη; Πόσα ακόμα θέλουν να φάνε; Τι υπόγειες συμφωνίες έκαναν πάλι με πολυεθνικές εταιρίες; Δεν θα έπρεπε τώρα να ψάξουν να βρουν κάποιους τρόπους να εκμεταλλευτούν για όφελος μιας χώρας που παραπαίει έναν πλούτο που θα της έλυνε τα προβλήματα μέσα σε λίγα χρόνια;»
Θα μπορούσα να συνεχίσω γεμίζοντας βιβλία μ’αυτά που λέει ο κόσμος αλλά νομίζω ότι αυτό είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του τρόπου που σκέφτονται, πλέον, οι Έλληνες. Το μόνο που θα θελα να συμπληρώσω είναι ότι όλοι αυτοί που κατηγορεί ο κόσμος ότι ευθύνονται για την τωρινή κατάσταση είναι οι πολιτικοί, τους οποίους οι ίδιοι ψηφίζαμε και εμπιστευόμασταν εδώ και 30 χρόνια. Και, μάλιστα, το κάναμε οι περισσότεροι έχοντας γνώση για το τι συνέβαινε αλλά προσπαθώντας να εξυπηρετήσουμε τους μικρούς και ιδιοτελείς σκοπούς μας.
Ο καθένας από μας που θα τα διαβάσει θα εκτιμήσει αν συμφωνεί σε όλα, σ’ένα μέρος τους ή καθόλου. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι αν υπάρχει δίκιο σ’όλα αυτά, τότε η αντίδραση και η οργή θα είναι πολύ μεγάλη και βίαιη.
