Δε σε γνώριζα… όμως μέσα μου ήρθαν οι εικόνες και εκείνο το βλέμμα του δικού μου ανθρώπου λίγες ώρες πριν να φέρουμε στον κόσμο τη δική μας κόρη! Δεν θα ακούσεις ποτέ το κλάμμα του μικρού άγγελου σου που γεννήθηκε την μέρα που αποχαιρέτησες για πάντα αυτό τον κόσμο… Δε πρόλαβες να πεις σ αυτή την γυναίκα ότι η ευτυχία όλη σου ήταν στα χέρια της…
Κι αν ποτέ θελήσεις να στείλεις ένα μήνυμα από εκεί ψηλά στον άνθρωπο σου που έμεινε μόνη…γράψε της ένα γράμμα ή...
ψιθύρισε της γλυκά όταν θα κοιμάται τούτα τα λόγια…
«Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε,
αγάπη μου, μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να' χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.
Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα
σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ' αγαπώ…
Κλείσε το σπίτι
Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί
Και προχώρα.
Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ
εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων
σ' όποιο μέρος της γης
σ' όποια ώρα
εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο.
Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου…»*
Καλό ταξίδι…
*Του Τάσου Λειβαδίτη, Σε περιμένω παντού.
http://www.youtube.com/watch?v=34cD2SfDf_w
http://dbitha.blogspot.com/
