Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με πήγαινε ο μπαμπάς μου στο γήπεδο για να δούμε τον Ηρακλή.
Πρόλαβα λοιπόν να δω παίκτες όπως τους Φιτίλη, Κουτρουμπέλη, Μπατάκη, Αϊδινίου, Καλιοτζή, Φανάρα, Γκέσιο, Αντωνίεβιτς, Καλαμπάκα, και άλλους πολλούς. Με αποκορύφωμα βέβαια τον θεϊκό Βάσια.
Ανέκαθεν ο Ηρακλής, αν και η αρχαιότερη ομάδα τόσο της Θεσσαλονίκης, όσο και της Ελλάδας, διέθετε ίσως τους λιγότερους φιλάθλους. Αλλά αυτούς που διέθετε, ήταν το κάτι άλλο. Κάτι σαν τους 300 του Λεωνίδα.
Θέλει πολύ κουράγιο άλλωστε, να δηλώνεις Ηρακλής, όταν όλα γύρω σου «μυρίζουν» ΠΑΟΚ…
Σαν μικρή σχετικά ομάδα, χωρίς τη δύναμη της μάζας, ή των κονέ στα σαλόνια της Αθήνας, ο «Γηραιός» ανέκαθεν αδικούνταν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίφημη «υπόθεση των λουλουδιών», που σε κανονικές συνθήκες θα είχε στείλει τον Παναθηναϊκό στη Β` Εθνική.
Αντ` αυτού, το 1980 υποβιβάστηκε για ανάλογο «παράπτωμα» ο Ηρακλής. Βέβαια επανήλθε αμέσως, έχοντας σπάσει κάθε ρεκόρ βαθμολογίας, αφού η διαφορά του από τον δεύτερο ήταν, αν θυμάμαι καλά πάνω από 20 πόντους. Και μάλιστα χωρίς να αγωνιστεί ούτε μια φορά ο Βάσια.
Σήμερα βλέπουμε μια από τα ίδια.
Δεν ενόχλησε τους καθώς πρέπει διοικούντες το ποδόσφαιρό μας ο Κοσκωτάς, ούτε ο Σαλιαρέλλης, ούτε ο Μάκαρος, ούτε ο Μπέος, ούτε το προχθεσινό σόου που θύμιζε Ρουάντα.
Δεν ενόχλησαν τα τεράστια κατά καιρούς οικονομικά σκάνδαλα, οι τεχνητές πτωχεύσεις, οι υπαγωγές… και άλλα πολλά των μεγάλων του άλλοτε ΠΟΚ. Ενόχλησε ο Ηρακλής. Έτσι απλά.
Δεν είχε λέει τις τυπικές προϋποθέσεις, για να αγωνιστεί στο κατά τα άλλα σούπερ αξιόπιστο ελληνικό πρωτάθλημα.
Ενώ οι υπόλοιπες ΠΑΕ τις έχουν.
Γεια σου ρε Ελλάδα με τα ωραία σου.
Τιμωρώντας τον Ηρακλή λουζόμαστε όλοι στη κολυμβήθρα του Σιλωάμ, και το ποδόσφαιρό μας εξαγνίζεται.
Πίσω ρε Μπάρτσα και σε φάγαμε….
Όπως και νάχει, ο Ηρακλής θα επανέλθει στα «μεγάλα και αξιοπρεπή» σαλόνια με την αξία του. Με το ρόπαλό του, και όχι με τις ύποπτες διασυνδέσεις.
Άλλωστε ας μη ξεχνάμε ότι ο Ηρακλής έζησε και άλλου είδους κατοχές, πέραν αυτών του ΔΝΤ, και των μεγαλοπαραγόντων της Αθήνας.
Γεννήθηκε επί τουρκοκρατίας, που στη Θεσσαλονίκη διήρκεσε μέχρι το 1912.
Για αυτό και ότι και να γίνει, και άσχετα με τις σαχλαμάρες των έφηβων χουλιγκάνων ή τις δολοπλοκίες των κουστουμάτων χουλιγκάνων της Αθήνας, το σύνθημα παραμένει: «Χίλια χρόνια Ηρακλής».
antinews.gr
