Ιστορικές φωτογραφίες..

Σύντομη περιγραφή των 
16 φωτογραφιών που έμειναν στην ιστορία...










Η περίφημη φωτογραφία του Ernesto ‘Che’ Guevara

Ο ‘Τσε’ που περιγράφεται σαν ο ‘αντάρτης ήρωας’ εμφανίζεται με μαύρο μπερέ να κοιτάζει στο βάθος σε μια φωτογραφία του Alberto Korda στις 5 Μαρτίου του 60. Ο Τσε Γκουεβάρα, 31 χρονών τότε, παρευρισκόταν σε μία κηδεία των θυμάτων από έκρηξη στο Coubre. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε 7 χρόνια αργότερα.               
Το ινστιτούτο τέχνης του Μέρυλαντ (ΗΠΑ) την ονόμασε «την πιο διάσημη φωτογραφία και γραφική εικόνα του 20ού αιώνα. Πράγματι, η φωτογραφία αυτή κυκλοφόρησε πολλές φορές στον κόσμο και θεωρείται σαν ένα  από τα 10 καλύτερα πορτρέτα όλων των εποχών.                
Είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο της εξέγερσης για τις ανθρώπινες αξίες ενάντια στην κοινωνική αδικία.

Η αγωνία της Omayra

Η Omayra Sanchez ήταν ένα κοριτσάκι που πέθανε κατά τη διάρκεια της έκρηξης του ηφαιστείου Nevado del Ruiz, η οποία κατέστρεψε την πόλη της Armero στην Κολομβία, το 1985. Η Omayra είχε κολλήσει για τρεις μέρες στη λάσπη, το νερό, τα πτώματα των συγγενών και των συντριμμιών από το σπίτι της. Ήταν 13 ετών.Οι διασώστες διαπίστωσαν ότι ήταν αδύνατο να τη σώσουν, γιατί θα έπρεπε να της ακρωτηριάσουν τα πόδια. Η άλλη επιλογή ήταν να χρησιμοποιήσουν μια αντλία-τουρμπίνα για να απορροφήσουν την κολλώδη λάσπη. Η μόνη διαθέσιμη αντλία ήταν πολύ μακριά και σε άλλη χρήση.               Η Omayra ήταν δυνατή μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της. Σύμφωνα με τους διασώστες και τους δημοσιογράφους που ήταν μαζί της για τρεις ημέρες, σκεφτόταν την επιστροφή της στο σχολείο και το πέρασμα εξετάσεις της. Χάρη στον φωτογράφο Frank Fournier, η εικόνα της Omayra ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο εκθέτοντας την αδιαφορία της Κολομβιανής κυβέρνησης στους απλούς,  άπορους Κολομβιανούς (η οποία αδιαφορία δεν έχει αλλάξει πολύ μέχρι σήμερα).Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε λίγους μήνες μετά που πέθανε η νεαρή κοπέλα. Πολλοί βλέπουν αυτή την εικόνα του 1985 ως την αρχή αυτού που σήμερα αποκαλούμε παγκοσμιοποίηση της αγωνίας.

Θάνατος στην πόρτα του παράδεισου

Μια φωτογραφία που τραβήχτηκε  από τον Ισπανό φωτογράφο και τιμημένο με βραβείο Πούλιτζερ Javier Bauluz.Δείχνει δύο ισπανούς τουρίστες σε μια παραλία να κοιτάζουν το άψυχο σώμα ενός λαθρομετανάστη.Η εικόνα ήταν μέρος μιας έκθεσης σχετικά με την είσοδο παράνομων μεταναστών μέσω των ακτών της Δυτικής Ευρώπης.             
Καταγγέλλει την αδιαφορία των πολιτών για τις τραγωδίες των άλλων. Μετά τη δημοσίευσή της στην La Vanguardia και στους New York Times, κριτικές και σχόλια κατάκλυσαν  την Ισπανία.

Η μικρή κοπέλα από το Βιετνάμ

Στις 8 Ιουνίου του 1972, ένα μαχητικό αεροσκάφος των ΗΠΑ βομβάρδισε τον πληθυσμό του Trang Bang στο Βιετνάμ με ναπάλμ. Η Kim Phuc ήταν εκεί με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το εννιάχρονο κορίτσι έτρεξε μακριά, μαζί με άλλα παιδιά. Σε κάποια στιγμή, τα ρούχα της κάηκαν. Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε εκείνη τη στιγμή από τον διάσημο φωτογράφο Nick Ut.Η Kim έμεινε στο νοσοκομείο 14 μήνες. Υποβλήθηκε σε 17 εγχειρήσεις για την παραγωγή μοσχευμάτων δέρματος. Όποιος βλέπει αυτή τη φωτογραφία μπορεί να δει την ένταση της απελπισίας και του ανθρώπινου πόνου που δημιουργείται από τους πολέμους (που ακόμα μαίνονται στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία, την Κολομβία, το Κονγκό, το Ιράκ, την κατεχόμενη Παλαιστίνη και τη Σομαλία), ιδιαίτερα τις επιπτώσεις στα παιδιά και τις γυναίκες.Σήμερα, η Pham Thi Kim Phuc, το μικρό κορίτσι στη φωτογραφία, είναι παντρεμένη με δύο παιδιά. Ζει στον Καναδά, όπου προεδρεύει στο ίδρυμα  Kim Phuc του οποίου αποστολή είναι να βοηθήσει τα παιδιά θύματα του πολέμου. Είναι επίσης πρέσβειρα της UNESCO.

Εκτέλεση στην Σαϊγκόν

«Ο συνταγματάρχης σκότωσε τον κρατούμενο. Εγώ σκότωσα τον συνταγματάρχη με τη φωτογραφική μου μηχανή», είπε ο Eddie Adams, ο φωτογράφος του πολέμου που τράβηξε αυτό το στιγμιότυπο.Η φωτογραφία δείχνει την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αντάρτη Βιετκόνγκ στις 1 Φεβρουαρίου 1968 από τον επικεφαλής της αστυνομίας της Saigon. Τα χέρια του Βιετκόνγκ ήταν δεμένα πίσω από την πλάτη του όταν πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση.
Ο Adams, ο οποίος ήταν ανταποκριτής σε 13 πολέμους, κέρδισε ένα Βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την εικόνα. Επηρεάσθηκε τόσο συναισθηματικά από το γεγονός, που άλλαξε επάγγελμα.

Η Αφγανή κοπέλα

Η Gharbat Gula φωτογραφήθηκε όταν ήταν 12 από το φωτογράφο Steve McCurry, τον Ιούνιο του 1984, στο στρατόπεδο προσφύγων Nasir Bagh του Πακιστάν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης ενάντια στη σοβιετική εισβολή. Το πορτρέτο της ήταν εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985, λόγω του εκφραστικού προσώπου της με τα πράσινα μάτια. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, κανείς δεν ήξερε το όνομα του κοριτσιού.Ο φωτογράφος πέρασε 17 χρόνια ψάχνοντας για το κορίτσι. Έκανε πολλά ταξίδια στην περιοχή μέχρι που, τον Ιανουάριο του 2002, την βρήκε. Ήταν 30 ετών παντρεμένη γυναίκα με τρία παιδιά. Τελικά ανακάλυψε το όνομά της. Η Gharbat Gula επέστρεψε στο Αφγανιστάν το 1992, όπου ζει σε ένα απομακρυσμένο χωριό.Κανείς δεν την φωτογράφησε ποτέ πριν τον McCurry και δεν ήξερε ότι το πρόσωπό της είχε γίνει διάσημο. Η ταυτότητα της γυναίκας επιβεβαιώθηκε κατά 99,9% μέσω της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου που χρησιμοποιείται από το FBI και κυρίως από την σύγκριση τις ίριδας των ματιών στις δύο φωτογραφίες.

Ένα φιλί στην Times Square

Η «Αποχαιρετήστε τον πόλεμο» φωτογραφία, τραβήχτηκε από τον Victor Jorgensen στην Times Square της Νέας Υόρκης, στις 14 Αυγούστου 1945. Μπορούμε να δούμε έναν Αμερικανό ναύτη να φιλάει με πάθος μια νοσοκόμα. Αντίθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί, τα δύο αυτά άτομα δεν γνωριζόταν μεταξύ τους αλλά ήταν περαστικοί και απλώς συναντήθηκαν εκεί πέρα.Η φωτογραφία, η εικόνα,  δείχνει την αντανάκλαση του ενθουσιασμού και του πάθους της επιστροφής στην πατρίδα (στο σπιτι) μετά από μια μακρά απουσία, και η χαρά που κυριαρχεί στο τέλος του πολέμου .

Ο άγνωστος επαναστάτης

Ο «Άγνωστος επαναστάτης» ήταν το παρατσούκλι που δόθηκε στον ανώνυμο άνδρα που έγινε διεθνώς γνωστός για την φωτογραφία του  μπροστά σε μία φάλαγγα αρμάτων μάχης κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στην πλατεία Τιενανμέν το 1989 στην Κίνα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Jeff Widener. Ο άνθρωπος φαίνεται να σταματάει την προέλαση των αρμάτων και η εικόνα του κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο.Στην Κίνα, η εικόνα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως ένα σύμβολο της συμπόνιας των στρατιωτών του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού για τον κινεζικό λαό και την επιθυμία τους να τον προστατεύσει.       
Παρά τις διαταγές να προχωρήσει, ο οδηγός του άρματος αρνήθηκε να το πράξει.

Σιωπηλή διαμαρτυρία

Ο Thich Quang Duc γεννήθηκε το 1897. Ήταν ένας Βιετναμέζος βουδιστής μοναχός (ονομάζεται επίσης και bonze) που αυτοπυρπολήθηκε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο στη Σαϊγκόν στις 11 Ιουνίου, 1963. Η θυσία του – που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς – έμεινε αξέχαστη. Παρών στο συμβάν ήταν ο David Halberstam. Καθώς το σώμα του μοναχού καιγόταν, αυτός έμεινε ακίνητος. Δεν έκλαψε. Δεν έβγαλε καν έναν ήχο.Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια τον τρόπο που η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ χρησιμοποιούσε τον Βουδισμό για να επιτύχει τους στόχους της. Μετά το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης της σωρού του, η καρδιά του παρέμεινε απείραχτη. Ο Thich θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του φυλάσσεται ως λείψανο στην Κεντρική Τράπεζα του Βιετνάμ.Αυτή είναι η έννοια της λέξης «αυτοθυσία», την οποία, σε αντίθεση με τι σκέφτονται οι άνθρωποι, δεν διαπράττει κάποιος σαν αυτοκτονία, αλλά σαν θυσία του εαυτού του για μια πολιτική διαμαρτυρία.

Προς τον θάνατο

Ο λαμπρός φωτογράφος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία τραβηγμένη σε ένα μικρό χωριό στο Σουδάν στην περιοχή της Ayod.Η φωτογραφία γύρισε όλο τον κόσμο. Δείχνει ένα απελπισμένο κοριτσάκι, τελείως αδυνατισμένο, ξαπλωμένο στο χώμα, εξαντλημένο από την πείνα και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, η μαύρη σιλουέτα ενός γύπα να παρακολουθεί και να περιμένει το θάνατό του.Τέσσερις μήνες αργότερα, συγκλονισμένος από την ενοχή και κάτω από την ισχυρή εξάρτηση από τα ναρκωτικά, ο Kevin Carter αυτοκτόνησε.               
Η ένδεια που παρουσιάζεται στη φωτογραφία είναι το άμεσο αποτέλεσμα της συνεχούς ανάμιξης των δυτικών ξένων δυνάμεων στο Σουδάν για να αρπάξουν τα πλούτη του. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος και της αναποτελεσματικότητας και της διαφθοράς της τοπικής αυτοδιοίκησης, Οι Σουδανοί πεθαίνουν από την πείνα σε μια χώρα που θεωρείται ως η πιο πλούσια στην Αφρική από την άποψη της γεωργίας.

Η μοιραία πτώση

Ο «άντρας που πέφτει» είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τράβηξε ο Richard Drew στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, κατά τη διάρκεια των επιθέσεων στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη 9:41:15 το πρωί. Στην εικόνα βλέπουμε έναν άνθρωπο που πέφτει από τους πύργους. Το να πηδήξει, γι’ αυτόν, ήταν μάλλον η επιλογή του σε έναν γρήγορο και βίαιο αντί ενός αργού θανάτου από εγκαύματα και ασφυξία.Η δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας  αμέσως μετά τις επιθέσεις εξόργισε ορισμένα τμήματα του αμερικανικού κοινού. Τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αρνήθηκαν να συμπεριλάβουν αυτήν την εικόνα στις ειδήσεις τους, προτιμώντας να δείξουν φωτογραφίες που απεικονίζουν πράξεις ηρωισμού και θυσίας. Μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να ανακαλύψουν την ταυτότητα αυτού του ανθρώπου.Η φωτογραφία δείχνει το πόσο αδύναμος και εύθραυστος είναι ο άνθρωπος.

Ο τραυματισμένος στρατιώτης

Κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης στο Puerto Cabello της Βενεζουέλας, το 1962 – ένα επεισόδιο γνωστό ως Porteñazo – η δικτατορική κυβέρνηση κατέστειλε βίαια τους αντάρτες.                
Η εικόνα δείχνει τον εφημέριο Luis Maria Padilla να κρατάει έναν πληγωμένο στρατιώτη στην αγκαλιά του. Ενώ ο ιερέας προσπαθούσε να τον σηκώσει ο στρατιώτης μετά βίας θα μπορούσε να πει «πάτερ βοήθησέ με» πριν ξαναπυροβοληθεί.Αυτή η φωτογραφία γύρισε όλο τον κόσμο και πήρε μόνη της το βραβείο Πούλιτζερ φωτογραφίας παγκόσμιου τύπου.Ο τραγικός θάνατος αυτού του άτυχου στρατιώτη  αποδεικνύει ότι οι στρατιώτες της κυβέρνησης (και οι αντάρτες επίσης) πληρώνουν πάντα το βαρύ τίμημα. Όχι η άρχουσα τάξη.

Ο αγώνας των ακτημόνων γεωργών

Αυτή η φωτογραφία από τον Luiz Vasconcelos κέρδισε ένα βραβείο στα ατομικά του World Press Photo στην κατηγορία Γενικά Νέα, το 2009.Δείχνει μια γυναίκα με το παιδί της να προσπαθεί να αντισταθεί στο διώξιμο από την αστυνομία στα περίχωρα του Μανάους της Βραζιλίας του Αμαζονίου. Απεικονίζει τον αγώνα των ακτημόνων ινδιάνων αγροτών ενάντια στους λευκούς γαιοκτήμονες.Είναι τρομακτικό να δείτε την εικόνα και να σκεφτείτε την οικογένεια και τα παιδιά.

Κάτω απ’ τις δαγκάνες της μπουλντόζας

Η Rachel Corrie Aliene ήταν μία Αμερικανίδα μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM). Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979, και δολοφονήθηκε στις 16 Μάρτη του 2003. Τσακίστηκε μέχρι θανάτου στη Λωρίδα της Γάζας από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού, ενώ ήταν γονατιστή μπροστά στο σπίτι ενός Παλαιστίνιου, λειτουργώντας σαν ανθρώπινη ασπίδα, σε μια προσπάθεια να προλάβει την κατεδάφιση του σπιτιού από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής.Οι φωτογραφίες την απεικονίζουν πριν και μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της. Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού κατοχής δήλωσε ότι ο θάνατος οφείλεται στην περιορισμένη οπτική γωνία του οδηγού της μπουλντόζας Caterpillar D9, ενώ αυτόπτες μάρτυρες του Διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης δήλωσαν ότι «δεν υπήρχε τίποτα που να εμποδίζει την ορατότητα του οδηγού».
Φοιτήτρια στο Evergreen State College,  η Ρέιτσελ είχε πάρει ένα έτος αναβολή σπουδών και ταξίδεψε στη Λωρίδα της Γάζας για να κατανοήσει την αλήθεια της ισραηλο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, η οποία συχνά καλύπτονταν. Αυτή η νεαρή 24χρονη μάρτυρας αποδεικνύει ότι τα φυσικά ανυπότακτα πνεύματα του απλού  αμερικανικού λαού ενάντια στις δυνάμεις του κακού είναι ζωντανά και παρόντα.

Ο πιτσιρικάς που τα βάζει με το τανκ

Ένας Παλαιστίνιος πιτσιρικάς αντιμετωπίζει ένα ισραηλινό άρμα μάχης του στρατού κατοχής στην Παλαιστίνη – φωτογραφία η οποία τραβήχτηκε στη δεκαετία του 1990 στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη από άγνωστο φωτογράφο.
Αυτή η φωτογραφία δείχνει την άγρια αντίσταση ενός ολόκληρου πληθυσμού που  στερείται υποστήριξης, που αντιμετωπίζει μια βάρβαρη κατοχή της χώρας του. Λέγεται ότι η Παλαιστίνη είναι ίσως η μοναδική χώρα στον 21ο αιώνα που εξακολουθεί άμεσα να εποικείται. Ως εκ τούτου, έχει γίνει η μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο από τότε που καταλήφθηκε από τους Ισραηλινούς εποίκους το 1948

Η τελευταία φωτογραφία

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό, άλλοι όχι, αλλά πρέπει να σκεφτούμε και να ξανασκεφτούμε πόσο μικροί είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης.Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις ακτές του νησιού Σουμάτρα της Ινδονησίας κατά τη διάρκεια του καταστρεπτικού τσουνάμι, με κύματα να μετριούνται μέχρι και 20μ. ύψος.                  
Η εικόνα βρέθηκε ενάμιση μήνα αργότερα σε μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.Όποιος τράβηξε αυτή την φωτογραφία, χωρίς αμφιβολία, έπαψε να ζει μερικά δευτερόλεπτα μετά το πάτημα του κουμπιού της μικρής μηχανής του. !!

dtheodor.wordpress.com