Ο ολετήρας της Ανεργίας, το βουβό κλάμα του γονιού που ντρέπεται να κοιτάξει το παιδί του και η αγωνία για το ποια θα είναι η εικόνα της πατρίδας μετά από 5, 10, 15 χρόνια. Τα παιχνίδια των κερδοσκόπων, εγχώρια και ξένα, καλά κρατούν, την ίδια ώρα που οι αναφορές για «Εντατικές, Τιτανικούς, Γκρεμούς» και άλλα ομόηχα διαχειρίζονται το φόβο, στήνοντας μονόδρομους. Τα όνειρα των νέων ανθρώπων, το μέλλον, η προοπτική της δικής τους ζωής ασήμαντη παρωνυχίδα που συνθλίβεται στην προκρούστεια κλίνη των διαγραμμάτων με τα τόξα για το έλλειμμα, το χρέος και τα σπρέντ.
Οι εικόνες αποκαρδιωτικές των νέων Ελλήνων επιστημόνων με τα μεταπτυχιακά και τα ντοκτορά να συνωστίζονται στην εκδήλωση του γερμανικού ΟΑΕΔ στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης ή τις πληροφορίες του Βρετανικού Συμβουλίου για τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για τις θέσεις που άνοιξαν, πολιτικών μηχανικών, αρχιτεκτόνων και άλλων τεχνικών ειδικοτήτων στη Γερμανία ή στη Μεγάλη Βρετανία. Παρόμοιες είναι και οι πληροφορίες από τα κέντρα του Ελληνισμού ανά τον πλανήτη, από Μελβούρνη, Τορόντο, σκανδιναβικές χώρες για χιλιάδες αιτήματα νέων πτυχιούχων από την Ελλάδα για μετανάστευση, όπως και η κατακόρυφη αύξηση στην αναζήτηση εργασίας, μέσω της αντίστοιχης ιστοσελίδας του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες για χώρες της Ε.Ε.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΔΕΙΑΖΕΙ. Ο ανθός της κοινωνίας, η νέα γενιά, τα νέα ελληνόπουλα που «μάτωσαν» μαζί με τις οικογένειές τους για να σπουδάσουν, δραπετεύουν για να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού από μια χώρα που δείχνει διασωληνωμένη στο θάλαμο της εντατικής του χρέους, χωρίς μέλλον, υποθηκευμένη για τα πολλά επόμενα χρόνια.
Μετά την χρεοκοπία λόγω χρεών και η χρεοκοπία λόγω φυγής μυαλών, ομοιάζει αναπόδραστη.
Για ποιον άραγε παλεύει η πολιτική ηγεσία να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία; Για ποιόν ετοιμάζει άραγε να ψαλιδίσει τα νέα πατρόν της ανάπτυξης (π.χ. των εθνικών οδών που θα τις ξαναπληρώσουμε), πατρόν κομμένων και ραμμένων στα μέτρα της Διαπλοκής των μεγαλοεργολάβων που αφού κατασπάραξαν τα πακέτα των 10 τρισ. ευρώ (Μεσογειακά, Ντελόρ , Σαντέρ και του τρέχοντος) τα 30 τελευταία χρόνια, οδήγησαν και άφησαν τη χώρα αποστεωμένη, απονευρωμένη, αποχυμωμένη και αποκαμωμένη από κάθε ικμάδα ζωντάνιας , φαντασίας και πρωτοβουλίας, με τους νέους ανθρώπους, τους νέους επιχειρηματίες, τη δρώσα-ζώσα κοινωνία και όχι τα κομματικά θερμοκήπια στο περιθώριο;
Μιας χώρας που ομοιάζει ΗΤΤΗΜΕΝΗ από ένα πόλεμο που δεν έδωσε ποτέ. Γιατί μόνο μετά από ένα πόλεμο ενθυμείται κανείς σκηνές προσφυγιάς, ξεριζωμού, μετανάστευσης και φυγής στο εξωτερικό.
Η Χρεοκοπία μυαλών, το δραματικό έλλειμμα πολλαπλασιαστών ισχύος, ο αποθρυμματισμός του κοινωνικού ιστού και των δικτύων αναπαραγωγής γνώσης, πλούτου και δύναμης ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. Αυτήν ποιο διάγραμμα θα την περιγράψει έγκαιρα για να λειτουργήσουν τα ανακλαστικά του Προμηθέα;
Για ποιον άραγε προτείνεται η επιμήκυνση και η αναδιάρθρωση , για ποιον συζητείται η μείωση των επιτοκίων και το κούρεμα, όταν η αναχώρηση χιλιάδων νέων ελλήνων αποτελεί τον πιο σαφή και ξεκάθαρο ορισμό της ΗΤΤΑΣ και της ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΣ της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.
Η Αποχή στις εκλογές και η Έξοδος των Νέων συνιστούν τη πιο δραματική κορύφωση της Κάθαρσης στο αληθινό σενάριο της τραγωδίας που βιώνουμε ως χώρα. Δεν αντιδικούν, δεν κατηγορούν, δεν διαμαρτύρονται, αλλά Απέχουν, Γυρίζουν την πλάτη και Αναχωρούν. ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Η Πατρίδα βιώνει το πιο σκληρό οριακό Υπαρξιακό της Πρόβλημα, καθώς εκκενώνεται από την ενέργεια, τη ζωτικότητα, την ένταση της ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ της και καλείται να συναντήσει τον εαυτό της στον καθρέφτη της Ιστορίας μετά από χρόνια έχοντας στο κάδρο συνταξιούχους, ως χώρα γερόντων σαν τα σημερινά εγκαταλειμμένα χωριά της ελληνικής περιφέρειας.
Τώρα κάνουμε Ταμείο των 30 τελευταίων ετών. Ποιος άραγε θα εργαστεί για να σωθεί η χώρα και με ποιο κίνητρο; Αυτός που διδάχτηκε ότι πίσω από τις ρηχές κομματικές εξαγγελίες το κυρίαρχο μότο ήταν και εξακολουθεί να είναι το «δούλεψε για να φας και κλέψε για να έχεις»; Ή αυτός που αντιλήφθηκε από νωρίς ότι το «όλοι για έναν και ένας για όλους» σήμαινε «όλοι για κανέναν και ο καθένας για την πάρτι του»;
Η Πολιτική Ηγεσία, όποια μπορεί να εμπνέει και να μην απειλεί, όποια ζητά συμμετόχους και όχι συνενόχους, όποια δεν συνδιαλέγεται και δεν συναλλάσσεται με τους Τραπεζίτες-«Φρονιμίτες» της Διαπλοκής αλλά ενδιαφέρεται να ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ τη ΜΑΓΙΑ Της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, αυτή εντέλλεται επειγόντως να σταματήσει την αιμορραγία ΤΩΡΑ. Η Πατρίδα ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ από τη νέα γενιά και το πρώτο μέλημα της Ηγεσίας που πονά την Πατρίδα είναι να ανακόψει τον κίνδυνο αυτή να καταστεί διασωληνωμένη επ’ άπειρον, δηλαδή εγκεφαλικά νεκρή.
Ευθύνη της Ηγεσίας είναι να πείσει και όχι να «ψήσει», να εμπνεύσει και όχι να παραμυθιάσει ότι η προοπτική της Πατρίδας είμαστε όλοι εμείς που την αγαπάμε περισσότερο από το εγώ μας και την τσέπη μας.
Εμείς που δεν συμμετείχαμε στο πάρτι της διαπλοκής και της νομής εξουσίας, εμείς που όταν συναντήσαμε τα «κομματικά λαμόγια», κάθε λογής και εκτροφής, δεν φύγαμε, δε λακίσαμε, αλλά δώσαμε με λογισμό και όνειρο τον Αγώνα τον Καλό, θέτοντας τη Διαφωνίας μας προς κρίση από την ίδια την Κοινωνία, έχοντας απέναντί μας το σύνολο σχεδόν των κομματικών σχηματισμών. Εμείς, όλοι εμείς που δε συμμετείχαμε στο πάρτι της μίζας, της διαφθοράς, των «4εποχών» και του διακομματικού οχετού του Αϊλάϊνερ.
Εμείς όλοι άνθρωποι του λαού, που σπουδάσαμε με χίλιες δυο δυσκολίες, χωρίς μπαμπάδες ή μπαρμπάδες φραγκάτους, εμείς που δεν τα βρήκαμε έτοιμα, εμείς είμαστε η μαγιά που θα φουσκώσει τη ζύμη της Πατρίδας που Ανασταίνεται.
Ο Δρόμος της Φυγής είναι οικειοθελής ευνουχισμός από τις ρίζες και η ομιλία του Άγγελου Σικελιανού προς τους Νέους επίκαιρη όσο ποτέ μας προτείνει την επιστροφή στη Γη και το Λαό, στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας, στο βαθύτερο ιστορικό μας εαυτό, τον Απόλλωνα αλλά και το Διόνυσο, το Φαναριώτη αλλά και τον Ακρίτα, τον Καραϊσκάκη αλλά και τον Καποδίστρια, το Βελουχιώτη αλλά και το Γληνό. Από κει θα αντλήσουμε δυνάμεις, σχέδια, πρωτοβουλίες.
Δεν είναι ΟΛΑ μαύρα, δεν είναι ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ, δεν είναι ΟΛΟΙ το ΙΔΙΟ. Γιατί Δεν Είμαστε αυτό που δηλώνουμε, αλλά αυτό που πράξαμε και αυτό που συνεχίζουμε να πράττουμε.
Η Φυγή δεν είναι επιλογή. Μένουμε εδώ, χωρίς να παραμένουμε θεατές «στο θάλαμο δημιουργικής αναμονής» του αθηναϊκού Τηλεοπτικού Πριγκιπάτου.
Η Πολιτική Ηγεσία του 2011 θα φέρει τεράστιες ευθύνες, εάν δεν ανακόψει τώρα την αιμορραγία των νέων ανθρώπων στο εξωτερικό που η ίδια προκάλεσε. Οι Εκροές κεφαλαίων αποκαθίστανται, οι Εκροές της επιστημονικής αφρόκρεμας της χώρας αφήνει το σκάφος της χώρας, χωρίς κινητήρα με ανοιχτές πληγές-οπές στα πλευρά του.
Πριν βρούμε λοιπόν τον επόμενο Καπετάνιο για το σκάφος που βυθίζεται, φρόνιμο θα είναι να κρατήσουμε τους Μάστορες που θα κλείσουν τις οπές και θα κωπηλατήσουν μέχρι το πρώτο απάνεμο λιμάνι.
http://www.elzoni.gr/
