«Τα σχέδια που καταστρώνονται για την αρμονική ανάπτυξη της οικονομίας ήλθαν...
αντιμέτωπα με τα σφάλματα πού έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην Εθνική οικονομία». Πόσο τετριμμένη ακούγεται μια τέτοια δήλωση. «Τα οικονομικά σχέδια πρέπει να ανταποκρίνονται στις επιτακτικές ανάγκες της ανάπτυξης». Αντιληφθήκατε σε αυτές τις δύο δηλώσεις κάποια πρόταση για επίλυση των προβλημάτων;- -Μήπως μου εξηγήσανε κάτι και δεν το πήρα μυρωδιά;
- -Μήπως με μεταστρέφουν σιγά σιγά; Πώς γίνεται η ενεργητικότητά μου να γίνεται παθητικότητα;
- -Μήπως η μέριμνά μου για ενημέρωση έχει στραφεί στο πώς πήδηξε ο Στρος Καν;
- -Μήπως σκέψεις και λόγια με την κατάλληλη επεξεργασία μετατρέπονται σε οπτικές εικόνες που αλλοιώνουν την πραγματικότητα;
- -Μήπως αυτός ο απορρέων οχετός μας «ιδρυματοποιεί»;
- -Μήπως οι ψυχικές μας βλάβες μας αποδεσμεύσουν από οποιονδήποτε συναισθηματικό δεσμό με τους συνανθρώπους μας και επικρατήσει πάλι ο κανιβαλισμός;
Νοιώθω να βρίσκομαι σε μεγάλη απομόνωση και προσπαθώ με τεχνάσματα να ξεφύγω από το αίσθημα της απόρριψης. Λυπάμαι, αλλά νοιώθω αβοήθητος μέσα σε αυτήν την μάστιγα της αδιαφορίας. Και, προσέξτε, δεν μιλάμε για μια κατάσταση Deja-vu [κατάσταση μνημονικής πλάνης, κατά την οποία νομίζει κανείς ότι κάτι πού ζει τώρα το έζησε και στο παρελθόν]. Όχι! «Είναι χρόνια η ίδια η κολόνια»!Του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
