Δυστυχώς όμως μια από τις λανθασμένες κυρίαρχες αντιλήψεις είναι ότι τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι επικίνδυνα, μια αντίληψη η οποία οδηγεί στο ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό τον ανθρώπων αυτών. Είναι αποδεδειγμένο ότι το άτομο που πάσχει από σχιζοφρένια αποτελεί κατά κύριο λόγο κίνδυνο για τον ίδιο του τον εαυτό. Τα στατιστικά στοιχεία υποστηρίζουν ότι το άτομο που πάσχει από σχιζοφρένια μπορεί να γίνει επικίνδυνο μόνο κατά τη διάρκεια ψυχωτικού επεισοδίου και χωρίς τη σωστή φαρμακευτική αγωγή.
Για κάποιον που πάσχει από σχιζοφρένια θα ήταν σχεδόν αδύνατο να προσχεδιάσει ένα έγκλημα διότι τα...
ίδια τα συμπτώματα της σχιζοφρένιας δεν το επιτρέπουν. Οι ψευδαισθήσεις και η χάλαση συνειρμού παρεμποδίζει τη ροή της σκέψης και συνεπώς και τη δημιουργία ενός πολύπλοκου πλάνου ενός προμελετημένου εγκλήματος.
Ο περιβόητος κατά συρροή δολοφόνος Ted Bundy, ο Charles Manson όπως και πολύ άλλοι που έχουν διαπράξει εγκλήματα έχουν διαγνωστεί με αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας (ASPD). Η λέξη αντικοινωνικός όπως συνήθως χρησιμοποιείται στην καθομιλούμενη έχει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα από το κλινικό νόημα της λέξης βάση του DSM. Στη καθομιλούμενη αντικοινωνικός θεωρείται αυτός που είναι εσωστρεφείς, λιγομίλητος και χαρακτηρίζεται από τη δυσκολία του στο να κάνει σχέσεις. Αντίθετα η αντικοινωνική προσωπικότητα ως ψυχιατρικός όρος ορίζεται από την αδυναμία του ατόμου να αντιληφθεί την έννοια τον τύψεων και από πλήρη αδιαφορία για τα συναισθήματα τον άλλων. Δεν αντιλαμβάνεται την άξια της ανθρώπινης ζωής και έχει αδυναμία να υποταχτεί στις κοινωνικές νόρμες. Τα άτομα αυτά αντιλαμβάνονται την έννοια του σωστού και του λάθους, αυτό δεν τους εμποδίζει από το να ακολουθήσουν της βίαιες τάσης τους. Η συμπεριφορά τους προς τους άλλους χαρακτηρίζεται από χειριστικότητα και εκμετάλλευση.
Όπως αναφέρει και η Anne Rule (2000) στο βιβλίο της για την ιστορία του Ted Bundy, αυτά τα άτομα έχουν την ικανότητα να είναι φαινομενικά υπερβολικά γοητευτικά και κοινωνικά. Μπορούν να είναι ο καλύτερος φίλος η ο ευχάριστος γείτονας. Λόγω της ικανότητας τους να χειρίζονται τους γύρω τους έχουν την μπορούν να μεταμφιέζουν τη διαταραχή τους.
Αυτή η διαταραχή δεν μπορεί να εντοπιστεί εύκολα με μια απλή ψυχιατρική συνέντευξη ρουτίνας, όπως αυτή που υποβάλλεται κάποιος με σκοπό να ξεκινήσει να εργάζεται στο δημόσιο. Αυτές οι προσωπικότητες που από τη φύση τους έχουν και ηγετικές τάσεις μπορούν λόγο έλλειψης έλεγχου να είναι πολιτικοί, αστυνομικοί, καθηγητές και διευθυντές πολυεθνικών που αποφασίζουν για το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων.
Γράφει η Παρασκευή Πάλμου
(MSc Clinical Psychology)
