διαπιστώσει ότι η εξελικτική διαφοροποίηση των ανθρώπων από τους χιμπατζήδες πιθανότατα εμφανίστηκε πριν, περίπου, 8 εκατομμύρια χρόνια και όχι πριν 5 εκατομμύρια χρόνια που είναι η ευρέως αποδεκτή εκτίμηση.
Το συμπέρασμα αυτό βασίζεται σε ένα νέο στατιστικό μοντέλο που αναπτύχθηκε από τον Martin και οι συνεργάτες του.
Ο Robert Martin υποστηρίζει ότι για να προσδιορίσει κανείς χρονικά το πότε εμφανίζεται ένα είδος, δεν αρκεί μόνο να συγκρίνει το DNA συναφών ζώων. Αν το έκανε, θα μπορούσε να αποκτήσει μια σαφή εικόνα του τρόπου με τον οποίο εξελίχθηκαν τα κοινά γονίδια των ζώων οδηγώντας στη γένεση νέων ειδών, όμως αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να προσδιορίσει και το πότε χρονικά εμφανίζεται ένα είδος.
Ο μόνος ασφαλής τρόπος για να λάβουμε αυτή την πληροφορία, σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο, είναι μέσα από την εξέταση απολιθωμάτων θηλαστικών που εξαφανίστηκαν πριν από πολύ καιρό σε συνδυασμό με την αξιοποίηση δεδομένων από τα θηλαστικά που ζουν σήμερα και από το DNA τους.
Δουλεύοντας με μαθηματικούς, ανθρωπολόγους και μοριακούς βιολόγους, ο Martin από καιρό προσπαθούσε να ενσωματώσει την εξελικτική πληροφορία που προέρχεται από γενετικό υλικό σε διάφορα είδη με τα απολιθώματα, για να πάρει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Η σύγκριση του DNA ανάμεσα σε μέλη σχετικών ζώων μπορεί να προσφέρει μια σαφή εικόνα του πώς εξελίχθηκαν τα κοινά γονίδια με την πάροδο του χρόνου, δίνοντας έτσι αφορμή για ένα νέο και ξεχωριστό είδος, όπως εξήγησε ο Martin. Τέτοια μοριακή πληροφορία δεν καταλήγει σε ένα χρονοδιάγραμμα που να δείχνει πότε συνέβη η τυχόν γενετική απόκλιση.
 |
Κρανίο του σαχελάνθρωπου του Τσαντ |
Τα απολιθώματα είναι η μοναδική άμεση πηγή πληροφοριών σχετικά με τα είδη που έχουν εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό καθώς και την εξέλιξή τους, τονίζει ο Μάρτιν και οι συνεργάτες του, όμως μεγάλα χάσματα στα απολιθώματα μπορεί να κάνει αυτές τις πληροφορίες δύσκολο να ερμηνευθούν. Για μια γενιά, οι παλαιοντολόγοι εκτιμούσαν την ανθρώπινη καταγωγή και προέλευση 6.000.000 χρόνια πριν.
Η εκτίμηση στηρίζεται σε ένα λεπτό και πολύ αρχαίο απολίθωμα
Με την εξέταση όλων των πρωτευόντων σημερινών ειδών, όλων των γνωστών απολιθωμάτων των πρωτευόντων θηλαστικών και τη χρήση στοιχείων DNA, τα υπολογιστικά μοντέλα των ειδικών δείχνουν ένα μεγαλύτερο εξελικτικό χρονοδιάγραμμα. Η νέα ανάλυση λαμβάνει υπόψη τα χάσματα (κενά) στα απολιθώματα και συμπληρώνει τα κενά με στατιστικό τρόπο.
Ένα παράδειγμα είναι ένα απολίθωμα κρανίου που βρέθηκε στο Τσαντ (Κεντρική Αφρική) πριν μερικά χρόνια. Το απολίθωμα, που ονομάστηκε tchadensis Sahelanthropus (Σαχελάνθρωπος του Τσαντ) με το παρατσούκλι Toumaο (που σημαίνει "ελπίδα της ζωής" στην τοπική γλώσσα Γκόραν), παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον γιατί έχει πολλά ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Δεν υπήρχε δε συναίνεση για το πώς να ταξινομηθεί τούτη η ανακάλυψη κυρίως διότι το απολίθωμα είναι περίπου 7 εκατομμυρίων ετών, πολύ πέρα από το αποδεκτό χρονικό πλαίσιο για την ανθρώπινη εξέλιξη.
Σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση, ο Toumaο θα ενέπιπτε στο χρονικό διάστημα μετά τη διάσπαση της ανθρώπινης καταγωγής από τους χιμπατζήδες, λέει ο Martin.
Η νέα προσέγγιση για την χρονολόγηση της εξελικτικής ιστορίας βασίζεται σε ένα παλαιότερο έργο του Μάρτιν και των συνεργατών του. Το 2002, δημοσίευσε ένα άρθρο στο Nature που υποστηρίζει ότι ο τελευταίος κοινός πρόγονος των πρωτευόντων θηλαστικών του σήμερα, έζησε περίπου πριν 85 εκατομμύρια χρόνια.Αυτό σημαίνει ότι για 20 εκατομμύρια χρόνια προτού εξαφανιστούν οι δεινόσαυροι, ζούσαν οι πρώτες μορφές των πρωτευόντων θηλαστικών, όπως επίσης και αναπτύσσονταν.
Αυτή η άποψη αμφισβήτησε την αποδεκτή θεωρία ότι τα πρωτεύοντα θηλαστικά καθώς και άλλα θηλαστικά στην πραγματικότητα δεν ζούσαν στον πλανήτη όταν οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν.
