Το ίδιο το γεγονός, ίσως είναι ελάσσονος σημασίας για άτομα πέρα από την επιστημονική κοινότητα. Τι γίνεται όμως όταν η συγγραφή του εν λόγω πονήματος είναι ένα έργο ενενήντα ετών;
Πράγματι, ήταν το 1921 όταν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Σικάγου αποφάσισαν και ξεκίνησαν τη συγγραφή λεξικού για την ασσυριακή, βασισμένοι σε πινακίδες σφηνοειδούς γραφής, ευρήματα από θέσεις μιας μεγάλης γεωγραφικής έκτασης που καλύπτει τις σημερινές χώρες Ιράν, Ιράκ, Συρία και Τουρκία. Με τα μέσα της εποχής - γραφομηχανές, πρωτόγονα μηχανήματα, βιβλιογραφικά δελτία - η δουλειά προχωρούσε αργά αλλά σταθερά.
Καθώς περνούσαν οι δεκαετίες, τα μέλη της επιστημονικής ομάδας αύξαναν και πλήθαιναν: στους Αμερικανούς προστίθενται ειδικοί από τη Βιέννη, το Παρίσι, την Κοπεγχάγη, την Ιερουσαλήμ, το Βερολίνο, το Ελσίνκι, τη Βαγδάτη και το Λονδίνο. Ο αγώνας είναι τόσο για τον συνεχή επαναπροσδιορισμό του ζητούμενου όσο και για την ανανέωση των μεθόδων έρευνας όσο ο κόσμος περνά από την μηχανική στην ψηφιακή εποχή. Το αποτέλεσμα; Είκοσι ένας τόμοι αφιερωμένοι στα αρχαία ακκαδικά, των οποίων η ασσυριακή αποτελούσε διάλεκτος, όπου η γλώσσα δεν αποτυπώνεται ξερά ως σειρά λέξεων αλλά αποτελεί ένα παράθυρο στον πολιτισμό εκείνων που την παρήγαγαν.Σύμφωνα όμως με τους επιστήμονες, το παράθυρο αυτό επιτρέπει να καταλάβουμε καλύτερα και τους ίδιους τους εαυτούς μας. Συναισθήματα απόλυτα αναγνωρίσιμα – πόνος, θυμός, χαρά, έρωτας, άγχος – αλλά και καταστάσεις – η διαφθορά και το ψέμα της εξουσίας, η επίσημη ιστορία και η ανεπίσημη έκφραση των γεγονότων, η αναζήτηση της αλήθειας - σε μια γλώσσα που μιλήθηκε τελευταία το 100 μ.Χ. Όλα αυτά είναι από τώρα διαθέσιμα σε όλους μέσα από τον ιστότοπο του λεξικού (Chicago Assyrian Dictionary).
Aκόμη όμως και μετά από ενενήντα χρόνια, η δουλειά δεν έχει ουσιαστικά τελειώσει. Η αποκάλυψη όλο και περισσότερων πινακίδων σημαίνει ότι το λεξικό καθίσταται πεπερασμένο ακόμη και με την ολοκλήρωσή του, και έτσι θα πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς. Σύμφωνα με τον ερευνητή R. Biggs, ο οποίος εργαζόταν πενήντα χρόνια για το λεξικό, « Πάντα έβλεπες φως στο τέλος του τούνελ. Αλλά το τέλος του τούνελ συνέχιζε να πηγαίνει όλο και πιο μακριά».
Πηγή: arxaiologia.gr
