Το είδα στα ματάκια του που είχαν σκοτεινιάσει…
Το είδα στα χειλάκια του που ‘χαν το
γέλιο χάσει…
Στον τόνο της φωνούλας του που έβγαινε
με βία…
Στο ύφος που ‘χε το βαρύ, σα να ‘ταν σε κηδεία…
‘’Πήρα στους ώμους’’, έλεγε, ‘’τις αμαρτίες άλλων’’
‘’τι το ‘θελα’’, σκεφτότανε, ‘’θα ‘χα θολώσει μάλλον…’’
‘’Είκοσι μήνες πάλεψα για να σωθεί η χώρα’’
έλεγε και σκεφτότανε ‘’τι ψέμα λέω τώρα…’’
‘’Και επανήλθα σήμερα’’, έλεγε, ‘’με προτάσεις’’
‘’μα εσύ κακούργε Σαμαρά’’, σκεφτόταν, ‘’θα με σκάσεις!’’
‘’Να δίνω μάχες’’, έλεγε, ‘’έμαθα στη ζωή μου’’
‘’Πάλι τους λέω ψέματα’’, σκεφτότανε, ‘’Ντροπή μου !’’
‘’Ας αντιμετωπίσουμε μαζί, αυτή όλη την κρίση’’
έλεγε και σκεφτότανε ‘’Εγώ τα έχω φτύσει…’’
‘’Κι ας αναλάβουμ’ όλοι μας’’, έλεγε, ‘’την ευθύνη’’
‘’Πώς και δεν έκανα σαρδάμ ;’’, σκεφτόταν, ‘’Έχω μείνει!’’
‘’Θα συνεχίσω’’, έλεγε, ‘’εγώ στον ίδιο δρόμο’’
‘…στο δρόμο της καταστροφής’’, σκεφτότανε με τρόμο.
‘’Και την κυβέρνηση εγώ ξανά θα σχηματίσω’’
έλεγε και σκεφτότανε ‘’Το παίρνω τώρα πίσω!’’
‘’Και θα ζητήσω’’, έλεγε, ‘’ εμπιστοσύνης ψήφο’’
‘’Την έβαψα!’’, σκεφτότανε, ‘’θ’ αναγκαστώ να γλείφω…’’
‘’Ώρα ευθύνης’’, έλεγε. Σκεφτόταν ‘’Μαύρη ώρα’’.
Μαύρη η ώρα και για μας. Πού πάει αυτή η χώρα ;
Από το group του friendshipiseverything.gr στο facebook
