ο ίσκιος σου, μας σκεπάζει
πατέρα.
Το φως του ήλιου μη μας
ζαλίσει,
πρωτόβγαλτους στη μέρα,
το πρωινό αεράκι να...
μας
δροσίσει.
Προστάτη σε θωρούμε
και αντάμα στου μεσημεριού
το λιοπύρι θα βγούμε.
Διδαχή μας δίνουν το βήμα σου
κι αναπνοή σου,
εικόνισμα
μέσα μας μπαίνει η ζωή σου.
Ο ήλιος σου κι αν φύγει, εμείς δεν φεύγουμε
μας έμαθες ,στη ζέστη του ήλιου να
δουλεύουμε.
Ο ιδρώτας μας τρέχει στο χαραγμένο
από τον ιδρώτα σου αυλάκι,
σʼ αυτή τη δούλεψη θα μας βρει μόνους
και δυνατούς το βραδάκι.
Θα συνεχίσουμε, πίσω από το δικό σου
Χτίσιμο,
για της ιστορίας το στήσιμο.
http://press-gr.blogspot.com/2011/06/blog-post_6849.html
