Κυρία Ακρίτα, σε ποιον πλανήτη θέλετε να διακτινιστούμε; Σε αυτόν του λαϊκισμού;
Της εύκολης δημιουργίας εντυπώσεων; Των «τσιτάτων»; Των συνθημάτων; Ή της ουσίας;Να προτείνω της ουσίας;
Και το προτείνω, διότι από τη «γνωριμία» μου με τα κείμενά σας, φαντάζομαι ότι είστε άνθρωπος της ουσίας και η σταδιοδρομία σας όλα αυτά τα χρόνια έχει αποτυπώσει την ποιότητά σας.
Ξεκινώ επαναλαμβάνοντας ότι ποτέ δεν έβαλα εναντίον της διαμαρτυρίας, το πρώτο άρθρο μου είχε αποκλειστικό σκοπό να τονίσει την ανάγκη να εξάγουμε προτάσεις από την «αγανάκτηση» σε μία στιγμή, κατά την οποία όλοι βλέπουμε καθαρά ότι η κατάσταση στην Ελλάδα «δεν προχωράει».
Είναι περιττό να σας παραπέμψω σε προηγούμενα άρθρα μου στην aixmi.gr που βάλλω κατά των πολιτικών, καθώς επίσης και κατά της νοοτροπίας μας, πολύ πριν θιγούν οι Έλληνες από τους Ισπανούς και κατέβουν στο Σύνταγμα.
Όμως, υπογράμμισα και συνεχίζω να πιστεύω, πολλά από τα συνθήματα που ίσως να μην έχουν φτάσει στ’ αυτιά σας, αλλά έφτασαν στα δικά μου όταν πήγα στο Σύνταγμα,έβαλαν κατά των θεσμών, για τους οποίους ξαναλέω ότι «έχει χυθεί πολύ αίμα».
Ενδεικτικά θα σας πω τη σημερινή προτροπή να «εμποδιστεί η λειτουργία της Βουλής», με την αιτιολογία ότι οι βουλευτές είναι ανθέλληνες.
Μπορεί, βεβαίως, και να είναι ανθέλληνες, όμως, και πάλι κατά την ταπεινή μου άποψη ο αποκλεισμός της Βουλής είναι αποκλεισμός της Δημοκρατίας. Κάτι παρόμοιο έγινε ένα πρωί του Απρίλη του 1967.
Άλλο σύνθημα: «Μια νύχτα μαγική σαν την Αργεντινή να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί», δηλαδή για να καταλάβω, προτρέπουν τη χώρα σε στάση πληρωμών και χρεοκοπία, ώστε να αναγκαστούν ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και οι βουλευτές να φύγουν με ελικόπτερο; Και μείς θα μείνουμε πίσω σε μία χρεοκοπημένη χώρα… χωρίς, συντάξεις, καταθέσεις κτλ… με συγχωρείτε, αλλά εγώ δε θα τους κάνω αυτή τη χάρη!
Σήμερα στη συνέλευση διατυπώθηκε η άποψη ότι «με τις ειρηνικές διαδηλώσεις, δε γίνεται τίποτα»…
Τελευταίο και σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου: πού ήταν οι «Αγανακτισμένοι», πού ήμασταν όλοι μας, όταν γινόταν το πανηγύρι με τα εξοπλιστικά, το Βατοπέδι, το κλείσιμο της Βουλής σε μία νύχτα για να παραγραφούν αδικήματα, οι συντάξεις «Εθνικής Αντίστασης» σε νεογέννητα την εποχή της αντίστασης, τα swaps, οι αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, οι 7.000 μονάδες του Χρηματιστηρίου, τα στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο… θα γέμιζα μία σελίδα απαριθμώντας τα.
Λυπάμαι, κυρία Ακρίτα, αλλά αυτά όλοι τα ξέραμε. Και πρώτοι και καλύτεροι οι δημοσιογράφοι, αλλά τότε η κρίση δε μας είχε ακόμη χτυπήσει την πόρτα, οπότε και δε μας ένοιαζε το λάδωμα στον εφοριακό, το φακελάκι στα νοσοκομεία, η απόδειξη για το φιρμάτο μπλουζάκι ή για τον καφέ και τόσα πολλά άλλα.
Με δεδομένο ότι έστω και αργά η διαμαρτυρία ενάντια σε οτιδήποτε σαθρό είναι θετική, η υπερβολή, η οποία μας χαρακτηρίζει ως λαό σε όλους τους τομείς είναι πλέον επικίνδυνη.
Και το υποστηρίζω αυτό, επειδή πίσω από τη διαμαρτυρία κρύβονται απόψεις που αφορούν το καλύτερο πολίτευμα που διαθέτουμε και ας το έχουμε κακοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια: τη Δημοκρατία, την οποία εσείς η ίδια, κυρία Ακρίτα, υπογραμμίσατε ότι υπηρέτησε με ήθος και η οικογένειά σας. Και την οποία και άλλοι υπηρέτησαν με ήθος ή έστω προσπάθησαν. Εγώ δεν είμαι έτοιμη να χάσω τη Δημοκρατία, αλλά είμαι έτοιμη να αλλάξω ανά πάσα στιγμή αυτούς που την εκπροσωπούν.
Κυρία Ακρίτα, γνωρίζετε καλύτερα από μένα ότι ο Μάης του ’68 ξεκίνησε από τους φοιτητές επειδή τους λογόκριναν στο πανεπιστήμιο. Μία εξέγερση ξεκίνησε για ένα ηθικής τάξεως θέμα. Εμείς πότε στην Ελλάδα κάναμε μία διαδήλωση για την ηθική, την τάξη και την ευνομία; Πότε βγήκαμε στους δρόμους για τα σκάνδαλα;
Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες, τους φοροφυγάδες και τους «τζιπάτους» τους λέγαμε «μάγκες»… και σήμερα απειλούμε τη Δημοκρατία;
Θεωρείτε ειλικρινά ότι αν οι Έλληνες δεν είχαν χάσει ένα μισθό το χρόνο, θα ήθελαν να αλλάξει οτιδήποτε παρότι γνώριζαν ότι στις πλάτες τους κάποιοι έβγαζαν δισ.;
Με εκτίμηση
Κλειώ Νικολάου
