- Πόσο πάει η φιλοσοφία;
- Πέντε ευρώ!
- Α, πολλά είναι!...
- Κάτσε, κάτσε! Τρία!
- Τρία ευρώ; Τι λες καλέ; Ή δύο ή φεύγω!
- Εντάξει, εντάξει. Πάρτη(ν).
Αυτός φαίνεται ότι είναι ο διάλογος που θα ‘πρεπε, κατά την ελληνική Πολιτεία, να γίνεται έξω από την Ακαδημία των Αθηνών. Αλλιώς δεν εξηγείται πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένα πολυεθνικό παράνομο παζάρι έξω από το ομορφότερο κτίριο του κέντρου της πόλης. Εδώ και ένα χρόνο περίπου είναι καθεστώς. Οι λαθρομετανάστες συγκεντρώνουν την πραμάτεια τους και την απλώνουν σε κουρελούδες πάνω στον πεζόδρομο.
Δίπλα ακριβώς από την Ακαδημία. Κάτω ακριβώς από το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου. Απέναντι ακριβώς από το άγαλμα του Απόλλωνα κιθαρωδού. Και τα δύο αγάλματα είναι έργα του κλασικού γλύπτη Λεωνίδα Δρόση, που ήταν δάσκαλος του Γιαννούλη Χαλεπά.
Για τα υπόλοιπα σας παραθέτω στοιχεία από την επίσημη ιστοσελίδα της Ακαδημίας:
«Το μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών έχει πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο, ο οποίος εκτελέσθηκε στο διάστημα της δεκαετίας του 1870 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1880. Το μεγαλύτερο μέρος του διακόσμου αυτού είναι έργο του γλύπτη Λεωνίδα Δρόση (1843-1884), Καθηγητή στο Σχολείον Tεχνών, όπως ονομαζόταν τότε το Πολυτεχνείο, ο οποίος είχε σπουδάσει με υποτροφία του Σίμωνος Σίνα στο Mόναχο και στη Δρέσδη.
H κυριότερη γλυπτική διακόσμηση ευρίσκεται στο αέτωμα των προπυλαίων της Ακαδημίας. Πρόκειται για την ολόγλυφη παράσταση της γέννησης της Αθηνάς. H αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένη πολυπρόσωπη αυτή σύνθεση σε σχέδιο του μεγάλου Αυστριακού ζωγράφου Karl Rahl είναι έργο του Δρόση, και απέσπασε το πρώτο βραβείο στην έκθεση της Βιέννης το 1872».
Τι θα περιμένατε να δείτε όταν διαβάζετε όλη αυτή την περιγραφή; Λογικά ένα προσεγμένο κτίριο, με όμορφα λουλούδια να το στολίζουν, κόσμο να μπαινοβγαίνει στο κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης και τουρίστες να φωτογραφίζονται πάνω στα σκαλιά του κεντρικού κτιρίου.
Τι θα περιμένατε αν διαβάζατε μια παρόμοια περιγραφή για ένα μνημείο, και δη μια αντίστοιχη Ακαδημία, στη Βιέννη ή στη Ρώμη; Όλα να είναι προσεγμένα, να επικρατεί σεβασμός και όλα να είναι, έξω από το κτίριο τουλάχιστον, καθαρά!
Δυστυχώς, στην δική μας περίπτωση, το κτίριο της Ακαδημίας ούτε καθαρό περίβολο έχει, ούτε ωραία εικόνα παρουσιάζει και κατά τη διάρκεια του παράνομου παζαριού αλλά και μετά. Αν θέλεις να κάτσεις έξω από το κτίριο και να απολαύσεις την ομορφιά της αρμονίας, έπαιξες κι έχασες! Δεν μπορείς να σταθείς ούτε λεπτό, αφού όλα είναι καλυμμένα από ανυπόφορη δυσωδία! Οι λαθρομετανάστες, που είναι όλη τη μέρα εκεί, χρησιμοποιούν τον κήπο και τα αγάλματα ως προκάλυμμα για να κάνουν τις φυσικές τους ανάγκες!Τίθεται θέμα δημόσιας Υγείας, ακόμα και έξω από την Ακαδημία στην Ελλάδα; Κι όμως… Εκτός κι αν όλη αυτή η κατάσταση είναι πια μια σημειολογική αναφορά.
Αν πάλι θέλεις να κάνεις τη βόλτα σου γύρω από το συγκρότημα της Ακαδημίας, «την πάτησες»! Είσαι αναγκασμένος να προσπαθήσεις να υπερπηδήσεις τα εμπορεύματα των λαθρομεταναστών, που είναι στημένα με έναν ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο, λες και είναι φυσικά εμπόδια. Αν αποφασίσεις να περάσεις ανάμεσα από το παζάρι, δείχνοντας ότι δεν σε ενδιαφέρει να αγοράσεις, πρέπει να είσαι αποφασισμένος ότι μπορεί να δυσαρεστήσεις τους «εμπόρους» αφού δεν τους αρέσει να ξεβολεύονται και να αγνοείς ότι εκείνοι «έπιασαν» το χώρο… πριν από σένα!
Το γεγονός δε, ότι όλα αυτά τα προϊόντα είναι σε χαμηλότατες τιμές και «χτυπούν» κατευθείαν τον καταστηματάρχη που πληρώνει εφορία και υπαλλήλους σ’ έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Πριν αρκετό καιρό, απογοητευμένη που δεν μπορούσα να κάτσω στην Ακαδημία αφού η βρώμα και η δυσωδία ήταν πάνω από τα επιτρεπτά όρια, κατευθύνθηκα προς τον Πεζόδρομο της Κοραή, απέναντι από την Ακαδημία. Είδα δυο αστυνομικούς, νέους στην ηλικία, που έκαναν τη βάρδια τους στην πλατειά Κλαυθμώνος. Φυσικά, δεν είχαν εντολή να είναι στην Ακαδημία… Τους ρώτησα γιατί αφήνουν να γίνεται αυτό το παζάρι μπροστά στην Ακαδημία. Η απάντηση που μου έδωσαν: «Αν έστηνες εσύ έναν πάγκο και πουλούσες ό,τι ήθελες, εμείς θα ήμασταν υποχρεωμένοι να σε συλλάβουμε αφού δεν έχεις άδεια μικροπωλητή. Αυτούς δεν μπορούμε ούτε να τους ακουμπήσουμε! Είναι προστατευόμενο είδος…».
Προφανώς, για την ελληνική Πολιτεία ανθρωπισμός και πολυπολιτισμός σημαίνει ανοχή κάθε παράλογου και «καπέλωμα» της ομορφιάς. Άλλωστε, ίσως όλο αυτό το «γιουσουρούμ» να είναι μια ευχάριστη αλλαγή εικόνας έξω από το παράθυρο του Προέδρου της Ακαδημίας! Ίσως γι’ αυτό δεν έχει γίνει ούτε ένα διάβημα για την τωρινή θλιβερή κατάσταση από τους ίδιους τους Ακαδημαϊκούς…
Το δε πολυεθνικό παζάρι που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση μετά τις ευρωεκλογές, ακόμα οργανώνεται. Μπορεί να κόλλησε κι αυτό στα γρανάζια της γραφειοκρατίας…
* Η Φωτεινή Αναστασίου είναι υποψήφια Διδάκτωρ Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
