Η αμερικανική κουλτούρα είναι μια νεανική κουλτούρα. Την ορίζουν οι τρόποι ψυχαγωγίας όπως είναι η μουσική ροκ, το σεξ, τα βίαια βιντεοπαιχνίδια, ο αθλητισμός, και οι τηλεοπτικές εκπομπές ρεάλιτι. Αυτού του είδους η κουλτούρα έχει σχηματίσει τον αμερικανικό τρόπο ζωής, και στη συνέχεια μεταδόθηκε σε ολόκληρο σχεδόν τον υπόλοιπο κόσμο. Υπάρχουν μάλιστα σοβαρές ενδείξεις που θέλουν την αραβική νεολαία, ακόμη και αυτήν του Ιράν, να ανυπομονεί να απελευθερωθεί, έτσι ώστε να μπορεί να συμμετέχει κι αυτή στη κουλτούρα του πορνό και της ροκ.
Η προηγούμενη κουλτούρα που χαρακτήριζε την Αμερική, αυτή μιας κυβέρνησης που λογοδοτεί, της ευνομίας του κράτους, της συντεταγμένης πολιτείας, του σεβασμού προς τις αρχές των πολιτών, του τεκμηρίου της αθωότητας κλπ. έχει πλέον εκτροχιαστεί. Πολλοί Αμερικανοί, κυρίως νέοι, δεν έχουν ιδέα του τι έχασαν, επειδή ακριβώς δεν γνωρίζουν τι είχαν.
Πρόσφατα έγραψα ένα άρθρο σχετικά με τη σύλληψη του Strauss-Kahn, αναφέροντας ότι στη περίπτωση του δεν λειτούργησε το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο παραβιάστηκε από την αστυνομία, και τα ΜΜΕ, και πως ο άνθρωπος καταδικάστηκε πολύ πριν δικαστεί.
Από τα σχόλια και τις απαντήσεις των αναγνωστών, αντιλήφθηκα ότι πάρα πολύς κόσμος αγνοεί την αρχή της αθωότητας που ισχύει μέχρι κάποιος να καταδικαστεί από δημόσιο δικαστήριο. Όπως μάλιστα μου έγραψε ένας αναγνώστης χαρακτηριστικά: «Αν δεν ήταν ένοχος δεν θα τον κατηγορούσαν».
Άλλοι πάλι παρεξήγησαν, ότι επειδή μίλησα για το τεκμήριο της αθωότητας, πιστεύω σώνει και καλά πως ο Strauss-Kahn είναι αθώος. Κάποιοι με κατηγόρησαν ότι μισώ τις γυναίκες, και μου έκαναν μαθήματα φεμινισμού. Αποδείχθηκε ότι πάρα πολλές Αμερικανίδες ξέρουν τα πάντα γύρω από τις αρχές του φεμινισμού, αλλά αγνοούν παντελώς τις νομικές αρχές που αποτελούν και το θεμέλιο της κοινωνίας μας.
Μερικοί (άρρενες) μπέρδεψαν το συλλογισμό μου περί της αρχής της αθωότητας με την υπεράσπιση του Strauss-Kahn, ενώ ακόμη και όσοι ήξεραν τι λέω, δεν έδειξαν να νοιάζονται για την ενοχή του η μη. Οι δεξιοί επιχαίρουν επειδή ο κατηγορούμενος είναι σοσιαλιστής, και είχε μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές τη μαριονέτα των ΗΠΑ Sarkozy. Στη περίπτωση του Sarkozy, οι ΗΠΑ βρήκαν επιτέλους ένα Γάλλο πρόεδρο που δεν πολυενδιαφέρεται για την αυτονομία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του. Και με μάλωσαν πως δεν καταλαβαίνω, ότι αν τυχόν χάσουμε τον Sarkozy, τότε οι Γάλλοι θα επανέλθουν στα παλιά, αρνούμενοι να ταυτιστούν μαζί μας σε εισβολές κρατών, όπως τότε με το Ιράκ του Saddam Hussein. Ενώ σήμερα, κάνουν ότι τους πούμε στη Λιβύη. Γιατί λοιπόν να βάζω κάποια γελοία και αφηρημένη αρχή, όπως αυτή του τεκμηρίου της αθωότητας, επάνω από τα εθνικά μας συμφέροντα, που χρειάζονται την υποστήριξη της Γαλλίας στους διάφορους πολέμους μας;
Από την άλλη, οι αριστεροί αποδείχθηκαν εξίσου αδιάφοροι όσον αφορά στην αρχή της αθωότητας. Όπως οι δεξιοί, έτσι και αυτοί θέλουν να δουν το αίμα του Strauss-Kahn να ρέει, επειδή πρόκειται για ένα πλούσιο μέλος του διεθνούς κατεστημένου, που ως διευθυντής του ΔΝΤ ξεζουμίζει τους φτωχούς της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, και της Ισπανίας, κάνοντάς τους να πληρώσουν για τα σφάλματα των εκατομμυριούχων αφεντικών. Ποιο τεκμήριο της αθωότητας και σαχλαμάρες; Πως θα μπορούσε ένα μέλος του πανίσχυρου κατεστημένου να είναι αθώο; Κάποιος μάλιστα με κατηγόρησε ως οπαδό του… Reagan, που προσπαθώ να υπερασπιστώ τους πλούσιους εγκληματίες!
Κανένας όμως φεμινιστής, δεξιός, ή αριστερός, δεν κάθισε να σκεφτεί το ότι αφού ένας πανίσχυρος άνθρωπος σαν τον Strauss-Kahn στερείται του δικαιώματος της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, τι θα συνέβαινε αν στη θέση του ήταν αυτός;
Η ανεξαρτησία της σκέψης είναι ένα νόημα με το οποίο πάρα πολλοί Αμερικανοί έχουν πάρει διαζύγιο. Κάποιοι θέλουν ένα συναισθηματικό μασάζ, να ακούνε μόνο αυτά που θέλουν να ακούν. Ξέρουν δηλαδή από πριν τι σκέφτονται. Η δουλειά, λένε, του αρθρογράφου είναι να επιβεβαιώνει τις δικές τους αντιλήψεις και τα δικά τους πιστεύω. Κι αν δεν το κάνει, τότε χαρακτηρίζεται κομμουνιστής, φασίστας, ή πράκτορας του κατεστημένου. Και όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται περί λέρας.
Δυστυχώς, ο σεβασμός απέναντι στην αλήθεια έχει καταρρεύσει προ πολλού, και μάλιστα έχει συμπαρασύρει τα πάντα μαζί του.
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=24931
