Την ώρα που ο πόλεμος στη Λιβύη εντείνεται, και το ΝΑΤΟ κάθε άλλο παρά επιτυγχάνει τους σκοπούς του, η Συμμαχία αναζητεί νέα κόλπα προκειμένου να επεκτείνει το φάσμα των επιχειρήσεων, και να προσελκύσει νέα και φρέσκα στρατεύματα.
Την Τετάρτη, συνεδρίασαν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ, με σκοπό να συζητήσουν τις εξελίξεις στη Λιβύη και να πιέσουν τις χώρες μέλη να συμμετάσχουν ακόμη πιο ενεργά. Αν και η συνάντηση έγινε κεκλεισμένων των θυρών, δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως οι συγκεκριμένες χώρες που δέχτηκαν πιέσεις (Γερμανία, Πολωνία, Ολλανδία, Ισπανία, και Τουρκία) προθυμοποιήθηκαν να δεσμευτούν περαιτέρω.
Μέχρι σήμερα, το ΝΑΤΟ έχει πραγματοποιήσει πάνω από 10.000 αεροπορικές επιθέσεις εναντίον λιβυκών στόχων, με τις πιο καταστροφικές μόλις τη περασμένη εβδομάδα. Αυτό που πλέον έχει ξεκαθαρίσει πέραν κάθε αμφιβολίας, είναι ότι παρά τα όσα λένε οι αξιωματούχοι, ο πραγματικός στόχος είναι ο Λίβυος ηγέτης Μ. Καντάφι.
Κάτι τέτοιο παραδέχτηκε άλλωστε σε συνέντευξή του στο CNN ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ που ήθελε να παραμείνει ανώνυμος. Όπως είπε, ο Καντάφι αποτελεί νόμιμο στόχο των επιχειρήσεων εναντίον της Λιβύης.
Αυτή όμως η λογική πάσχει. Η Απόφαση υπ. αριθ. 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έδωσε το πράσινο φως στην Νατοϊκή επίθεση, διευκρινίζει πως ο μοναδικός σκοπός είναι η επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων επάνω από τη Λιβύη, και η προστασία του άμαχου πληθυσμού της.
Αυτό επιτεύχθηκε ήδη από τις πρώτες μέρες της επέμβασης. Το ΝΑΤΟ όμως δεν ικανοποιήθηκε, και έτσι πέραν της λιβυκής αεροπορίας και των εγκαταστάσεών της, άρχισε να βομβαρδίζει διάφορους στόχους, ισχυριζόμενο ότι το κάνει για τη προστασία των αμάχων. Μέχρι σήμερα όμως, κανένας δεν μπόρεσε να υπολογίσει ποιος προκάλεσε περισσότερες απώλειες στους Λίβυους αμάχους, ο Καντάφι, οι επαναστάτες, ή το ίδιο το ΝΑΤΟ;
Επίσης, παρά τη σαφή απαγόρευση του Σ.Α. του ΟΗΕ, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ήδη δραστηριοποιούνται στη Λιβύη χερσαίες δυνάμεις. Οι επιχειρήσεις των ελικοπτέρων δεν αποτελούν μυστικό, και αυτό δείχνει πως βρισκόμαστε ένα μόλις βήμα πριν από μια μεγάλη χερσαία επίθεση.
Παρά τη μεγάλη υποστήριξη από πλευράς ΝΑΤΟ, οι επαναστάτες δεν μοιάζουν ικανοί, ή μάλλον δεν θέλουν (ή και τα δυο), να ξεκινήσουν μια κύρια επίθεση εναντίον των δυνάμεων του καθεστώτος. Έτσι όλο το βάρος της σύγκρουσης συνεχίζει να πέφτει στους ώμους ενός (όλο και πιο κουρασμένου) ΝΑΤΟ.
Την ίδια ώρα, το καταπονημένο καθεστώς του Καντάφι συνεχίζει να ελέγχει την Τρίπολη. Αν συνεχίσει έτσι, τότε λογικά το ΝΑΤΟ θα κηρύξει όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας ως «μάχιμους εχθρούς», και άρα θα τους καταστήσει νόμιμους στόχους για βομβαρδισμό. Το τι θα ακολουθήσει σε μια τέτοια περίπτωση, είναι επικίνδυνο ακόμη και να το φανταστούμε.
Η όλη κατάσταση αποδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Την πλήρη ανικανότητα του ΝΑΤΟ να πετύχει τους σκοπούς του. Κάποιες χώρες μέλη, όπως η Γερμανία, το αντιλήφθηκαν αυτό πριν από τρεις μήνες, με την έναρξη της επιχείρησης. Ακόμη και σήμερα, η Γερμανία αποκρούει κάθε προσπάθεια που την θέλει να εμπλέκεται στις επιχειρήσεις. Όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Christian Schmidt, «Η Γερμανία εμμένει στη θέση της: Καμία στρατιωτική εμπλοκή».
Το πότε θα αποφασίσουν να κάνουν το ίδιο και οι άλλες χώρες μέλη της Συμμαχίας, που σήμερα επιμένουν στη στρατιωτική εξόντωση της Λιβύης, απομένει να το δούμε.
S.A.-Global Research
