Υπέρτατη έκφραση ανθρωπισμού είναι ο μαρτυρικός θάνατος προς την επίτευξη ενός ανθρωπιστικού σκοπού.
Είναι αυτονόητο, ότι ο ανθρωπισμός, έχει ένταση (ποσότητα ανθρωπισμού) αναλογική (με πολλές διαβαθμίσεις) κατά μήκος μιας κλίμακας από το μηδέν (πλήρης αδιαφορία για τα ανθρώπινα δικαιώματα) μέχρι το δέκα, τον απόλυτο ανθρωπισμό (μαρτυρικός θάνατος για την επίτευξη ενός ανθρωπιστικού σκοπού) και δεν είναι μια ιδιότητα που την έχεις ή δεν την έχεις. (ψηφιακή - μηδέν και ένα)
Αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι οι "ανθρωπιστές" αν απαντήσουμε ειλικρινά και χωρίς αυτο-υποκρισία στην ερώτηση "για ποια πράγματα θα δίναμε τη ζωή μας" και "για τα οποία θα ήμασταν διατεθειμένοι να υποφέρουμε έναν μαρτυρικό θάνατο". Δεν παίρνουν όλοι οι όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανθρωπιστές άριστα. Αρα η ιδιότητα του ανθρωπισμού έχει μια "ποσότητα" ανθρωπισμού που είναι μικρότερη από άριστα και μεγαλύτερη από μηδέν. (Υπάρχουν άνθρωποι που δε θα έδιναν τη ζωή τους αλλά δεν είναι και εντελώς γαϊδούρια).
Στην ερώτηση, αν ένας ανθρωπιστής θα δεχόταν να φιλοξενήσει δωρεάν στο σπίτι του 20 Πακιστανούς μετανάστες, όποιος "ανθρωπιστής" απαντήσει ναι, παρακαλώ να μου στείλει email με τα στοιχεία του για να κανονίσω τα υπόλοιπα. Μέχρι να λάβω έστω και ένα email, δικαιούμαι να θεωρώ ότι δεν υπάρχει κάποιος πρόθυμος. Δικαιούμαι επίσης ότι ακόμη κι αν υπάρχει ένας που να θέλει, η πλειοψηφία των ανθρωπιστών αν απαντήσει ειλικρινά θα πει όχι. Αρα είναι "εν μέρει" (περισσότερο ή λιγότερο - ανθρωπιστές).
Εφόσον ο ανθρωπισμός έχει μέγεθος, δικαιούμαι να θέτω το συμφέρον της οικογένειας μου, των φίλων μου και των ομοεθνών μου, πάνω από το συμφέρον όλων των υπολοίπων και αυτό δε σημαίνει ότι αφού εξασφαλίσω καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και πραγματικής δημοκρατίας στο σπίτι μου δεν μπορώ να ασκήσω και ανθρωπιστική πολιτική και να διαδώσω την ιδέα του ανθρωπισμού σαν έθνος. Εθνος ισχυρό, που να ακούγεται η φωνή του.
Σήμερα, έχει διαμορφωθεί μια στρεβλή αντίληψη της έννοιας ανθρωπισμός. Ο ανθρωπισμός αυτό-προσδιορίζεται σαν το αντίθετο του εθνικισμού και μάλιστα σαν εντελώς αντίθετες όψεις του ίδιου νομίσματος, που είναι απόλυτες (ή είσαι ανθρωπιστής ή είσαι εθνικιστής).
Πρόκειται προφανώς για προπαγάνδα του συστήματος. Ο Ελληνικός λαός έχει υποστεί υπονόμευση. Εχουμε υποστεί ψυχολογικές επιχειρήσεις από τα ΜΜΕ και έχουμε εκτεθεί σε ανθελληνική ιδεολογία. Τυλιγμένη ασφαλώς με το υπέροχο περιτύλιγμα του ανθρωπισμού.
Η έντεχνη ταύτιση από την προπαγάνδα της υπονόμευσης της εθνικής συνείδησης με το φασισμό, δημιουργεί στην Ελληνική κοινωνία αντιθέσεις. Ο βαθμός έκθεσης είναι τόσο μεγάλος, που το άκουσμα της λέξης Ελλάδα έχει γίνει ταμπού. Ο Ελληνικός λαός έχει βγει στο δρόμο, και φοβάται να πει ότι είναι ο Ελληνικός λαός. Αχρωμες, άγευστες και άοσμες έννοιες όπως πολίτες γενικώς, εργαζόμενοι, αγανακτισμένοι (σκέτο) και παρεμφερή έχουν αντικαταστήσει τον προσδιορισμό Ελληνας πολίτης.
Ολες τις προηγούμενες ημέρες προσπαθώ να είμαι στο λευκό πύργο. Καμία μέρα και πουθενά, απο κανέναν, δεν αναφέρθηκε η λέξη Ελλάδα ή Ελληνας. Ενας κλασσικός αριστερόφατσας μάλιστα, μας αποκάλεσε στη συνέλευση "Ελλαδίτες" (!)
Και όλα αυτά, για να μην χαρακτηριστούμε φασίστες. Ο χαρακτηρισμός είναι βαρύς για όλους, αλλά θανάσιμος για έναν πραγματικό αριστερό με διαστρεβλωμένη ανθρωπιστική παιδεία.
Ολα αυτά είναι προϊόντα της διαδικασίας υπονόμευσης. Η ιδεολογία στην οποία έχουμε εκτεθεί μας κάνει να ντρεπόμαστε να πούμε τη λέξη πατρίδα, τη λέξη Εθνος και τη λέξη Ελληνας.
Η υπονόμευση που ξεκίνησε ήδη από τη χούντα και γιγαντώθηκε στη μεταπολίτευση, πήρε τα τρία πράγματα που κράτησαν ζωντανό τον Ελληνισμό τόσα χρόνια, δηλαδή την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, τα βούτηξε στη λάσπη και το αίμα, τα μόλυνε με τη ρετσινιά των βασανιστηρίων και σήμερα αν αναφέρουμε αυτές τις τρεις λέξεις μαζί ή χώρια, είμαστε αυτομάτως φασίστες.
Φυσικά στην πραγματικότητα, η εθνική συνείδηση και ο ανθρωπισμός, δεν έχουν καμία σχέση και δεν είναι σε καμία περίπτωση αντίθετα του ίδιου χαρακτηριστικού. Αντίθετο του ανθρωπισμού είναι μάλλον ο εγωισμός και όχι ο εθνικισμός. Το αντίθετο αυτού που έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο, είναι το να θέσεις σαν επίκεντρο τον εαυτό.
Ο εθνικισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που υποστηρίζει ότι η πρόοδος και η ευημερία ενός λαού, πηγάζει από το βαθμό συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των πολιτών του λαού αυτού. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τεθεί ως αντίθετο του ανθρωπισμού. Μπορεί π.χ. σε μια χώρα, οι πολίτες να έχουν τέτοιο πνευματικό επίπεδο, που να εξασφαλίζουν άριστες συνθήκες για τους ανήμπορους ανθρώπους της χώρας και να παρέχουν βοήθεια στους δυστυχισμένους όλου του κόσμου. Ολα αυτά όμως, μπορούν να τα κάνουν στα πλαίσια μιας πολιτείας. Ενός κράτους όπου μπορούν να επιβάλλουν τη θέληση τους να είναι ανθρωπιστές. Γιατί να είναι αντίθετος ο εθνικισμός με τον ανθρωπισμό;
Η υπονόμευση που έχουμε υποστεί, έχει ταυτίσει στο μυαλό μας τις έννοιες πατριωτισμός, εθνικισμός και φασισμός και έχει εγκαθιδρύσει εξισώσεις ώστε όποιος πει "Είμαι Ελληνας" αυτομάτως να θεωρείται φασίστας.
Οταν ένας νέος απελπιστεί από την κατάσταση αυτή και γείρει προς την πλευρά του πατριωτισμού, πέφτει στα δίχτυα της ακροδεξιάς με τα χρυσά αυγά. Όταν απελπιστεί ένας νέος και γύρει προς την πλευρά του ανθρωπισμού, πέφτει στα δίχτυα της αριστεράς και του "αντιεξουσιαστικού χώρου" που καπηλεύονται τον όρο "ανθρωπισμός" και τον οικειοποιούνται υποκριτικά. Και οι δύο πλευρές είναι όργανα του συστήματος. Τα στελέχη τους ειδικά στα υψηλά αξιώματα είναι συμφεροντολόγοι. Η βάση είναι κατα μεγάλο μέρος ιδεολόγοι, αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί συμφεροντολόγοι. Συνήθως, όσοι ανεβαίνουν και προωθούνται, εμφανίζουν συμπεριφορά συμφεροντολόγου.
Για να πολεμήσουμε την υπονόμευση που έχουμε υποστεί, το φάρμακο είναι η ενδυνάμωση της εθνικής συνείδησης. Η παγκόσμια διακυβέρνηση που μας ετοιμάζουν, προϋποθέτει ότι θα εγκαταλείψουμε μόνοι μας τα εθνικά μας σύνορα και ότι θα ενωθούμε σε παγκόσμιες κοινωνίες.
Παγκόσμιες κοινωνίες, χρειάζονται παγκόσμια διακυβέρνηση.
Σήμερα, με την τεχνολογία που διαθέτουμε, είναι πάρα πολύ εύκολο να εφαρμόσουμε πραγματική δημοκρατία με δημοψηφίσματα. Η μη διαβλητότητα εξασφαλίζεται με την ανοιχτή ψήφο. Οι πολίτες πρέπει να αποκτήσουν την παιδεία που απαιτείται ώστε να μην ντρέπονται για τη γνώμη τους, αλλά και να μην κρίνουν τις γνώμες των άλλων. Αν τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων δημοσιεύονται ανοιχτά, τότε ο καθένας θα μπορεί να ελέγξει αν η ψήφος του μετρήθηκε σωστά, αν η ψήφος των γνωστών του μετρήθηκε σωστά και το συνολικό αποτέλεσμα. Διαφάνεια, σημαίνει ότι όλα είναι ανοικτά.
Αν παγκοσμιοποιηθούμε, και πάλι λόγω του μεγέθους του παγκόσμιου πληθυσμού δε θα μπορούμε να εφαρμόσουμε πραγματική δημοκρατία. Η ευκαιρία θα χαθεί.
Ολα τα έθνη πρέπει να αντιστυαθούν στη λαίλαπα που έρχεται. Με αλληλεγγύη, αλλά το καθένα απο το δικό του μετερίζι.
Πρέπει να ενωθούμε όλοι οι Έλληνες σε έναν κοινό σκοπό. Τη σωτηρία της χώρας μας. Με σκοπό τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Να αποκτήσουμε το όραμα μιας Ελλάδας δυνατής, που έχει εγκαθιδρύσει πραγματικό δημοκρατικό πολίτευμα και διαδίδει πάλι το φως της πραγματικής δημοκρατίας.
Τώρα που ο εχθρός μας το τραπεζικό καρτέλ, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα χουντικό πολίτευμα που ονομάζει ψευδώς δημοκρατία, οι Ελληνες, το έθνος που εφηύρε τη δημοκρατία, πρέπει να δώσουμε και πάλι τα φώτα στον κόσμο για το τι είναι δημοκρατία και τι όχι.
Δε χρειάζεται να καταργήσουμε το κράτος και τις υποδομές. Ολα αυτά μπορούν να επιβληθούν με διάφορους τρόπους και είμαι αισιόδοξος ότι αν κινηθούμε προς την σωστή κατεύθυνση, θα βρούμε λύσεις για όλα.
Είναι τεράστια ευκαιρία τώρα που ο Ελληνικός λαός είναι στο δρόμο, να βρούμε ένα στόχο και να διαμορφώσουμε τις απόψεις για το μετά. Να δώσουμε στο κίνημα αιτήματα. Κύριο αίτημα μας, η δημοκρατία. Να κάνουμε σημαία μας το δίκαιο αίτημα του δημοψηφίσματος (για τα επείγοντα θέματα - μνημόνιο - επαχθές χρέος - βουλευτική ασυλία) και αν και όταν επιβάλλουμε αυτά, να ψάξουμε πως θα οργανώσουμε τη ζωή μας από εδώ και μετά, να αλλάξουμε το σύνταγμα της χώρας μας και να εφαρμόσουμε ένα πολίτευμα που θα δίνει την εξουσία στον Ελληνικό λαό. Όταν θα έχουμε φτιάξει μια Ελλάδα ισχυρή, λόγω του έμφυτου ανθρωπισμού που υπάρχει ριζωμένος στην ψυχή του Ελληνικού λαού, θα φροντίσουμε δώσουμε στους λαούς του κόσμου για το πως μπορούν να φτιάξουν και να σώσουν οι λαοί τις χώρες τους, εφαρμόζοντας δημοκρατία. Τότε, θα έχουμε χώρες εθνικές σε κάθε μια από τις οποίες θα αποφασίζει ο λαός, και τότε θα δοθεί τέλος και στους πολέμους, και στη δυστυχία και στη μιζέρια.
Ένας Ελληνας ανθρωπιστής.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
http://thalamofilakas.blogspot.com/2011/06/blog-post_04.html
