Μία φορά κι έναν καιρό, στη χώρα των Ελλήνων,
ένας πολίτης ψήφισε το κόμμα των Πρασίνων,
άλλος στην τύχη ψήφισε, άλλος για το ρουσφέτι,
κι άλλος την ψήφο θέλησε να μην την καταθέτει.
Και κάποιος κουβεντιάζοντας με φίλους συμπολίτες,
βάφτισε τους πολιτικούς, που ψήφισε, αλήτες.
Κι οι φίλοι του συμπλήρωσαν μες του θυμού τη δίνη :
‘’Για τα δεινά που έχουμε φταίνε για όλα εκείνοι !’’
Και κάποιος άλλος Έλληνας πολύ βαθιά κοιμόταν,
σαν το μνημόνιο στη βουλή για κείνον ψηφιζόταν,
άλλος δεν έβγαζε μιλιά, άλλος δεν είχε γνώμη,
κι άλλος καθόταν απαθής και χτένιζε την κώμη.
Κι ακόμα ένας Έλληνας που πνίγηκε στο χρέος,
κοιμόταν του καλού καιρού επί του καναπέος.
Δίπλα του κι άλλους Έλληνες ο ύπνος είχε πάρει.
Και βόμβα να τους έριχνες, δεν έπαιρναν χαμπάρι.
Μα όταν ένας Ισπανός τους είπε κοιμισμένους,
όλοι μαζί πετάχτηκαν, κι υπό το κράτος μένους,
σε μια πλατεία στήθηκαν και με φωνή ενωμένη,
αγανακτούν ως σήμερα γι’ αυτό που τους συμβαίνει..
Κι εγώ παιδιά, όπως εσείς, έχω αγανακτήσει,
κι εύχομαι αυτό το κίνημα κάπου να οδηγήσει.
Φοβάμαι όμως, βρε παιδιά, το κούφιο μας κεφάλι…
Μήπως περάσει ο καιρός και κοιμηθούμε πάλι…
Από το group του friendshipiseverything.gr στο facebook
