HANGOVER 2
Ταινία φαινόμενο το «Hangover»...
ζωντάνεψε πριν από δύο χρόνια την πεθαμένη κατηγορία «των μπάτσελορ πάρτυ» μπολιάζοντας την εφηβική καφρίλα στο σώμα της μέινστριμ σοβαρότητας.Αποτέλεσμα: Έγινε μια από τις πιο εμπορικές παραγωγές των τελευταίων χρόνων.
Όπως ήταν βεβαίως φυσικό ήρθε και η συνέχειά του, ή μάλλον η επανάληψή του. Θέλω να πω ότι ο σκηνοθέτης Τοντ Φίλιπς, προτίμησε να εκθέσει το πρόβλημα των εμπορικών σίκουελ, αντιγράφοντας με λεπτομέρεια την προηγούμενη ταινία του και κλείνοντας το μάτι στο κοινό. Διότι κακά τα ψέματα: όσο φταίνε οι μεγάλοι παραγωγοί για τις βαρετές συνέχειες των επιτυχιών τους, άλλον τόσο φταίει και το κοινό που συρρέει φανατικά για να τις δει και να τις ξαναδεί.
«Επανάληψη λοιπόν θέλετε» μοιάζει να λέει ο Φίλιπς «ιδού η απόλυτη επανάληψη».
Με βασικό μοτέρ τον ελληνικής καταγωγής Ζακ Γαλυφιανάκη ο οποίος εξελίσσεται στον καλύτερο κωμικό των ημερών μας, ο Φίλιπς ξαναχτίζει το «Hangover» με τα ίδια υλικά και το ίδιο ακριβώς σχέδιο. Οι αλλαγές είναι ελάχιστες, το μπάτσελορ πάρτυ παραμένει στο κέντρο της αφήγησης, όπως βεβαίως παραμένει και το απρόσμενο ξύπνημα και η αμνησία για τα όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ.
Αντί για το Λας Βέγκας όμως οι τρεις φίλοι πάνε στην Μπανκόνγκ, αντί για μωρό βρίσκουν στο δωμάτιό τους ένα πίθηκο ενώ ο Στου (Εντ Χέλμς) αντί για σπασμένο δόντι ανακαλύπτει ότι το προηγούμενο βράδυ έκανε ένα τατουάζ στο πρόσωπό του.
Να σας πω την αλήθεια προτιμώ την αληθινή και απροκάλυπτη αντιγραφή, από την δήθεν επεξεργασία νέων στοιχείων.
Γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι και πάλι τόσο επιτυχημένο. Τεράστια εμπορική επιτυχία, καθαρή διασκέδαση και πολύ γέλιο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια καλοκαιρινή κωμωδία;
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Για πρώτη φορά μια ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών προβάλλεται τόσο γρήγορα στην χώρα μας. Σκηνοθέτης της ο Αμερικανός Τέρενς Μάλικ («Λεπτή κόκκινη γραμμή») και πρωταγωνιστές ο Μπραντ Πιτ και η, μέχρι τώρα άγνωστη αλλά υπέροχη, Τζέσικα Τσαστέιν. Σε μικρότερο ρόλο εμφανίζεται ο Σον Πεν.
Όμως προσοχή: Η ταινία είναι πυκνή, φιλοσοφική και γεμάτη θεολογικά ερωτήματα. Απαιτεί προσήλωση και καθαρό μυαλό. Αν μέχρι την μέση «δεν έχετε καταλάβει που παν τα τέσσερα» απλώς σηκωθείτε και φύγετε. Δεν είναι ντροπή. Το ίδιο έκαναν και δεκάδες δημοσιογράφοι στις Κάννες.
Αν όμως σας συνεπάρει είστε τυχεροί: Θα απολαύσετε μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές εμπειρίες της ζωής σας.
Ένα 11χρονο αγόρι αντιμετωπίζει τη ζωή με θαυμασμό μέχρι που βιώνει για πρώτη φορά γύρω του την αρρώστια, τον πόνο και το θάνατο. Η αναζήτηση της αλήθειας για τον κόσμο, αλλά και για τον εαυτό του, τον οδηγεί σε μονοπάτια που ποτέ δεν φανταζόταν.
Για τον Μάλικ πάντως αυτή αλήθεια βρίσκεται μόνο στον Θεό και γι αυτόν το λόγο φτιάχνει την προσωπική κοσμογονία του πρωταγωνιστή του αρχίζοντας από τη Μεγάλη Έκρηξη, την δημιουργία της Γης και τους δεινόσαυρους και καταλήγοντας σε ένα ιδανικό παράδεισο γαλήνης.
Καλλιγράφος όπως πάντα ο σκηνοθέτης απλώνει αργά και βασανιστικά τους συμβολισμούς του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, επαναλαμβάνοντας την καθαρή του ποιητικότητα.
Υπέροχες μουσικές, βουβά βλέμματα που συμπληρώνονται από την εκτός κάδρου αφήγηση και απουσία ουσιαστικής πλοκής. Θα μπορούσε να το πει κανείς και «ποιητικό σινεμά».
Μήπως όμως η αληθινή ποίηση δεν έχει πια και τόσο ανάγκη όλη αυτή την οπτική και ηχητική καλλιγραφία;
ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΙΒΙΚΗΣ. ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΕΡΑ.
Επανάληψη όλων των γνωστών στερεοτύπων της σειράς, μάλλον αδύναμες οι σκηνές δράσης, και μέτριο το αποτέλεσμα του 3D. Αλλά και εντυπωσιακό περιτύλιγμα ειδικών εφέ, ανατροπών, αστείων και εξωτισμού. Όσο για τον Τζακ Σπάροου, αυτός κυριαρχεί στην οθόνη περισσότερο από κάθε άλλη, απόν τις τρεις προηγούμενες ταινίες.
Ο υποψήφιος για Όσκαρ και ειδικευμένος στα μιούζικαλ («Σικάγο», «Εννέα») σκηνοθέτης Ρομπ Μάρσαλ που αντικατέστησε τον Γκορ Βερμπίνσκι των τριών προηγούμενων ταινιών της σειράς, δεν κατάφερε να φέρει κάτι καινούριο στο διάσημο κινηματογραφικό φραντσάιζ, ενώ η απουσία της Κίρα Νάιτλι και του Ορλάντο Μπλουμ είναι αισθητή. Αντίθετα, πολύ καλή είναι η Πενέλοπε Κρουζ, η οποία μαζί με τον Τζόνι Ντεπ αναπληρώνουν το κενό και δημιουργούν ένα καινούριο, εντυπωσιακό ντουέτο.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι σκοπός του Μάρσαλ ήταν να εκτελέσει κατά γράμμα την συνταγή του παραγωγού Τζέρι Μπρουκχάιμερ, ο οποίος είναι και ο πραγματικός δημιουργός των «Πειρατών». Δεν υπάρχει, γι αυτόν, «σκηνοθετικό όραμα» και άλλα τέτοια «καλλιτεχνικά παράξενα», αφού οι «Πειρατές» ήταν πάντα μια καλοκουρδισμένη μηχανή απλής και ανώδυνης νεανικής διασκέδασης και, κυρίως, ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων δολαρίων.
ΑΤΙΘΑΣΗ ΛΙΛΥ
Κάποιοι πιστεύουν ότι η Λίλυ (Λουντιβίν Σανιέ) είναι καθυστερημένη, προβληματική, νευρασθενική. Σίγουρα πάντως είναι ελεύθερη και ασυμβίβαστη, ζει στην εξοχή και ο μόνος άνθρωπος που την καταλαβαίνει και την προσέχει είναι η μητέρα της. Όταν αυτή πεθαίνει ξαφνικά η Λίλυ βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, ενώ η μεγαλύτερη αδελφή της, η Κλάρα (Ντάιαν Κρούγκερ), σπεύδει να την βοηθήσει.
Και καθώς οι δύο γυναίκες ξαναβρίσκουν την επαφή που είχαν στα παιδικά τους χρόνια συνειδητοποιούν, με τρόμο αλλά και ανακούφιση, ότι οι διαφορετικοί τους χαρακτήρες δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η χαμηλών τόνων ταινία της Φαμπιέν Μπερτό -η οποία διασκεύασε με τον σεναριογράφο Πασκάλ Αρνόλντ ένα δικό της, σχεδόν αυτοβιογραφικό, μυθιστόρημα- βασίζεται κυρίως στις εξαιρετικές ερμηνείες της Σανιέ και της Κρούγκερ.
Εκρηκτική η πρώτη, συνεσταλμένη η δεύτερη χτίζουν τους χαρακτήρες τους συμπληρωματικά, παίζοντας η μία με τα κενά που ηθελημένα αφήνει η άλλη. Μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή διαδικασία-μάθημα για το πώς πρέπει να πλάθεται και το πώς πρέπει να ερμηνεύεται ένας σύνθετος κινηματογραφικός χαρακτήρας.
ΠΙΝΑ ΜΠΑΟΥΣ
Αυτό το παράξενο 3D ντοκιμαντέρ του Βιμ Βέντερς είναι τελικά μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς- ένας ύμνος στο έργο της μεγαλύτερης χορογράφου του 20ου αιώνα, της Γερμανίδας Πίνα Μπάους.
Φίλος και συμπατριώτης της, ο Βέντερς σχεδίαζε εδώ και χρόνια μια ταινία για/ ή με την Μπαους, ο ξαφνικός της θάνατος όμως, τον Ιούνιο του 2009, ακύρωσε τα πάντα. Ή μάλλον τα έβαλε σε μια άλλη βάση, αφού ο σκηνοθέτης των «Φτερών του Έρωτα» αναζήτησε την βοήθεια της 3D τεχνολογίας και ξαναζωντάνεψε την θρυλική χορογράφο μέσα από το έργο της.
Πήρε δηλαδή τις τέσσερις πιο διάσημες χορογραφίες της, («Ιεροτελεστία της Άνοιξης», «Καφέ Μίλερ», «Kontakhof», «Vollmont/ Full Moon») και τις ξαναδούλεψε με την υποστήριξη των συντελεστών του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ.
Το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό. Όσοι δεν είχατε την τύχη να δείτε ζωντανά κάποιες από τις παραστάσεις της Πίνα Μπάους (έχουν παρουσιαστεί και στο Ηρώδειο) μην χάσετε την ταινία του Βέντερς. Θα σας παρασύρει.
ΘΕΑΤΡΟ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΥΛΟΙ ΚΙ ΕΝΑ ΚΟΚΑΛΟ
Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη – Δημήτρης Φραγκιόγλου. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Φραγκιόγλου. Σκηνικά-Κοστούμια: Κέλλυ Βρεττού. Μουσική: Λάκης Χαλκιόπουλος
Χορογραφία / Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου. Πρωταγωνιστούν: Χριστίνα Παπαδάκη, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Αντώνης Γκρίτσης, Γεωργία Μαυρογεώργη.
Χορογραφία / Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου. Πρωταγωνιστούν: Χριστίνα Παπαδάκη, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Αντώνης Γκρίτσης, Γεωργία Μαυρογεώργη.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ σεναρίου (για το «Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού») συγγραφέας της παράστασης Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ εμπνεύστηκε την υπόθεση από τις δοκιμασίες που πέρασε στην πρώτη του κινηματογραφική δουλειά- την ταινία «Five Corners» με την Τζόντι Φόστερ.
Έτσι το «Το Τέσσερις Σκύλοι και ένα Κόκαλο» πατάει στην παράδοση των έργων που σατιρίζουν το Χόλιγουντ και γενικά τον χώρο του θεάματος και στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα κουαρτέτο εγχόρδων που έχει θέμα τα «σκυλιά» της σόου μπιζ.
Κάθε σκυλί ανήκει και σε μια διαφορετική κατηγορία: ο νέος πολλά υποσχόμενος θεατρικός συγγραφέας, η ανερχόμενη σταρ, η ξεπεσμένη σταρ, ο τραυματισμένος μαχητής παραγωγός. Και το κόκαλο για το οποίο μάχονται, μια χαμηλού προϋπολογισμού ανεξάρτητη ταινία που ίσως κάνει επιτυχία.
Κάθε έγχορδο όμως παίζει και την δική του μελωδία σαν να μην μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με κανένα. Κι όμως πολύ γρήγορα η ασυνεννοησία αυτή ολοκληρώνεται σε μια εξαίσια ατονική συμφωνία οξύτατης σάτιρας.
Θέατρο104 των Εκδόσεων Καστανιώτη (Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια – τηλ.: 210 3826185)
ΜΟΥΣΙΚΗ
Η ΜΑΡΙΑΝ ΦΕΙΘΦΟΥΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μία από τις μεγάλες κυρίες της ροκ, η Μαριάν Φέιθφουλ, έρχεται στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το 23ο κατά σειρά της άλμπουμ, «Horses and high heels», που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2011. Στο θέατρο Λυκαβηττού και για μια μοναδική καλοκαιρινή συναυλία, η πλήρως ώριμη καλλιτεχνικά Φέιθφουλ θα μας θυμίσει γιατί το αστέρι της συνεχίζει να λάμπει μετά από τόσες δεκαετίες στο χώρο της τέχνης και από πολλές μεγάλες επιτυχίες που της χάρισαν μια θέση στο πάνθεον της ροκ.
Την Τρίτη 7 Ιουνίου στις 9.30 μ.μ., στο Θέατρο Λυκαβηττού.
2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΙΝΔΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Για όσους θέλουν να ακούσουν κάτι το πραγματικά διαφορετικό, το 2ο Φεστιβάλ Ινδικής Μουσικής ‘Τούνζι Μέλα’, με τη βοήθεια των σημαντικότερων Ινδών εκπροσώπων του είδους, θα μας φέρει σε επαφή με την εξωτική μουσική της Ινδίας, η οποία σχετίζεται στενά με τον διαλογισμό. Μια μοναδική εμπειρία πνευματικής και μουσικής αναγέννησης για τους αληθινά ψαγμένους φαν της μουσικής.
Το Σάββατο 4 Ιουνίου στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, τηλέφωνο 210 34 53 111 ) και την Παρασκευή 10 Ιουνίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, στο ύψος Χαμοστέρνας, τηλέφωνο 210 34 18 550).
