Υπόσχομαι για το φετινό καλοκαίρι ότι…
Θα μαυρίσω επαρκώς, αφού «πιώ» την θάλασσα με το καλαμάκι…
Θα ξεχαστώ για λίγο ακούγοντας μουσική όπου βρεθώ…
Θα μπω στ’ αμάξι με ανοιχτά παράθυρα και θα ξεχυθώ στους δρόμους…
Θα φορέσω πάνω μου ό,τι έχει μυρωδιά καρύδας…
Θα ντυθώ στα...
λευκά…
Θα βάψω τα νύχια μου κοραλλένια…
Θα φορέσω κι εγώ ένα τρελό Wayfarer...
Θα αφήσω τα μαλλιά μου κάτω…(βαριέμαι τα κομμωτήρια)
Θα συναντήσω όμορφους ανθρώπους και θα τους αφήσω να με κάνουν να γελάσω…
Θα ακούσω πολλές φορές τις αγαπημένες μου μουσικές…
Θα βγάλω πολλές φωτογραφίες για τις όμορφες στιγμές…
Θα συνεχίσω να γελάω και να αγαπώ…
Θα φάω και θα πιω κάτι που δεν έχω ξαναδοκιμάσει ( λέμε τώρα )…
Θα την αφήσω να φάει πολλά μπισκότα…(φαίνεται να της αρέσουν ήδη)
Θα μυρίσω τα μαλλιά της μετά το πρώτο της μπάνιο...
Θα κοιτάξω το φεγγάρι και θα το αφήσω να με μαγέψει…
Θα χαμογελάσω πολύ στις αναμνήσεις μου…
Θα παίρνω δύναμη από το χαμόγελό της…
Θα σβήσω τα κεράκια μου στην αγκαλιά της…
Θα τρέξω κι εγώ στο γκαζόν μαζί με τα πέντε θηρία και τους τρεις σκύλους στο σπίτι σχεδόν δίπλα στη θάλασσα…
Θα πάψω να διαβάζω δημοσκοπήσεις, αναλύσεις και μπαρουφολογίες περί κρίσης…
Θα δω το Απέραντο Γαλάζιο ξανά...
Θα πάω στη Νίσυρο, μετά την Κάλυμνο φυσικά…
Θα πιστέψω τελικά στα happy ends…
Για τα καλοκαίρια μας…
Της Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού
Κοινωνικής Λειτουργού
