Αποψη υπερβολική και συνάμα σοφή, η οποία στην περίπτωση της.Ελλάδος φαίνεται πως ταιριάζει περισσότερο από ποτέ. Για τους ανέργους, οι λόγοι είναι προφανείς. Η αλήθεια είναι αδυσώπητη στην περίπτωση των συμπολιτών μας που ζουν υπό καθεστώς ανεργίας. Μέρος του πληθυσμού απομακρύνεται από την αγορά εργασίας και σταδιακά περιθωριοποιείται λόγω της αδυναμίας επανένταξης σ' αυτήν. Και όταν οι οικονομικές υποχρεώσεις είναι αυξημένες (δάνεια, οικογένεια), το βάρος φαντάζει ασήκωτο.
Λογικό είναι λοιπόν να «τρελαίνεσαι» όταν δεν μπορείς να καλύψεις τις βασικές ανάγκες σου και όταν διαπιστώνεις ότι οι επαγγελματικές ευκαιρίες είναι μετρημένα κουκιά.
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, από την άλλη, τραβούν το δικό τους κουπί και συχνά «τρελαίνονται». Επιβιώνουν πολύ συχνά με χαμηλούς μισθούς και ψυχολογική πίεση υπό τον φόβο και την απειλή της απόλυσης. Τα τυπικά προσόντα μπαίνουν στην άκρη, τα πτυχία δεν αξιολογούνται επί της ουσίας και οι αμοιβές σε αρκετές περιπτώσεις δεν συνάδουν ούτε με τις ώρες ούτε με την ποιότητα της εργασίας. Και όποιος διαφωνεί ή νιώθει ότι θίγεται βλέπει μπροστά του ορθάνοιχτη την πόρτα της εξόδου. Ομως, παρά τις δύσκολες εποχές, ο Ελληνας κουβαλά στην ψυχή του και την τρέλα της επιβίωσης και περιμένει την ώρα που θα του δώσουν πίσω το όνειρό του και θα ξαναμπεί στο παιχνίδι της εργασίας πιο δυνατός από ποτέ…
http://www.on-news.gr/2011/07/blog-post_1354.html
