πρώτο βράδυ μετά το κλείσιμο των Wendy’s. Λόγοι υπήρχαν διάφοροι αλλά ο πιο απλός ήταν ότι δε θα μπορούσαμε να ξανά-φάμε τις πολυαγαπημένες πατάτες με τσένταρ και μπέικον από το ιστορικό φαστφουντάδικο. Το πρόσφατο γεγονός με το λουκέτο των Applebee’s επιβεβαιώνει τους κύκλους της ζωής, της οικονομίας, της μόδας. Μπορεί το ένα να ήταν φάστφουντ και το δεύτερο εστιατόριο, αλλά είχαν παρόμοια επίδραση στα βράδια -και όχι μόνο- των teenagers και θα λείψουν το ίδιο στους θαμώνες τους. Η αγαπημένη αλυσίδα τα μάζεψε (μετά από δεκαπέντε χρόνια παρακαλώ) και έφυγε την ώρα που έψαχνα στο Taxibeat ταξί για να πάω στο κατάστημα της Γλυφάδας.
Ξέρεις αλήθεια τι είναι το Taxibeat; Είναι μια χρόνια-μπροστά εφαρμογή για smartphones, που χρησιμοποιεί το GPS του κινητού και εντοπίζει τα...
«ελεύθερα» ταξί της περιοχής στην οποία βρίσκεσαι. Και δεν κάνει μόνο αυτό, αλλά σου δίνει τη δυνατότητα να βαθμολογήσεις τους ταξιτζήδες, να δεις τις βαθμολογίες προηγούμενων πελατών, τη μάρκα του ταξί και την ακριβή τοποθεσία του. Έτσι λοιπόν μπορείς να υπολογίσεις σε πόση ώρα το ταξί θα είναι έξω από την πόρτα σου και δεν περιμένεις στο κρύο ή τον καύσωνα. Πάνω λοιπόν που ανακάλυψα αυτή την εφαρμογή και χάρηκα ιδιαιτέρως, άρχισαν οι απεργίες των ταξί με αφορμή τις προωθούμενες αλλαγές για την απελευθέρωση του επαγγέλματος. Τα σκηνικά απείρου κάλλους που εκτυλίσσονται από ‘κει και πέρα είναι σουρεάλ, με τους ταξιτζήδες να απειλούν πως αν δεν τα βρουν με τον Ραγκούση, θα αποκλείσουν την πρόσβαση στη συναυλία του Bon Jovi για παγκόσμια προβολή και τους τουρίστες να χαράσσουν με τα πόδια το δρόμο προς το αεροδρόμιο. Και όσο οι μέρες περνούν, οι κινητοποιήσεις τους μου θυμίζουν καλοκαιρινό φεστιβάλ με δράσεις μικρής διάρκειας σε όλη την Αθήνα και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η πιο πρόσφατη και άκρως πολιτιστική «δράση» ήταν η κατάληψη των εκδοτηρίων στην Ακρόπολη, επιτρέποντας την ελεύθερη είσοδο των επισκεπτών. Ο pitsirikos τουιτάρει ότι με την ελεύθερη είσοδο σε Ακρόπολη και Μουσείο, οι ταξιτζήδες κινούνται στο πνεύμα της Μελίνας, μιας και το Βρετανικό μουσείο είναι δωρεάν.
Και αφού μιλάμε για πολιτισμό, θέλω να σε ενημερώσω για τη δημιουργία ενός πραγματικά ασύλληπτου μουσείου ιδεών, του MONA (κατά το MOMA της Νέας Υόρκης). Πρόκειται για το Μουσείο Μη Ορατής Τέχνης (Museum of Non-Visible Art) που, μέσω λεκτικών περιγραφών, σε κάνει να φαντάζεσαι και να οπτικοποιείς τα έργα τέχνης που εκτίθενται αλλά και δεν εκτίθενται εκεί. Παρόλο που τα έργα είναι αόρατα, εσύ μπορείς να τα αγοράσεις. Αλλά μάλλον είμαι πολύ πεζή για να μπορέσω να δώσω μέχρι και 10.000 δολάρια για ένα χαρτί που θα μου περιγράφει ένα έργο που δεν υπάρχει. Βέβαια, αφού ο κάθε αγοραστής ερμηνεύει και φαντάζεται όπως επιθυμεί το έργο τέχνης που έχει στην κατοχή του, εγώ ερμηνεύω το χαρτί μου ως εισιτήριο με ανοιχτή επιστροφή για Μαλδίβες. Μπορώ;
Μπορώ, αλλά πριν φύγω για αιώνιες διακοπές θα περάσω από τους αναστατωμένους Βέλγους, που ενώ είχαν βρει την ησυχία τους πάνω από ένα χρόνο τώρα χωρίς κυβέρνηση, ξεκίνησαν τα βήματα των πολιτικών κομμάτων προς τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού. Αναρωτιέμαι ποια θα είναι η επόμενη χώρα που θα σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ακυβερνησίας. Επόμενος;!
Γράφει η Χρυσούλα Μπουσιούτα
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_5251.html
