Όταν το μεσημέρι της Τετάρτης καιγόταν η Αθήνα ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε μπάνιο στην Αστέρα της Βουλιαγμένης. Και μετά πήγε στο γυμναστήριο. Και την Πέμπτη, αντί να έρθει στη Βουλή, πήγε στη «Σμαράγδα» στην Πεύκη για ψαρικά.
Πέρασε δηλαδή δύο ήσυχα μεσημέρια, γυμνάσθηκε, δροσίσθηκε, απόλαυσε φαγητό – ίσως έφαγε και παντεσπάνι.Δεν είναι (μόνο) ο Γιώργος «αλλού». Είναι και το ΠΑΣΟΚ. Η μετατροπή ενός λαϊκού κόμματος σε κόμμα – μηχανισμός εξουσίας (με χαρακτηριστικά Μεξικού) έχει ως αποτέλεσμα την λειτουργία του στο κενό, στο δικό τους κόσμο. Έτσι η κρίση των τελευταίων 20 ημερών (ανασχηματισμοί, παραιτήσεις, ψηφοφορίες, καταψηφίσεις κ.λπ.) λύθηκε με την ανακατανομή της εξουσίας στο πλαίσιο των εσωτερικών ισορροπιών του κόμματος (ο ΓΑΠ πρωθυπουργός, ο Βενιζέλος νούμερο «υπερδύο», οι άλλοι δελφίνοι να περιμένουν ριγμένοι, οι βουλευτές που φώναζαν πειθάρχησαν όταν ο ηγέτης τους πήρε αυτά που ήθελε).
Όμως το πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα δεν ήταν οι εσωτερικοί συσχετισμοί της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα όλοι οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες χειροτέρευσαν. Η ασκούμενη πολιτική επενδύθηκε με μπόλικη αστυνομική βία με εμφανή την ύπαρξη παρακρατικών δυνάμεων. Για λίγες ημέρες δημιουργήθηκαν συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής ανωμαλίας.
Το κυριότερο όμως είναι ότι η καθημερινότητα του πολίτη δεν συμπεριλαμβάνει κανένα από τα στοιχεία που είδαμε ότι αφορούν την καθημερινότητα του πρωθυπουργού και των κυβερνητικών βουλευτών. Οι πολίτες αντιμετωπίζουν οξύ οικονομικό πρόβλημα, που αγγίζει τα όρια της διαβίωσης («λεφτά δεν υπάρχουν» που θα έλεγε ο Γιώργος), την στιγμή που οι εκπρόσωποί τους στη Βουλή χαράσσουν «μεγαλόπνοες» πολιτικές και ασκούνται στην ανάπτυξη γενικοτήτων ως δήθεν στρατηγικές ανάπτυξης και οράματος για την Ελλάδα του μέλλοντος.
Πρόκειται για δύο ασύμπτωτες πορείες. Αυτή είναι μία ιστορική πολιτική αντίφαση που θα την λύσουν μόνο οι κάλπες.
