μίας νέας ιστορίας απαξίωσης του πολιτικού γίγνεσθαι, διακωμώδησης των θεσμών και έναρξης ενός νέου «πολέμου» στα πεζοδρόμια και στις πλατείες, που αντί για τα όπλα αυτή τη φορά στηρίζεται στα γιαούρτια.
Την ώρα που η χώρα μας στενάζει από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, η ανεργία διώχνει τα παιδιά μας, η εγκληματικότητα αυξάνεται και οι Τούρκοι ετοιμάζονται να αγοράσουν ελληνικά νησιά, κάποιοι συνεχίζουν απτόητοι το... έργο κατεδάφισης της πολιτικής μας σκηνής, αλλοίωσης της δημοκρατίας και πλήρους εξευτελισμού της χώρας μας.
Ακόμη κι αν απειλούνται συγγενικά τους πρόσωπα η τίθεται σε κίνδυνο η ζωή τους, ακόμη κι αν πιέστηκαν να συνηγορήσουν είτε επηρεάστηκαν από τον φίλο τους τον «Δημητράκη της Λαμίας», που με τις παροτρύνσεις του έγινε γνωστός σε όλο το πανελλήνιο, δεν παύουν να είναι υπόλογοι. Είναι υπόλογοι απέναντι σε κάθε Έλληνα και στην ίδια τους την χώρα για την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά ότι και αυτό είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα αποτύχει. Οι χειρισμοί τους γίνονται με τρόπο που δείχνει ότι οι πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας, δυστυχώς, ετεροκατευθύνονται και καλύπτονται, αγκιστρωμένοι στις βουλευτικές τους καρέκλες, πίσω από την υποτιθέμενη κομματική πειθαρχία.
Εκμεταλλεύτηκαν και χρησιμοποίησαν με μαεστρία την ψήφο του λαού και δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή ότι δεν εκλέχτηκαν για να οδηγήσουν την χώρα στον γκρεμό αλλά για να στηρίξουν την ανάπτυξή της και να συμβάλουν στην προάσπιση των δικαιωμάτων κάθε πολίτη, διαφυλάσσοντας την κοινωνική ευρυθμία και συνοχή. Συνηγόρησαν με την άσκηση μίας ανεδαφικής πολιτικής υπέρ μίας πλαστής σωτηρίας, που και οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί με μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και αφαίμαξη των πολιτών.
Γνωρίζουν φυσικά πολύ καλά ότι η ανάπτυξη αυτής της χώρας δεν επιτυγχάνεται με την καταδίκη των περισσότερων κοινωνικών ομάδων στην εξαθλίωση και με τον περιορισμό κάθε επενδυτικής δραστηριότητας, που οδηγεί την χώρα σε μαρασμό και οικονομική ασφυξία.
Η ψήφος τους για το μεσοπρόθεσμο ισοδυναμεί με καταδίκη του ελληνικού λαού σε έναν γολγοθά, που δύσκολα θα έχει τέλος. Τα κροκοδίλεια δάκρυα τους για τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας πλέον δεν πείθουν και δεν μας ξεγελούν. Χορτάσαμε από παχιά λόγια και εξαγγελίες. Τα λεφτά που τόσο απλόχερα προεκλογικά υπόσχονταν ότι υπάρχουν εξαφανίστηκαν για μαγείας για να καταλήξουμε στο «μαζί τα φάγαμε»
Αναμφισβήτητα, ο Έλληνας θέλει να βολεύεται και να περνά καλά . Τον έμαθαν, όμως, να σκέφτεται με τον τρόπο αυτό. Κι άντε τώρα να τον πείσουν ότι όλα, όσα είχε καταφέρει μέχρι τώρα, πάνε υπέρ τρόικας και ΔΝΤ. Κι όχι τίποτε άλλο αλλά ο Έλληνας, - καλώς ή κακώς - όταν του πάρουν την μπουκιά από το στόμα, δαγκώνει.
Και οι δαγκωματιές αυτές δεν προέρχονται από τους «τραμπούκους» οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν και να διοχετεύουν, αλλά από ανθρώπους που πεινούν, υποφέρουν , έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με τις τράπεζες και την ανελέητη πληρωμή των δόσεων και από ανθρώπους, που νιώθουν ότι κάποιοι εσκεμμένα τους στερούν την αξιοπρέπεια τους.
Φράσεις τύπου ο φίλος μου ο Δημητράκης και τσάμπα μάγκες, που ακούστηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο, προκαλούν την κοινή νοημοσύνη και αποδεικνύουν ότι οι πολιτικοί ιθύνοντες αυτής της χώρας όχι μόνο έχουν χάσει τον έλεγχο αλλά και σύρονται ολοένα και περισσότερο από διάφορα συμφέροντα και από την άσκηση μίας καταστροφικής και χωρίς πυξίδα πολιτικής.
Τα πολιτικά γραφεία πλέον αντί να γεμίζουν από ικανοποιημένους ψηφοφόρους, «περικυκλώνονται» είτε από τα ΜΑΤ είτε από διαμαρτυρόμενους και απογοητευμένους πολίτες που απαιτούν - έστω και αργά - την ψήφο τους πίσω . Και οι βουλευτές που κολακεύονταν από φιλοφρονήσεις και εγκώμια, έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με διαμαρτυρίες και υβριστικά συνθήματα.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η πολιτική που ασκούν το τελευταίο διάστημα οι κυβερνώντες, οδηγεί τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και αυτό δεν το ισχυρίζονται μόνο οι πολιτικοί τους αντίπαλοι αλλά το βροντοφωνάζει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, που πλήττεται από τα κατεδαφισμένα συστήματα υγείας, παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας, αλλά και από την αλλοίωση της δημοκρατίας.
Λύση σίγουρα δεν αποτελούν οι τραμπουκισμοί ή οι επικηρύξεις των βουλευτών που μας θυμίζουν σκηνές φαρ – ουέστ. Λύση δεν αποτελεί, όμως, και η πλήρης υποταγή των πολιτικών του τόπου μας στις εντολές των ξένων, αγνοώντας το ελληνικό συμφέρον.
Έχουμε χορτάσει από εντολοδόχους. Ήρθε η ώρα οι υπαίτιοι αυτής της ιλαροτραγωδίας, που παίζεται καθημερινά στους δρόμους, στο Κοινοβούλιο και στις τηλεοπτικές οθόνες, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να οδηγήσουν την χώρα – όσο κι αν αυτό φαίνεται επώδυνο- σε εκλογές. Από τη στιγμή που οι κυβερνώντες έχουν απολέσει μαζί με την εμπιστοσύνη του λαού και την ψυχραιμία τους και με σπασμωδικές κινήσεις προκαλούν την κοινή γνώμη και παίζουν με τις τσέπες και τα νεύρα μας ήρθε η ώρα να μας απεγκλωβίσουν από τα καθημερινά αδιέξοδα. Ας μας δώσουν έστω και τώρα τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι τις λύσεις που θέλουμε και αυτούς που θέλουμε και μπορούν να μας εκπροσωπούν, γιατί σίγουρα υπάρχουν και πολιτικοί που έχουν συναίσθηση τους χρέους τους απέναντι στον ελληνικό λαό. .
Άλλωστε μόνο τότε ο Δημητράκης της Λαμίας και της διπλανής μας πόρτας θα μετατραπεί από τσάμπα μάγκα σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και ρυθμιστή της ίδιας του της ζωής. .
Γράφει η Μαρία Μαλακασιώτου
Φιλόλογος
http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_6157.html
