`

ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ...Γράφει η Πόπη Συνοδινού

Έφτιαξε το φόρεμα της και κάθισε μπροστά στο πιάνο,

τα πλήκτρα γυαλισμένα ταίριαζαν με την αψεγάδιαστη ομορφιά των δακτύλων της,
η αίθουσα μύριζε βερνίκι και σιωπή.
Οχι οποιανδήποτε, αυτήν που υπάρχει πριν τον μεγάλο έρωτα,
η κοπέλα έπαιζε τώρα με το πάθος που έχει...
αυτός που ετοιμάζεται να σε προδώσει,
οι νότες γελούν και πετούν ανάλαφρα σαν τα πουλιά,
οταν αλλάζει το μοτίβο γίνονται σαίτες λυγερές,
γίνονται σαν την αλήθεια που σκουπίζεις κάτω απο το χαλί,
ολα αυτά, τα δέχεται ο άντρας που μπαίνει σαν υπνωτισμένος ,στην αίθουσα ,κατάστηθα,
βλέπει τα κουμπιά της μπλούζας της απο φίλντισι να κρύβουν τα στήθια της που τα νιώθει σαν φεγγάρια γεμισμένα,
βλέπει τις γάμπες της υπέροχες γραμμές απο μετάξι,
το πιάνο είναι σαν βάρκα σε ποτάμι,
μέσα του είναι η κοπέλα που την λέει αγαπημένη μέσα του,
ξέρει πως την στιγμή που είπε τόσο εύκολα αυτήν την λέξη είναι χαμένος,
μα δεν τον νοιάζει κάτι εκτός απο αυτό το σμίξιμο του έρωτα με την τέχνη,
αν μπορεί να έχει και τα δυο, θα χαθεί απο τα δικά του χέρια,
η κοπέλα μόλις σταματά να παίζει νιώθει τα μάτια του να τρυπούνε τα δικά της,
καρφιά και πευκοβελόνες μπαίνουν ήρεμα στην σάρκα της...

http://press-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_7909.html
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...