Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το Ίντερνετ αλλάζουν την φύση της μνήμης μας και πλέον όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολα ερωτήματα...αντί να ψάχνουμε στο μυαλό μας τις απαντήσεις, αναρωτιόμαστε κυρίως αν θα υπάρχουν στο κομπιούτερ και με τον ποιον τρόπο θα τις βρούμε, σύμφωνα με μία νέα μελέτη...
Αν μάλιστα ξέρουμε πως οι απαντήσεις σίγουρα βρίσκονται στο κομπιούτερ, τότε είναι που δεν προσπαθούμε καν να τις θυμηθούμε, διότι είμαστε πολύ απασχολημένοι προσπαθώντας να θυμηθούμε σε ποιο ακριβώς file τις έχουμε σώσει ή με ποιες λέξεις-κλειδιά θα τις εντοπίσουμε στη μηχανή αναζήτησης!
Η σχετική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κολούμπια, δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Science» και υποδηλώνει πως το Ίντερνετ λειτουργεί πλέον ως «υπερδραστική μνήμη» (transactive memory) από την οποία εξαρτόμαστε για να θυμάται για λογαριασμό μας.
«Η υπερδραστική μνήμη είναι μια έννοια που ουσιαστικά υποδηλώνει την ύπαρξη εξωτερικών πηγών μνήμης – αληθινών χώρων αποθήκευσης πληροφοριών, τους οποίους δημιουργούν άλλοι άνθρωποι», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μπέτσι Σπάροου.
«Τους ανθρώπους αυτούς δεχόμαστε ως ειδικούς σε κάποια πράγματα και τους επιτρέπουμε να είναι υπεύθυνοι για πολλές πληροφορίες».
Η ιδέα της υπερδραστικής μνήμης πρωτοπεριγράφηκε πριν από λίγα χρόνια από τον δρα Ντάνιελ Βέγκνερ, από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο οποίος είχε διαπιστώσει πως τα ζευγάρια σε μακροχρόνιες σχέσεις χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο ως… τράπεζα πληροφοριών.
Η δρ Σπάροου είπε πως πίστευε ότι και το Ίντερνετ αποτελεί πλέον μια μορφή υπερδραστικής μνήμης και ήθελε να διαπιστώσει εάν η πεποίθησή της αυτή έχει επιστημονική βάση.
Έτσι, υπέβαλλε ομάδα εθελοντών σε διάφορα τεστ, διαπιστώνοντας πως στα δύσκολα, το μυαλό τους «έτρεχε» στην εξωτερική μνήμη τους: το Ίντερνετ.
Η σχετική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κολούμπια, δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό «Science» και υποδηλώνει πως το Ίντερνετ λειτουργεί πλέον ως «υπερδραστική μνήμη» (transactive memory) από την οποία εξαρτόμαστε για να θυμάται για λογαριασμό μας.
«Η υπερδραστική μνήμη είναι μια έννοια που ουσιαστικά υποδηλώνει την ύπαρξη εξωτερικών πηγών μνήμης – αληθινών χώρων αποθήκευσης πληροφοριών, τους οποίους δημιουργούν άλλοι άνθρωποι», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μπέτσι Σπάροου.
«Τους ανθρώπους αυτούς δεχόμαστε ως ειδικούς σε κάποια πράγματα και τους επιτρέπουμε να είναι υπεύθυνοι για πολλές πληροφορίες».
Η ιδέα της υπερδραστικής μνήμης πρωτοπεριγράφηκε πριν από λίγα χρόνια από τον δρα Ντάνιελ Βέγκνερ, από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο οποίος είχε διαπιστώσει πως τα ζευγάρια σε μακροχρόνιες σχέσεις χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλο ως… τράπεζα πληροφοριών.
Η δρ Σπάροου είπε πως πίστευε ότι και το Ίντερνετ αποτελεί πλέον μια μορφή υπερδραστικής μνήμης και ήθελε να διαπιστώσει εάν η πεποίθησή της αυτή έχει επιστημονική βάση.
Έτσι, υπέβαλλε ομάδα εθελοντών σε διάφορα τεστ, διαπιστώνοντας πως στα δύσκολα, το μυαλό τους «έτρεχε» στην εξωτερική μνήμη τους: το Ίντερνετ.
www.advancehealth.gr
