Η παρομοίωση της ελληνικής οικονομίας με τον Τιτανικό έγινε στις αρχές του 2010 από τον...
Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ηταν κατά το ήμισυ ακριβής.Το καράβι «Ελλάς» έμοιαζε μέχρι τότε αβύθιστο. Επλεε, μετά το 2007, στα ανοιχτά με αμέριμνο καπετάνιο και πλήρωμα και τους επιβάτες να βρίσκονται στο τσακίρ κέφι. Η περιγραφή αυτή ήταν απολύτως αληθινή. Κάπως έτσι ήταν κι ο Τιτανικός.
Η συνέχεια για τον Τιτανικό είναι γνωστή. Και τραγική. Ομως, το καράβι Ελλάς δεν είχε την τύχη του. Επομένως, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα τη σκαπουλάρει, αποφεύγοντας όλα τα παγόβουνα; Κάνε με προφήτη, να σε κάνω βασιλιά!
Τι έχει γίνει μέχρι στιγμής, εν συντομία: στις αρχές του 2010, λίγο πριν πέσει ο ελληνικός Τιτανικός στο παγόβουνο της χρεοκοπίας, του πέταξαν κάμποσες βαριές άγκυρες οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ και τον σταμάτησαν. Προσωρινή ανακούφιση, αλλά με βαρύ τίμημα. Το συνειδητοποίησαν οι επιβάτες, που από τότε βρίσκονται με την ψυχή στο στόμα, μπας και σπάσουν οι άγκυρες και το καράβι πέσει πάνω στο παγόβουνο.
Το βάρος που κουβαλάει ο Τιτανικός είναι τόσο μεγάλο που κάποιες άγκυρες έσπασαν. Είτε γιατί ο καπετάνιος και το πλήρωμα (λέγε με κυβέρνηση) δεν μπόρεσαν να συμμαζέψουν την κατάσταση (βλέπε σπατάλες, ασύδοτη φοροδιαφυγή κ.α.) είτε γιατί οι εξωτερικές πιέσεις ήταν αφόρητες (βλέπε κερδοσκόποι, που μας είχαν ξεγραμμένους). Κάπως έτσι άρχισαν ξανά τα «βυθιζόμαστε, δεν βυθιζόμαστε» και οι κατάρες προς τους Ευρωπαίους που αργούσαν να μας πετάξουν σωσσίβια. Ωσπου την περασμένη Πέμπτη έγινε κι αυτό. Μας έδωσαν κι άλλες άγκυρες, μας πέταξαν και σωσσίβια και ο Τιτανικός απέφυγε, για δεύτερη φορά, το παγόβουνο. Κι αν το παγόβουνο είναι το χρέος, πετσόκοψαν και το ένα πέμπτο αυτού.
Σώθηκε οριστικά ο Τιτανικός; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Σύμφωνα με την πιο πειστική εκδοχή, όσα αποφασίστηκαν στην σύνοδο κορυφής τη ευρωζώνης απομακρύνουν για κάποια χρόνια τον κίνδυνο της ελληνικής χρεοκοπίας. Δεν τον εξαφανίζουν, όμως. Το χρέος θα πληρωθεί μεν σε πολύ μεγαλύτερο χρόνο και με μικρότερα επιτόκια, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι, έστω κι έτσι, μπορούμε να το εξοφλήσουμε ολόκληρο.
Ισως, λοιπόν, χρειαστεί σε λίγα χρόνια να γίνει κάτι παραπάνω. Θα λέγεται ευρωομόλογο, για να δοθεί λύση στο συνολικό πρόβλημα χρέους της Ευρώπης; Θα λέγεται -και επίσημα πλέον-ελληνικό «κούρεμα» (πρόσθετο), ώστε αυτό που θα απομείνει να είναι σίγουρα διαχειρίσιμο και η χώρα να απαλλαγεί οριστικά από τον βραχνά και να προσπαθήσει να κινηθεί ξανά, χωρίς να βρίσκει μπροστά της συνεχώς παγόβουνα; Κάτι πρέπει να είναι. Αλλιώς…
Εν κατακλείδι: αναπνεύσαμε, αλλά δεν τελειώσαμε. Εχουμε ακόμη ένα μακροβούτι να κάνουμε. Και πρέπει η ανάσα που πήραμε να μας φτάσει, για να ξαναβγούμε στην επιφάνεια. Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου που έρχονται επιτρέπουν μια νότα αισιοδοξίας παραπάνω.
