Δεν λέω όχι! Να του δώσουμε την ευκαιρία να παίξει στο Ηρώδειο αυτό το Σαββατοκύριακο κι ας ….ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου...
τη σύντροφό του Μαρί Τρεντινιάν το 2003, στη Λιθουανία, μέσα στο δωμάτιό τους στο ξενοδοχείο;
Να του δώσουμε, λέει ο Λιβανέζος σκηνοθέτης του έργου Ουαζντί Μουαουάντ που ανεβάζει την παράσταση «Γυναίκες» για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Την Ηλέκτρα, την Αντιγόνη και τις Τραχίνιες, τρεις τραγωδίες σε μια μαραθώνια παράσταση…
Να του δώσουμε την ευκαιρία επειδή ως μετανοήσας αποφυλακίστηκε στα τρία χρόνια πέρυσι τέτοια εποχή; Για την επέτειο της απελευθέρωσής του δηλαδή τον τιμάμε και τον επιβραβεύουμε; Αρχίζω να μην καταλαβαίνω. Ξέρω είμαστε δημοκράτες. Και, τρομάρα μας, σε κάτι τέτοιες «λαμπρές» ευκαιρίες το ξαναθυμόμαστε.
Λέω να θυμηθούμε και κάτι ακόμη: ότι η Μαρί Τρεντινιάν έχει επίσης επέτειο. Του θανάτου της, από εγκεφαλική αιμορραγία, 1η Αυγούστου του 2003. Έφαγε τόσο ξύλο από τον Μπερτράν Καντά που έσβησε λίγο πριν τελειώσει το φιλμ «Colette» που σκηνοθετούσε η μητέρα της Ναντίν Μαρκάν στο Βίλνιους.
Ο Μπερτράν, ήταν τότε ο αρχηγός του «Σκοτεινού Πόθου» (Noir Desir)… ενός ροκ συγκροτήματος μουσικής.
Η Μαρί στα 41 της, είχε αποκτήσει ήδη 4 παιδιά, τον Ρομάν, τον Πωλ, το Λεόν και τον Ζυλ, από 4 διαφορετικούς άντρες.
Κόρη του γνωστού Γάλλου ηθοποιού Ζαν Λουί Τρεντινιάν και της σκηνοθέτιδος Ναντίν Μαρκάν, στα 8 της χρόνια έπαψε να μιλάει για κάποιο διάστημα όταν έχασε τη μικρή αδελφή της Πωλίν. Έγινε ηθοποιός για να καταπολεμήσει τη … δειλία της, είχε πει.
Ο Μπερτράν Καντά (όπως διαβάζω στο Wikipedia) της κατάφερε 19 χτυπήματα στο κεφάλι όσο ακριβώς ήταν και οι μήνες που υπήρξαν εραστές.
Ένα χτύπημα για κάθε μήνα έρωτα. Απολογισμός; Βίαιος Θάνατος, μετά από βαθύ κώμα που επήλθε γιατί οι γιατροί ειδοποιήθηκαν 7 ώρες αργότερα… Ο Καντά δεν βιαζόταν να τους καλέσει.
Ο Μπερτράν Καντά θέλει μια δεύτερη ευκαιρία; Και η Μαρί Τρεντινιάν θέλει, μάλιστα είχε προταθεί 5 φορές για το γαλλικό βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού.
Γιατί να μην ανέβει αυτή στο Ηρώδειο ως πρωταγωνίστρια στις «Γυναίκες»; Γιατί να κείτεται στο κοιμητήριο Pere Lachaise στο Παρίσι; Γιατί να μην έρθουν και τα 4 παιδία της – τα 4 ορφανά αγόρια της – να τη δουν; Να τα ρωτήσουμε αν θέλουν ο δολοφόνος της μαμάς τους να τύχει τόσο γρήγορα μιας τόσο μεγάλης τιμής;
Να ρωτήσουμε τον Ρομάν, τον Λεόν, τον Πωλ και τον μικρότερό της γιο Ζυλ αν θέλουν να δώσει το Φεστιβάλ Αθηνών και ένα βραβείο στον βασανιστή μέχρι θανάτου της μητέρας τους;
Όχι, όχι, έχω κάτι καλύτερο. Να ρωτήσουμε την επίσημη σύζυγό του Κατρίνα Ραντύ που αυτοκτόνησε δι’ απαγχονισμού στις 10 Ιανουαρίου 2010 ενώ στο σπίτι της στο Μπορντώ εκείνο το μοιραίο βράδυ κοιμόταν μόνο ο Μπερτράν Καντά.
«Δεν άκουσα τίποτε», δήλωσε στην αστυνομία, γιατί κοιμόταν… Τη νεκρή γυναίκα βρήκε ο μικρός γιός της όταν ήταν πια αργά.
Ή μήπως να ρωτήσουμε το γιό και την κόρη που απέκτησε με την Κατρίνα αν θέλουν να ακούσουν τη μουσική που έγραψε ο μπαμπάς τους για μια Ελληνική τραγωδία; Του Σοφοκλή;
Η Κατρίνα Ραντύ τον είχε υποστηρίξει στο δικαστήριο της Λιθουανίας εντυπωσιάζοντας τότε την κοινή γνώμη για την αφοσίωσή της σ’ έναν άνδρα που την είχε εγκαταλείψει για μια άλλη.
Να ρωτήσουμε λέω τέλος τους θεατές της Βαρκελώνης, του Μόντρεαλ, της Οττάβας, του Κεμπέκ που ανάγκασαν τον επίμονο σκηνοθέτη να ακυρώσει την παράστασή του με τις οργισμένες αντιδράσεις τους. Εμείς θα τον αφήσουμε τον Μπερτράν Καντά έτσι δεν είναι; Έχουμε τα δικά μας τώρα, που να τρέχουμε; Αγανακτήσαμε με τόσα;
Ένας άντρας που στο κάτω-κάτω είναι και ωραίο αρσενικό αφού σκότωσε την Μαρί Τρεντινιάν από ζήλια, ένας άντρας που έχει ευαισθησίες αφού γράφει μουσική, ερωτεύεται με πάθος, πίνει με πάθος. Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από πάθη, ας αφήσουμε τις φεμινίστριες να φωνάζουν, ποιος τις ακούει τώρα; Εδώ δεν ακούστηκαν οι φωνές της Μαρί Τρεντινιάν που ούρλιαζε από τα 19 χτυπήματα, μήπως ούρλιαζε από έρωτα;
Μήπως απλά του φώναζε:
«Ησύχασε και μη φοβάσαι τη δικιά σου τη ζωή να φροντίζεις να εξασφαλίσεις»
(Αντιγόνη στην Ισμήνη, Σοφοκλής)
