Το τελευταίο διάστημα, πολλοί είναι οι μεγαλόσχημοι (άνδρες) που έχουν συμπεριφερθεί αυτοκαταστροφικά στον σεξουαλικό τομέα. Ανέκαθεν πολλοί ισχυροί άνδρες ήταν σεξουαλικά υπερδραστήριοι.
Παλιότερα όμως ήταν πιο διακριτικοί, και χρησιμοποιούσαν τη κρίση τους, κρύβοντας τα ίχνη των παρασπονδιών τους.Ένα μέρος της σημερινής αλλαγής οφείλεται σίγουρα στην αύξηση της τεχνολογίας που μπορεί πολύ εύκολα να εκθέσει δημοσίως την ιδιωτική ζωή. Όμως, αυτό είναι και το περίεργο. Οι περισσότεροι εκτίθενται εκουσίως, μέσα από SMS, Twitter, κλπ.
Τι είναι αυτό που τους ωθεί; Μήπως η εύκολη πρόσβαση στη πορνογραφία που ισχύει τελευταία, έχει επαναπρογραμματίσει το ανδρικό μυαλό, επηρεάζοντας την ανδρική κρίση για το σεξ, και δυσκολεύοντας τον έλεγχο των γενετήσιων ενστίκτων;
Υπάρχει πλέον μια αυξανόμενη επιστημονική βιβλιογραφία που υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Οι σεξολόγοι και οι θεραπευτές πιστεύουν πως η αύξηση της κατανάλωσης πορνογραφίας από τους νέους, συνοδεύεται από αύξηση στην ανικανότητα και στη πρόωρη εκσπερμάτιση. Και μιλάμε για υγιείς νέους, χωρίς κάποια οργανική ή παθολογική δυσλειτουργία.
Οι ειδικοί αρχίζουν να πιστεύουν πως η σκληρή πορνογραφία αναισθητοποιεί τους άνδρες σεξουαλικά. Έτσι, οι περισσότεροι χρειάζονται μεγαλύτερα επίπεδα ερεθισμού προκειμένου να λειτουργήσουν. Παράλληλα, πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι η ευρέως διαδεδομένη πορνογραφία μειώνει την ερωτική έλξη που έχουν από τις συντρόφους τους οι άνδρες.
Η πορνογραφία αμείβει τον εγκέφαλο με δόσεις ντοπαμίνης, που κάνουν τον άνδρα να αισθάνεται καλά βραχυπρόθεσμα. Τα νευρωνικό κύκλωμα που επηρεάζεται είναι το ίδιο με αυτό που επηρεάζεται από άλλες εθιστικές δραστηριότητες όπως είναι η κοκαίνη ή ο τζόγος. Όπως οι τζογαδόροι και οι ναρκομανείς γίνονται εμμονικοί, απαιτώντας όλο και μεγαλύτερες δόσεις για να ικανοποιηθούν, έτσι συμβαίνει και με τους εθισμένους στο πορνό. Μόλις εξαντληθεί η ντοπαμίνη, επέρχεται άγχος, θλίψη, και προσμονή για την επόμενη δόση. (Κάτι ανάλογο μπορεί να ισχύει και στις γυναίκες).
Έτσι εξηγείται και το γιατί η πορνογραφία γίνεται όλο και πιο ακραία. Οι απλές εικόνες χάνουν την δύναμή τους, κι αυτό οδηγεί τους καταναλωτές σε πιο ακραίες δραστηριότητες, που σπάνουν τα ταμπού, ώστε να αισθανθούν ικανοποίηση.
Κάποιοι μάλιστα άνθρωποι πάσχουν από «κενό ντοπαμίνης». Τα μυαλά τους δεν τους ανταμείβουν τόσο αποτελεσματικά, οπότε χρειάζονται ακόμη πιο σκληρή πορνογραφία για να ικανοποιηθούν.
Όπως με κάθε είδους εθισμό, είναι πολύ δύσκολο (νευροχημικά) για κάποιον άνθρωπο να ξεφύγει, ακόμη κι αν αυτοκαταστρέφεται. Το μόνο που θέλει, είναι η επόμενη δόση του. Ίσως για αυτό οι σημερινοί άνδρες δεν προφυλάγονται, και μάλιστα πολλοί δημοσιοποιούν τις περιπέτειές τους. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, δεν μιλάμε για δαίμονες, ή για άτομα χαμηλής ηθικής στάθμης , αλλά μάλλον για άρρωστους εθισμένους, που δεν μπορούν να ελέγξουν τα πάθη τους.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους. Χρειάζεται να αναγνωρίσουν το τι τους συμβαίνει, και να αναζητήσουν συμβουλές ή φάρμακα, αν δουν ότι το πάθος τους επηρεάζει αρνητικά την οικογένειά τους, την επαγγελματική τους ζωή, ή και την ίδια τη κρίση τους.
