Μια σειρά αποκαλύψεων χαρακτηρίζει την εποχή μας.
Αποκάλυψη πρώτη: Η Ε.Ε. αποδείχθηκε αδύναμη να κρατήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, έχοντας στηριχθεί αποκλειστικά και μόνον στη νομισματική ένωση και αδιαφορώντας για την πολιτική και πολιτισμική, όπως είχαν οραματιστεί οι ιδρυτές της. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση έμεινε ατελής. Οι χαλεποί καιροί που βιώνουν οι ευρωπαίοι πολίτες αποδεικνύουν ότι το όραμα και η επιτυχία της ευρωπαϊκής ιδέας, αλλά και η βιωσιμότητα ενός ενιαίου συστήματος, δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθούν μόνον πάνω σε αρχές αγοράς. Η Ευρώπη δείχνει να κυριαρχείται από το χρήμα και τα υλικά συμφέροντα και όχι από τις ανθρωπιστικές αξίες και τον πολιτισμό που της αρμόζουν.
Αποκάλυψη δεύτερη: Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αποκλειστικά δικό της. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της Ε.Ε. Παράλληλα, όμως, η ατελής διάρθρωση του ελληνικού κράτους επιδεινώνει την κατάσταση και οι απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές, που επί χρόνια εκκρεμούν, πρέπει να γίνουν τώρα, σε χρόνο μηδέν και συνθήκες οικονομικές άθλιες.
Η «πολυώνυμος» χρεοκοπία, εκφραζόμενη είτε ως ελεγχόμενη είτε ως επιλεκτική, δεν παύει να είναι χρεοκοπία, που διαπιστώνεται και βιώνεται πλέον καθημερινά.
Αποκάλυψη τρίτη: Οι δανειστές μας Αμερικανοί, ενώ βρίσκονται και αυτοί στο χείλος της χρεοκοπίας, μας στηρίζουν ανοικτά και τόσο υπερβολικά που και άθελά μας αντιλαμβανόμαστε ότι λειτουργούν, κυρίως, προς ίδιον όφελος. Αλήθεια, ποιος φανταζόταν ότι η μικρή Ελλάδα, και ως χώρα μέλος της Ε.Ε., θα γινόταν ο χρυσός κρίκος σύνδεσης και αποσύνδεσης συμφερόντων!
Αποκάλυψη τέταρτη: Η Ευρώπη έχει έλλειψη πολιτικών ηγετών. Ηγετών με όραμα και ικανότητα να παίρνουν έγκαιρα και αποτελεσματικά πολιτικές αποφάσεις, ηγετών υπεύθυνων, που αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Οι πολλαπλές αποκαλύψεις με οδηγούν στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, όπου περιγράφεται με τη μορφή προφητικού οράματος η συντέλεια του αιώνος και η θριαμβευτική επάνοδος του Χριστού. Καθώς τίποτε δεν είναι τυχαίο και τα πάντα έχουν μια συνέχεια, τα αργύρια – και όχι μόνον… τα τριάκοντα-κυβερνούν, ως φαίνεται, και πάλι τον κόσμο τούτο. Να τολμήσουμε, λοιπόν, να σκεφθούμε όλοι εμείς πριν… σταυρωθούμε, μήπως ήρθε η ώρα να επανέλθει ο σταυρωθείς και αναστάς Χριστός για τη σωτηρία μας;
*Η καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου είναι πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
