Μου τό ‘χες πει.
Δεν θα γινόμασταν ανδράποδα
πιόνια στα χέρια των μεγάλων.
Δεν θα γινόμασταν ανδράποδα
πιόνια στα χέρια των μεγάλων.
Ούτε φερέφωνα
κι άβουλα όντα χωρίς ουσία.
Είχαμε υποσχεθεί στα όνειρά μας
ότι το μέλλον μας
δεν θα το έφτιαχναν οι άλλοι
-Δεν θα το επιτρέπαμε-
Είχαμε κλάψει ώρες
για το χαμένο παρελθόν.
Κι όταν πια κουραστήκαμε να κλαίμε
αντλήσαμε δυνάμεις
απ’ την ελπίδα της μελλοντικής ζωής μας.
Κάναμε όνειρα για μια ζωή
ολόδική μας.
Μου τό ‘χες πει.
Μαζί θα καταφέρναμε να ζήσουμε
μακριά απ’ τις προσταγές και τις πιέσεις
Μου τό’ χες πει…
Και τώρα…(;)
Καταλήξαμε
να γίνουμε σκιές
εκείνων που ρυθμίζουν τις ζωές μας.
*Η Ζωή Αλεξαντωνάκη είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
