«Φάδερ ημών». Κυκλοφόρησε το 2006, πριν μόλις 5 χρόνια, τότε που το lifestyle ήταν τεράστια «ανάγκη» για τη μεγαλύτερη...
μερίδα του ελληνικού κοινού. Μια προτεραιότητα εφάμιλλη, μάλιστα, της πλασματικής οικονομικής ευμάρειας που χαρακτήριζε έως και τότε τη μέση ελληνική οικογένεια.
Πρόκειται για το βιβλίο του Μάνου Βουράκη, ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που επαναδιαπραγματεύεται τις συνθήκες τέλεσης της «Δευτέρας Παρουσίας» δεδομένων των τότε συνθηκών της κοινωνίας. Στο χιουμοριστικό στόρι, ο Θεός, θεωρώντας τον Ιησού «εκτός των trends» που επιτάσσει η εποχή, αποφασίζει να στείλει στη Γη εναλλακτικά τον μικρότερο αδερφό του, Τζες, ώστε να την πραγματοποιήσει εφαρμόζοντας το τρίπτυχο ομορφιά – σπατάλη – «θρησκευτικό management». Ο Θεός, απλός πια παρατηρητής, βλέπει τον δευτερότοκο γιο του να αναδεικνύεται σε ένα sex symbol που εκθειάζεται από έναν ανώριμο πλανήτη, μετατρέποντάς τον σε …απελπιστικά ανώριμο πλανήτη!
Αν ο συγγραφέας έγραφε σήμερα -καλοκαίρι του 2011- το ίδιο μυθιστόρημα, ενδεχομένως να «έστελνε» τον Ιησού στη Γη για τη «Δευτέρα Παρουσία». Ως είθισται. Τα γνωστά, χωρίς καινοτομίες, πολυτέλειες. Ίσως και χωρίς διάθεση για χιούμορ… Το lifestyle, τηρουμένων των αναλογιών και προτεραιοτήτων της σημερινής –τουλάχιστον ελληνικής- κοινωνίας δεν είναι σε δεύτερη, αλλά σε ν-οστή μοίρα. Όπου «ν», κάποια θέση πίσω στο μυαλό, εποχών του πρόσφατου παρελθόντος, που υπήρχε χώρος, χρόνος αλλά ιδίως χρήμα για ικανοποίηση καθόλου (μα καθόλου) βασικών αναγκών.
Πιθανότατα βιώνουμε την πρώτη φάση κατάρρευσης του lifestyle στη χώρα μας.«Μοιραίο…», θα σκεφτεί κανείς, μετά την απώλεια αξιών που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αδιαπραγμάτευτη κυριότητά μας. Αξιών κοινωνικών, ασφαλιστικών, μισθολογικών, επαγγελματικών. Αξιών ουσιαστικής ποιότητας ζωής, στις οποίες δεν έχει σημαντική θέση η πολυτέλεια. Σε πολλές, μάλιστα, περιπτώσεις, αποβάλλεται δια παντός.
Τα δείγματα ουκ ολίγα: Μεσημεριανή εκπομπή αποκλειστικά lifestyle περιεχομένου πιθανότατα δεν θα έχει, πλέον, θέση στο πρόγραμμα καναλιού που γενικότερα στηρίζει το …«σπορ». Οι πωλήσεις των εβδομαδιαίων και μηνιαίων ιλουστρασιόν φυλλάδων πάνε από το κακό στο χειρότερο, με το όποιο ενδιαφέρον εναπόμεινε να καλύπτεται ωραιότατα από τα ανάλογα sites. Παράλληλα, γνωστός επιχειρηματίας στο χώρο της μόδας προσπαθεί να περισώσει την καταχρεωμένη εταιρεία του, βεβαρυμμένη σίγουρα και απ’ το κόστος του «γυρίσματος της πλάτης» καταναλωτών που παλιά επένδυαν στην εμφάνισή τους όσα σήμερα αποπληρώνουν διπλά στα δάνεια που τότε περιχαρείς ξεκοκάλιζαν.
Κι όμως, το gossip, το μικρό νόθο παιδί του lifestyle, καλά κρατεί. Σαν επαρκώς βερνικωμένο ξύλο, αφημένο στη βροχή, αντέχει, δε μασά! Δίνει ανακούφιση, δίνει χαμόγελο, ικανοποιεί κόμπλεξ, καλύπτει κενά. «Φτιάχνει ζωές» αλλά με χρονομίσθωση (leasing).
“Get a life!” λένε μερικοί… Τους ακούει κανείς;
Άρα λοιπόν; Ίσως «αρκεστούμε» στην πρώτη φάση κατάρρευσης και η «γκλαμουριά» αναδομηθεί. Ίσως κι απ’ την έκρηξη, να μη μείνει τίποτα. Θα το αποφασίσουν από κοινού το μέλλον και οι οικονομικοκοινωνικές μας αντοχές. Έως τότε, ώσπου να συμμορφωθούμε πλήρως και όπως άλλωστε διακηρύσσει ο πανέμορφος και πανσπάταλος Τζες, πρωταγωνιστής του «Φάδερ ημών»:
«Με το σταυρό στο χέρι δεν καταφέρνεις πλέον τίποτα, αν ο σταυρός δεν είναι Cartier…»
